ຈະເປັນໝູ່ແທ້ໄດ້ແນວໃດ?
ເຈົ້າເຄີຍຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງຮັບມືກັບບັນຫາພຽງຄົນດຽວບໍ? ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ໃນ “ໄລຍະທີ່ມີແຕ່ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກແລະອັນຕະລາຍ” ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈແລະໂດດດ່ຽວ. (2ຕມ. 3:1) ເຖິງຈະເປັນແນວນັ້ນ ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຮັບມືກັບບັນຫາຕ່າງໆພຽງຄົນດຽວ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າໝູ່ແທ້ສາມາດຊ່ວຍເຮົາ “ໃນຍາມທີ່ຍາກລຳບາກ.”—ສພສ. 17:17
ໝູ່ແທ້ຈະຊ່ວຍເຮົາແນວໃດ?
ເຖິງວ່າໂປໂລຈະຖືກກັກບໍລິເວນໃຫ້ຢູ່ແຕ່ໃນເຮືອນ ແຕ່ລາວກໍເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ໄດ້ສຳເລັດຍ້ອນລາວມີໝູ່ທີ່ພັກດີຊ່ວຍເຫຼືອລາວ
ຕອນທີ່ໂປໂລໄປປະກາດຢູ່ຕ່າງປະເທດ ໝູ່ຂອງລາວບາງຄົນໄດ້ເດີນທາງໄປນຳແລະເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍລາວຫຼາຍຢ່າງ. (ກລຊ. 4:7-11) ຕອນທີ່ໂປໂລຖືກກັກບໍລິເວນຢູ່ເມືອງໂຣມ ໝູ່ຂອງລາວໄດ້ຊ່ວຍເຮັດວຽກທີ່ລາວບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເອປາໂຟດີໂຕໄດ້ເອົາສິ່ງຂອງທີ່ຈຳເປັນບາງຢ່າງຈາກພີ່ນ້ອງຢູ່ເມືອງຟີລິບປອຍໄປໃຫ້ໂປໂລ. (ຟລປ. 4:18) ຕີຂີໂກໄດ້ສົ່ງຈົດໝາຍຂອງໂປໂລໄປໃຫ້ປະຊາຄົມຕ່າງໆ. (ກລຊ. 4:7) ຍ້ອນມີໝູ່ຊ່ວຍ ໂປໂລຈຶ່ງສາມາດເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ໄດ້ເຖິງວ່າຈະຖືກກັກບໍລິເວນໃຫ້ຢູ່ແຕ່ໃນເຮືອນຫຼືຖືກຂັງດ່ຽວ. ໃນທຸກມື້ນີ້ເຈົ້າຈະເປັນໝູ່ແທ້ໄດ້ແນວໃດ?
ຕົວຢ່າງຂອງພີ່ນ້ອງໃນທຸກມື້ນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໝູ່ແທ້ສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ແດ່ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອກັນ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າລາວເປັນໝູ່ແທ້ຂອງເອລີຊາເບັດທີ່ເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳຢູ່ປະເທດສະເປນ. ຕອນທີ່ທ່ານໝໍກວດພົບວ່າແມ່ຂອງເອລີຊາເບັດເປັນມະເຮັງຂັ້ນສຸດທ້າຍ ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນນີ້ໄດ້ສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈທີ່ມາຈາກຄຳພີໄບເບິນໄປໃຫ້ເອລີຊາເບັດຫຼາຍເທື່ອ. ເອລີຊາເບັດເວົ້າວ່າ: “ຂໍ້ຄວາມເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີກຳລັງທີ່ຈະຮັບມືໃນແຕ່ລະມື້ໄດ້ໂດຍທີ່ບໍ່ຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.”—ສພສ. 18:24
ເຮົາສາມາດສະໜິດກັບພີ່ນ້ອງຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ຖ້າເຮົາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຮັດວຽກປະກາດຫຼືໄປປະຊຸມ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຈົ້າໄປຮັບໄປສົ່ງພີ່ນ້ອງທີ່ສູງອາຍຸໄປປະຊຸມຫຼືໄປປະກາດໄດ້ບໍ? ຖ້າເຈົ້າເຮັດແບບນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈແລະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຄືກັນ. (ຣມ. 1:12) ແນວໃດກໍຕາມ ພີ່ນ້ອງບາງຄົນບໍ່ສາມາດອອກຈາກເຮືອນໄດ້ ຄັນຊັ້ນ ເຮົາຈະເປັນໝູ່ແທ້ສຳລັບເຂົາເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ?
ເປັນໝູ່ແທ້ສຳລັບຜູ້ທີ່ອອກຈາກເຮືອນບໍ່ໄດ້
ພີ່ນ້ອງບາງຄົນບໍ່ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມແບບເຈິໂຕກັນໄດ້ຍ້ອນມີບັນຫາສຸຂະພາບຫຼືບັນຫາອື່ນໆ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງເລື່ອງຂອງພີ່ນ້ອງເດວິດທີ່ເປັນມະເຮັງຕ່ອມນ້ຳເຫຼືອງ. ລາວໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວໂດຍເຮັດເຄມີບຳບັດຫຼາຍກວ່າ 6 ເດືອນ. ຕະຫຼອດໄລຍະທີ່ປິ່ນປົວ ເດວິດກັບລິເດຍເມຍຂອງລາວຕ້ອງເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມທາງຊູມ.
ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມໃຫ້ກຳລັງໃຈເຂົາເຈົ້າແນວໃດ? ຫຼັງຈາກເລີກປະຊຸມແຕ່ລະເທື່ອ ພີ່ນ້ອງບາງຄົນທີ່ຢູ່ຫໍປະຊຸມຈະພະຍາຍາມທັກທາຍເຂົາເຈົ້າຜ່ານທາງຊູມ. ນອກຈາກນັ້ນ ເມື່ອເດວິດກັບລິເດຍອອກຄຳຄິດເຫັນໃນການປະຊຸມ ພີ່ນ້ອງຈະສົ່ງຂໍ້ຄວາມໄປຂອບໃຈແລະບອກວ່າໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຫຼາຍຈາກຄຳຕອບຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຜົນເປັນແນວໃດ? ເດວິດກັບລິເດຍຮູ້ສຶກສະໜິດກັບພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມຫຼາຍຂຶ້ນແລະບໍ່ຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.
ຈັດເວລາໄປປະກາດກັບພີ່ນ້ອງທີ່ບໍ່ສາມາດອອກຈາກເຮືອນໄດ້
ເຮົາຈະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງທີ່ບໍ່ສາມາດອອກຈາກເຮືອນໃຫ້ເຮັດວຽກປະກາດໄດ້ບໍ? ເຮົາເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ໂດຍປັບປ່ຽນຕາຕະລາງຂອງເຮົາໜ້ອຍໜຶ່ງເພື່ອຈະສາມາດປະກາດກັບເຂົາເຈົ້າໄດ້. ໂດຍວິທີນີ້ ເຮົາກໍເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຫັນວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ລືມເຂົາເຈົ້າ. (ສພສ. 3:27) ເຈົ້າອາດຈັດເວລາເພື່ອຈະຂຽນຈົດໝາຍຫຼືປະກາດທາງໂທລະສັບນຳກັນກັບເຂົາເຈົ້າ. ຜູ້ເບິ່ງແຍງອາດຈະຈັດການປະຊຸມເພື່ອການປະກາດທາງຊູມນຳເພື່ອເຂົາເຈົ້າຈະເຂົ້າຮ່ວມໄດ້. ເດວິດກັບລິເດຍຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນ. ເດວິດເວົ້າວ່າ: “ການໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມເພື່ອການປະກາດແລະລົມກັນສັ້ນໆແລະອະທິດຖານນຳກັນກັບພີ່ນ້ອງກໍເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຫຼາຍແລ້ວ.” ນອກຈາກນັ້ນ ບາງເທື່ອເຈົ້າອາດຖາມພີ່ນ້ອງທີ່ອອກຈາກເຮືອນບໍ່ໄດ້ວ່າເຂົາເຈົ້າສະດວກບໍຖ້າເຈົ້າຈະພານັກສຶກສາໄປສຶກສາກັບເຂົາເຈົ້າຢູ່ເຮືອນ.
ເມື່ອເຮົາຮັບໃຊ້ກັບພີ່ນ້ອງທີ່ບໍ່ສາມາດອອກຈາກເຮືອນໄດ້ ເຮົາກໍຈະເຫັນຄຸນລັກສະນະທີ່ດີຂອງເຂົາເຈົ້າແລະຈະສະໜິດກັບເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເມື່ອເຈົ້າເຫັນວິທີທີ່ເຂົາເຈົ້າສອນໂດຍໃຊ້ຄຳພີໄບເບິນໃນແບບທີ່ເຂົ້າເຖິງຫົວໃຈ ເຈົ້າກໍແຮ່ງຈະນັບຖືແລະຢາກສະໜິດກັບເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຈົ້າຈະມີໝູ່ໃໝ່ໆຫຼາຍຂຶ້ນເມື່ອເຈົ້າຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ໄປປະຊຸມແລະໄປປະກາດ.—2ກຣ. 6:13
ຕອນທີ່ໂປໂລລຳບາກ ຕີໂຕໄດ້ໄປຢູ່ກັບລາວເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລາວໄດ້ກຳລັງໃຈຫຼາຍ. (2ກຣ. 7:5-7) ເລື່ອງນີ້ສອນເຮົາວ່າເຮົາສາມາດໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງໄດ້ບໍ່ພຽງແຕ່ໂດຍການສະແດງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຕໍ່ເຂົາເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຮົາຍັງສາມາດໄປຢູ່ເປັນໝູ່ເຂົາເຈົ້າແລະເຮັດສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ເພື່ອຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າ.—1ຢຮ. 3:18
ເປັນໝູ່ແທ້ສຳລັບຜູ້ທີ່ຖືກຂົ່ມເຫງ
ພີ່ນ້ອງທີ່ຢູ່ລັດເຊຍເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີຫຼາຍໃນການຊ່ວຍເຫຼືອກັນ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງເລື່ອງຂອງພີ່ນ້ອງເຊີເກກັບພີ່ນ້ອງຕັດຢານາເມຍຂອງລາວ. ຫຼັງຈາກຕຳຫຼວດໄດ້ຄົ້ນອາພາດເມັນຂອງເຂົາເຈົ້າແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍຖືກພາໄປສອບສວນຢູ່ສະຖານີຕຳຫຼວດ. ຕັດຢານາຖືກປ່ອຍໃຫ້ກັບເມືອກ່ອນ. ເຊີເກເລົ່າວ່າ: “ທັນທີທີ່ [ຕັດຢານາ] ເມືອຮອດອາພາດເມັນ ພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ກ້າຫານຄົນໜຶ່ງໄດ້ມາຫາລາວ. ຈາກນັ້ນກໍມີພີ່ນ້ອງອີກຫຼາຍຄົນມາຫາແລະຊ່ວຍມ້ຽນເຄື່ອງແລະອະນາໄມອາພາດເມັນຂອງເຮົາ.”
ເຊີເກເວົ້າວ່າ: “ຂໍ້ພະຄຳພີທີ່ຂ້ອຍມັກທີ່ສຸດແມ່ນສຸພາສິດ 17:17 ທີ່ບອກວ່າ: ‘ໝູ່ແທ້ສະແດງຄວາມຮັກສະເໝີ ແລະເປັນຄືກັບອ້າຍນ້ອງທີ່ເກີດມາເພື່ອຊ່ວຍກັນໃນຍາມທີ່ຍາກລຳບາກ.’ ພະຄຳພີຂໍ້ນີ້ເປັນຈິງແທ້ໆສຳລັບຂ້ອຍໃນຕອນທີ່ເຈິການຂົ່ມເຫງຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຮັບມືຄົນດຽວໄດ້. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຂ້ອຍມີໝູ່ທີ່ກ້າຫານຢູ່ຄຽງຂ້າງ.” a
ຕອນທີ່ເຈິຄວາມຍາກລຳບາກ ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງມີໝູ່ທີ່ຊ່ວຍເຫຼືອກັນ. ເຮົາແຮ່ງຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກໃນໄລຍະຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່. ສະນັ້ນ ຂໍໃຫ້ເຮົາທຸກຄົນພະຍາຍາມເຕັມທີທີ່ຈະເປັນໝູ່ແທ້ຂອງກັນແລະກັນຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້!—1ປຕ. 4:7, 8
a ເບິ່ງບົດຄວາມ “ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຂ້ອຍມີໝູ່ທີ່ກ້າຫານຢູ່ຄຽງຂ້າງ” ໃນເວັບໄຊ jw.org. (ພາສາໄທ)
