Проповедник 1:1-18
1 Зборови на оној што го поучува* народот,+ синот Давидов, цар во Ерусалим.+
2 „Суета над суетите!“+ — вели оној што го поучува народот. „Суета над суетите! Сѐ е суета!“+
3 Каква корист има човекот од сиот свој труд со кој се труди+ под сонцето?+
4 Едно поколение заминува,+ друго доаѓа,+ а земјата останува засекогаш.+
5 Сонцето изгрева, сонцето заоѓа,+ и пак брза кон местото од каде што изгрева.+
6 Ветрот оди кон југ и се свртува кон север.+ Непрестајно се врти во круг,+ и ветрот пак му се враќа на своето кружење.+
7 Сите реки*+ течат во морето,+ а морето сепак не се преполнува.+ Реките одново се враќаат на своите врутоци и одново го започнуваат својот тек.+
8 Сѐ е заморно,+ никој не може да го опише сето тоа. Окото не може да се нагледа,+ ниту увото може да се наслуша.+
9 Она што било, пак ќе биде,+ и она што се правело, пак ќе се прави, и така, нема ништо ново под сонцето.+
10 Има ли нешто за кое би можело да се рече: „Види, ова е ново“? Тоа веќе постои од дамнина.+ Она што постои, настанало пред нас.+
11 Никој не се сеќава на луѓето од минатото, ниту, пак, некој ќе се сеќава на оние што ќе дојдат подоцна.+ А никој нема да се сеќава ниту на оние што ќе дојдат уште подоцна.+
12 Јас, кој го поучувам народот, станав цар на Израел во Ерусалим.+
13 И го насочив срцето за да ја барам и да ја истражувам мудроста+ во сѐ што се прави под небото — сета таа мачна работа која Бог им ја дал на синовите човечки за да се занимаваат со неа.+
14 Ги видов сите работи што се прават под сонцето,+ и гледај, сето тоа е суета и трчање по ветар.+
15 Она што е искривено, не може да се исправи,+ и она што го нема, не може да се изброи.
16 Во срцето+ си реков: „Ете, стекнав поголема мудрост од сите што беа пред мене во Ерусалим,+ и срцето мое виде многу мудрост и знаење“.+
17 И го насочив срцето за да ја запознаам мудроста, а исто така и лудоста+ и безумството,+ но увидов дека и тоа е трчање по ветар.+
18 Зашто, таму каде што има многу мудрост, има и многу јад,+ и кој го зголемува знаењето, ја зголемува болката.+
