ຈົດໝາຍເຖິງຄລິດສະຕຽນໃນເມືອງໂຣມ 14:1-23
14 ຂໍໃຫ້ຕ້ອນຮັບຄົນທີ່ຄວາມເຊື່ອຍັງບໍ່ເຂັ້ມແຂງ+ ແລະຢ່າຕັດສິນລາວໃນເລື່ອງຄວາມເຫັນສ່ວນໂຕ.*
2 ບາງຄົນເຊື່ອວ່າກິນໄດ້ທຸກຢ່າງ ແຕ່ຄົນທີ່ຄວາມເຊື່ອຍັງບໍ່ເຂັ້ມແຂງກິນແຕ່ຜັກເທົ່ານັ້ນ.
3 ຄົນທີ່ກິນໄດ້ທຸກຢ່າງກໍຢ່າດູຖູກຄົນທີ່ບໍ່ກິນ ແລະຄົນທີ່ບໍ່ກິນກໍຢ່າຕັດສິນຄົນທີ່ກິນ+ ຍ້ອນພະເຈົ້າຍອມຮັບລາວແລ້ວ.
4 ພວກເຈົ້າແມ່ນໃຜຈຶ່ງຕັດສິນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຜູ້ອື່ນ?+ ນາຍຂອງລາວຈະຕັດສິນເອງວ່າລາວເຮັດຖືກຫຼືເຮັດຜິດ.+ ທີ່ຈິງ ລາວຈະເປັນຄົນທີ່ພະເຢໂຫວາ*ພໍໃຈໄດ້ຍ້ອນເພິ່ນຈະຊ່ວຍລາວ.
5 ບາງຄົນຄິດວ່າບາງມື້ສຳຄັນກວ່າມື້ອື່ນໆ+ ສ່ວນບາງຄົນກໍຄິດວ່າທຸກມື້ສຳຄັນຄືກັນໝົດ.+ ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນໝັ້ນໃຈໃນສິ່ງທີ່ໂຕເອງເຊື່ອ.
6 ຄົນທີ່ຖືມື້ຖືວັນກໍຖືເພື່ອຍົກຍ້ອງພະເຢໂຫວາ.* ຄົນທີ່ກິນໄດ້ທຸກຢ່າງກໍຍົກຍ້ອງພະເຢໂຫວາເມື່ອລາວຂອບໃຈເພິ່ນ.+ ຄົນທີ່ກິນແຕ່ຜັກກໍຍົກຍ້ອງພະເຢໂຫວາຄືກັນເມື່ອລາວຂອບໃຈເພິ່ນ.+
7 ທີ່ຈິງ ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ເພື່ອໂຕເອງເທົ່ານັ້ນ+ ແລະພວກເຮົາກໍບໍ່ໄດ້ຕາຍເພື່ອໂຕເອງເທົ່ານັ້ນ.
8 ຖ້າພວກເຮົາຢູ່ ພວກເຮົາກໍຢູ່ເພື່ອພະເຢໂຫວາ*+ ແລະຖ້າພວກເຮົາຕາຍ ພວກເຮົາກໍຕາຍເພື່ອພະເຢໂຫວາ. ດັ່ງນັ້ນ ບໍ່ວ່າພວກເຮົາຈະຢູ່ຫຼືຕາຍ ພວກເຮົາກໍເປັນຄົນຂອງພະເຢໂຫວາ.*+
9 ເຫດຜົນທີ່ພະຄລິດຍອມຕາຍແລະຄືນມາມີຊີວິດອີກກໍເພື່ອເພິ່ນຈະໄດ້ເປັນນາຍຂອງທັງຄົນເປັນແລະຄົນຕາຍ.+
10 ແລ້ວເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຕັດສິນພີ່ນ້ອງຂອງໂຕເອງ?+ ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າດູຖູກພີ່ນ້ອງ ໃນເມື່ອພວກເຮົາທຸກຄົນຈະຕ້ອງຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າບັນລັງຂອງພະເຈົ້າແລະໃຫ້ເພິ່ນຕັດສິນພວກເຮົາ?+
11 ພະຄຳພີບອກໄວ້ຈັ່ງຊີ້: “ພະເຢໂຫວາ*ເວົ້າວ່າ ‘ເຮົາສາບານວ່າຕາບໃດທີ່ເຮົາຍັງມີຊີວິດຢູ່+ ທຸກຄົນຈະມາຄູ້ເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າເຮົາ ແລະທຸກຄົນຈະເວົ້າຢ່າງເປີດເຜີຍວ່າຍອມຮັບເຮົາເປັນພະເຈົ້າ.’”+
12 ດັ່ງນັ້ນ ພະເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ຕັດສິນພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນຕາມການກະທຳຂອງພວກເຮົາ.+
13 ຢ່າໃຫ້ພວກເຮົາຕັດສິນກັນອີກເລີຍ+ ແຕ່ໃຫ້ພວກເຮົາຕັ້ງໃຈວ່າຈະບໍ່ເຮັດຫຍັງທີ່ເປັນຕົ້ນເຫດພາໃຫ້ພີ່ນ້ອງຫຼົງເຮັດຜິດຫຼືຖິ້ມຄວາມເຊື່ອ.+
14 ຂ້ອຍເປັນລູກສິດຂອງພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍ ຂ້ອຍແນ່ໃຈວ່າບໍ່ມີສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດໃນໂຕມັນເອງທີ່ບໍ່ສະອາດ.+ ແຕ່ຖ້າຄົນໜຶ່ງຖືວ່າບາງສິ່ງບໍ່ສະອາດ ລາວກໍຈະຄິດວ່າຖ້າກິນສິ່ງນັ້ນມັນກໍຜິດ.
15 ຖ້າພວກເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຮູ້ສຶກບໍ່ດີຍ້ອນອາຫານທີ່ພວກເຈົ້າກິນ ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ລາວອີກຕໍ່ໄປ.+ ດັ່ງນັ້ນ ຢ່າທຳລາຍຄວາມເຊື່ອຂອງພີ່ນ້ອງຍ້ອນອາຫານທີ່ພວກເຈົ້າກິນ ເພາະພະຄລິດຍອມຕາຍເພື່ອລາວ.+
16 ຢ່າເຮັດສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າຄິດວ່າດີ ຖ້າມັນຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນຕຳໜິພວກເຈົ້າ.
17 ຄົນທີ່ຈະມີສ່ວນໃນການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ ບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນກັບວ່າລາວກິນຫຍັງຫຼືດື່ມຫຍັງ+ ແຕ່ລາວຕ້ອງເປັນຄົນທີ່ພະເຈົ້າຍອມຮັບ ຕ້ອງມີສັນຕິສຸກແລະມີຄວາມຍິນດີທີ່ເກີດຈາກພະລັງບໍລິສຸດ.
18 ຖ້າລາວເປັນຄົນແບບນີ້ແລະເປັນທາດຮັບໃຊ້ພະຄລິດ ລາວກໍຈະເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າແລະມະນຸດພໍໃຈ.
19 ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ພວກເຮົາຕັ້ງໃຈເຮັດສິ່ງທີ່ສ້າງສັນຕິສຸກ+ແລະສິ່ງທີ່ສົ່ງເສີມກັນໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.+
20 ເຊົາທຳລາຍຜົນງານຂອງພະເຈົ້າຍ້ອນເຫັນແກ່ອາຫານ.+ ແມ່ນຢູ່ ອາຫານທຸກຢ່າງສະອາດ ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດກິນແລ້ວເຮັດໃຫ້ຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນອື່ນອ່ອນລົງ ມັນກໍຜິດ.*+
21 ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າເຈົ້າກິນຊີ້ນ ຫຼືກິນເຫຼົ້າແວງ ຫຼືເຮັດແນວອື່ນ ແລະມັນເຮັດໃຫ້ຄວາມເຊື່ອຂອງພີ່ນ້ອງອ່ອນລົງ ພວກເຈົ້າບໍ່ເຮັດກໍດີກວ່າ.+
22 ພວກເຈົ້າເຊື່ອແນວໃດກໍໃຫ້ເປັນເລື່ອງລະຫວ່າງພວກເຈົ້າກັບພະເຈົ້າ. ຄົນທີ່ບໍ່ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ໂຕເອງຮູ້ສຶກວ່າຜິດກໍມີຄວາມສຸກ.
23 ແຕ່ຖ້າລາວສົງໄສແລ້ວຍັງກິນ ລາວກໍມີຄວາມຜິດຍ້ອນລາວບໍ່ໄດ້ກິນຕາມທີ່ໂຕເອງເຊື່ອ. ທີ່ຈິງ ຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ໂຕເອງເຊື່ອກໍສ່ຳກັບວ່າຜູ້ນັ້ນເຮັດຜິດ.
ຂໍ
^ ຫຼືອາດແປວ່າ “ຂໍ້ສົງໄສຂອງລາວ”
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ຫຼື “ມັນກໍສ້າງຄວາມເສຍຫາຍ”
