Сите луѓе потекнуваат од првиот човек, Адам. Поради тоа, сите ние сме едно семејство. Членовите на семејството треба да покажуваат љубов и почит еден кон друг, но денес тоа е реткост. Нашиот Бог, кој е полн со љубов, немал намера да биде така.

„Сакај го својот ближен како самиот себе“ (3. МОЈСЕЕВА 19:18).

„Сакајте ги своите непријатели“ (МАТЕЈ 5:44).

Забележи како Бог ја опишал љубовта во својата Реч, во 1. Коринќаните 13:4-7:

Љубовта е „долготрпелива и љубезна“.

Размисли: Како се чувствуваш кога другите се стрпливи и љубезни со тебе и не реагираат грубо на твоите грешки?

Љубовта „не е завидлива“.

Размисли: Како се чувствуваш кога другите се претерано сомничави кон тебе или ти завидуваат?

Љубовта „не ја бара својата корист“.

Размисли: Како се чувствуваш кога другите го почитуваат твоето мислење и не инсистираат секогаш да биде по нивно?

Љубовта „не го памти злото“.

Размисли: Бог спремно им простува на оние што се каат за своите гревови. Во Светото писмо за него пишува: „Нема да наоѓа грешки за сите времиња, ниту ќе чувствува гнев довека“ (Псалм 103:9). Нам ни е убаво кога некој што сме го навредиле ќе ни прости. Затоа и ние треба спремно да им простиме на другите кога ќе нѐ навредат (Псалм 86:5).

Љубовта „не ѝ се радува на неправдата“.

Размисли: Кога ќе ни се случи нешто лошо, ние не сакаме другите да се радуваат затоа што страдаме. Поради тоа, и ние не се радуваме кога другите доживуваат тешкотии, дури и ако постапувале лошо со нас.

За да ги добиеме благословите од Бог, ние мора да ги сакаме другите без оглед на нивната возраст, националност или религија. Еден начин на кој покажуваме љубов е така што им помагаме на оние што имаат потреба од помош.