സ്വവർഗവിവാഹത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവരുടെ നിയമപരമായ അവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബൈബിൾ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും പറയുന്നില്ല. എന്നാൽ സ്വവർഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ച് ബൈബിൾ എന്തു പറയുന്നു എന്നതാണ്‌ അടിസ്ഥാനപരമായ ചോദ്യം.

ബൈബിൾ സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിക്കാതെതന്നെ അതിന്‍റെ ഉത്തരം തങ്ങൾക്ക് അറിയാമെന്നു പലരും കരുതുന്നു. പക്ഷേ അവരുടെ ഉത്തരങ്ങൾ പരസ്‌പരവിരുദ്ധമാണ്‌. ചിലർ പറയുന്നതു ബൈബിൾ സ്വവർഗലൈംഗികതയ്‌ക്കു തീർത്തും എതിരാണെന്നാണ്‌. എന്നാൽ, ‘നിന്‍റെ അയൽക്കാരനെ സ്‌നേഹിക്കണം’ എന്ന കല്‌പന, ലൈംഗികതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഏതു ജീവിതശൈലിയെയും ബൈബിൾ അംഗീകരിക്കുന്നു എന്നതിന്‍റെ തെളിവാണെന്നു മറ്റു ചിലർ അവകാശപ്പെടുന്നു.—റോമർ 13:9.

താഴെ പറയുന്നതിൽ ‘ശരി’ എന്നു നിങ്ങൾക്കു തോന്നുന്നത്‌ ഏതൊക്കെയാണ്‌?

1. സ്വവർഗരതിയെ ബൈബിൾ കുറ്റം വിധിക്കുന്നു.

2. സ്വവർഗരതിയെ ബൈബിൾ അംഗീകരിക്കുന്നു.

3. സ്വവർഗാനുരാഗികളോടുള്ള വെറുപ്പും മുൻവിധിയും ബൈബിൾ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു.

ഉത്തരങ്ങൾ:

1. ശരി. ബൈബിൾ പറയുന്നു: “സ്വവർഗഭോഗികൾ . . . ദൈവരാജ്യം അവകാശമാക്കുകയില്ല.” —1 കൊരിന്ത്യർ 6:9,10; റോമർ 1:26.

2. തെറ്റ്‌. പരസ്‌പരം വിവാഹം കഴിച്ച സ്‌ത്രീപുരുഷന്മാർ തമ്മിൽ മാത്രമേ ലൈംഗികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടാവൂ എന്നു ബൈബിൾ പഠിപ്പിക്കുന്നു.—ഉൽപത്തി 1:27, 28; സദൃശവാക്യങ്ങൾ 5:18, 19.

3. . തെറ്റ്‌. ബൈബിൾ സ്വവർഗരതിയെ കുറ്റം വിധിക്കുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും സ്വവർഗാനുരാഗികളോടുള്ള മുൻവിധി, അവരോടുള്ള വെറുപ്പു കാരണം നടക്കുന്ന അക്രമപ്രവർത്തനങ്ങൾ, അവരോടുള്ള മറ്റ്‌ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള മോശമായ പെരുമാറ്റം തുടങ്ങിയവയൊന്നും ബൈബിൾ അനുകൂലിക്കുന്നില്ല. —റോമർ 12:18. ^[1]

ഒരു നല്ല ജീവിതം നയിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന ഏറ്റവും മികച്ച ധാർമികനിയമങ്ങളുള്ളത്‌ ബൈബിളിലാണെന്ന് യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. ആ നിയമങ്ങളനുസരിച്ച് ജീവിക്കാനാണ്‌ അവർക്ക് ഇഷ്ടം. (യശയ്യ 48:17) ^[2] ഇതിന്‍റെ അർഥം, സ്വവർഗലൈംഗികത ഉൾപ്പെടെയുള്ള മോശമായ എല്ലാ ലൈംഗികനടപടികളും യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ വെറുക്കുന്നു എന്നാണ്‌. (1 കൊരിന്ത്യർ 6:18) ^[3] ഇതാണ്‌ യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ജീവിതരീതി, അവർക്ക് അതിനുള്ള അവകാശവുമുണ്ട്.

എന്നാൽ ‘എല്ലാവരോടും സമാധാനത്തിൽ വർത്തിക്കാനാണ്‌’ യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ പരമാവധി ശ്രമിക്കുന്നത്‌. (എബ്രായർ 12:14) സ്വവർഗരതിയെ വെറുക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ തങ്ങളുടെ കാഴ്‌ചപ്പാടുകൾ മറ്റുള്ളവരുടെ മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. അവർ സ്വവർഗാനുരാഗികളോടുള്ള വെറുപ്പു നിമിത്തം നടക്കുന്ന അക്രമപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുകയോ അത്തരം വാർത്തകൾ കേട്ട് സന്തോഷിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. മറ്റുള്ളവർ തങ്ങളോടു പെരുമാറാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന അതേ വിധത്തിൽ അവരോടും പെരുമാറിക്കൊണ്ട് സുവർണനിയമം അനുസരിക്കാൻ കഠിനശ്രമം ചെയ്യുന്നവരാണ്‌ യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ.—മത്തായി 7:12.

എങ്കിൽപ്പോലും ബൈബിൾ സ്വവർഗാനുരാഗികളോടുള്ള മുൻവിധിയെ ഉന്നമിപ്പിക്കുന്നെന്നാണു ചിലയാളുകൾ പറയുന്നത്‌. ബൈബിളിന്‍റെ ധാർമികനിയമങ്ങൾ പിൻപറ്റുന്നവർ മറ്റു കാഴ്‌ചപ്പാടുകളുള്ളവരോട്‌ അസഹിഷ്‌ണുത കാണിക്കുന്നവരാണെന്നും അവർ പറയുന്നു. അവരുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ‘ബൈബിൾ എഴുതിയത്‌ ആളുകൾക്ക് ഇടുങ്ങിയ മനസ്സുള്ള ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ്‌. എന്നാൽ ഇന്നു നമ്മൾ എല്ലാ വർഗങ്ങളിലും ദേശങ്ങളിലും പെട്ടവരെയും ലൈംഗികകാര്യങ്ങളിൽ വ്യത്യസ്‌തതാത്‌പര്യങ്ങളുള്ളവരെയും സ്വീകരിക്കുന്നു.’ അവരെ സംബന്ധിച്ച് സ്വവർഗലൈംഗികതയെ വെറുക്കുക എന്നു പറയുന്നത്‌ മറ്റൊരു നിറത്തിൽപ്പെട്ടവരെ വെറുക്കുന്നതിനു തുല്യമാണ്‌. ആ താരതമ്യം ശരിയാണോ? അല്ല. എന്തുകൊണ്ട്?

കാരണം, സ്വവർഗരതിക്കാരായ ആളുകളെ വെറുക്കുന്നതും അവരുടെ പ്രവൃത്തികളെ വെറുക്കുന്നതും രണ്ടും രണ്ടാണ്‌. എല്ലാ തരത്തിലുംപെട്ട ആളുകളെ ബഹുമാനിക്കാനാണു ബൈബിൾ ക്രിസ്‌ത്യാനികളോടു പറയുന്നത്‌. (1 പത്രോസ്‌ 2:17) ^[4] അതിന്‍റെ അർഥം ഏതു തരം പ്രവൃത്തികളെയും ക്രിസ്‌ത്യാനികൾ അംഗീകരിക്കണമെന്നല്ല.

ഈ താരതമ്യം ശ്രദ്ധിക്കുക: പുകവലി ഹാനികരമാണെന്നാണു നിങ്ങളുടെ കാഴ്‌ചപ്പാട്‌. അതു നിങ്ങൾക്കു വെറുപ്പുമാണ്‌. നിങ്ങളുടെകൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ പുകവലിക്കാരനാണെങ്കിലോ? പുകവലിയെപ്പറ്റിയുള്ള നിങ്ങളുടെ കാഴ്‌ചപ്പാട്‌ അയാളുടേതിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്‌തമാണ്‌ എന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം നിങ്ങളെ ഇടുങ്ങിയ മനസ്സുള്ള ഒരാളായി കാണുന്നതു ശരിയാണോ? അയാൾ പുകവലിക്കാരനാണ്‌, പക്ഷേ നിങ്ങൾ അങ്ങനെയല്ല എന്നതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾക്ക് അയാളോടു മുൻവിധിയുണ്ടെന്നു വരുമോ? നിങ്ങളുടെ സഹജോലിക്കാരൻ നിങ്ങളുടെ കാഴ്‌ചപ്പാടു മാറ്റാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടാൽ, അയാളുടെ മനസ്സല്ലേ ഇടുങ്ങിയത്‌? അയാളല്ലേ അസഹിഷ്‌ണുത കാണിക്കുന്നത്‌?

ബൈബിളിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ധാർമികനിയമങ്ങളനുസരിച്ച് ജീവിക്കാനാണ്‌ യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ താത്‌പര്യപ്പെടുന്നത്‌. ബൈബിൾ വിലക്കുന്ന ഒരു പ്രവൃത്തിയെയും അവർ അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. പക്ഷേ തങ്ങളെപ്പോലെയല്ലാത്ത ആളുകളെ അവർ പരിഹസിക്കുകയോ അവരോടു മോശമായി പെരുമാറുകയോ ഇല്ല.

സ്വവർഗലൈംഗികതയോടു ചായ്‌വുള്ള ആളുകളുടെ കാര്യമോ? ഇത്‌ അവർക്കു ജന്മനാ ഉള്ളതാണോ? അങ്ങനെയെങ്കിൽ, അവർ സ്വന്തം മോഹങ്ങളനുസരിച്ച് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതു തെറ്റാണെന്നു പറയുന്നതു ക്രൂരതയല്ലേ?

സ്വവർഗലൈംഗികതയുടെ ജീവശാസ്‌ത്രപരമായ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ചൊന്നും ബൈബിൾ പറയുന്നില്ല. എന്നാൽ മനുഷ്യരുടെ ചില സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ ആഴത്തിൽ വേരുറച്ചതാണെന്ന് അതു സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്തണമെങ്കിൽ സ്വവർഗലൈംഗികത ഉൾപ്പെടെയുള്ള ചില സ്വഭാവരീതികൾ തീർത്തും ഒഴിവാക്കണമെന്നാണു ബൈബിൾ പറയുന്നത്‌.—2 കൊരിന്ത്യർ 10:4, 5.

ബൈബിളിന്‍റെ നിലപാടു ക്രൂരമാണെന്നു ചിലർ പറഞ്ഞേക്കാം. കാരണം, ഉൾപ്രേരണകൾക്കു നമ്മൾ വഴങ്ങിക്കൊടുക്കണമെന്നാണ്‌ അവരുടെ അഭിപ്രായം. അവരുടെ കാഴ്‌ചപ്പാടിൽ ലൈംഗികവികാരങ്ങൾ പോലുള്ള ഉൾപ്രേരണകൾ നിയന്ത്രിച്ചുനിറുത്താൻ പാടില്ല—അതു ചിലപ്പോൾ സാധിക്കുകപോലുമില്ല. പക്ഷേ മനുഷ്യർക്ക് ഉൾപ്രേരണകളെ ചെറുത്തുനിൽക്കാൻ സാധിക്കും എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ബൈബിൾ മനുഷ്യരെ ആദരിക്കുന്നു. ഉൾപ്രേരണകളനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്ന മൃഗങ്ങളെപ്പോലെയല്ല നമ്മൾ. അത്തരം വികാരങ്ങൾക്കു തടയിടാൻ നമുക്കു കഴിയും.—കൊലോസ്യർ 3:5. ^[5]

ഈ താരതമ്യം ശ്രദ്ധിക്കുക: അക്രമവാസന പോലുള്ള ചില സ്വഭാവസവിശേഷതകൾക്കു ജീവശാസ്‌ത്രപരമായ  എന്തെങ്കിലും കാരണങ്ങളുണ്ടാകാമെന്നു ചില വിദഗ്‌ധർ പറയുന്നു. അക്രമവാസനയ്‌ക്കു പിന്നിലെ ജീവശാസ്‌ത്രപരമായ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ചൊന്നും ബൈബിൾ പറയുന്നില്ലെങ്കിലും ചിലർ ‘കോപമുള്ളവരാണെന്നും’ മറ്റു ചിലർ ‘ക്രോധമുള്ള മനുഷ്യരാണെന്നും’ അതു സമ്മതിക്കുന്നു. (സദൃശവാക്യങ്ങൾ 22:24; 29:22) എങ്കിലും “കോപം കളഞ്ഞു ക്രോധം ഉപേക്ഷിക്ക” എന്നും ബൈബിൾ പറയുന്നുണ്ട്.—സങ്കീർത്തനം 37:8; എഫെസ്യർ 4:31.

ആ ഉപദേശത്തോടു മിക്കയാളുകളും യോജിക്കും. അക്രമവാസനയുള്ള ആളുകളോടു കാണിക്കുന്ന ക്രൂരതയാണ്‌ അതെന്ന് ആരും പറയാൻ ഇടയില്ല. വാസ്‌തവത്തിൽ, കോപം ഒരു വ്യക്തിയുടെ ജനിതകഘടനയിൽ വേരൂന്നിയതാണെന്നു വാദിക്കുന്ന വിദഗ്‌ധർപോലും അത്തരം പ്രവണതകളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിന്‌ ആളുകളെ സഹായിക്കാൻ കഠിനശ്രമം ചെയ്യാറുണ്ട്.

ബൈബിൾനിലവാരങ്ങൾക്കെതിരായ ഏതൊരു പ്രവൃത്തിയുമാകട്ടെ, അതെപ്പറ്റി യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾക്ക് ഇതേ നിലപാടാണുള്ളത്‌. ഇതിൽ, വിവാഹിതരല്ലാത്ത സ്‌ത്രീപുരുഷന്മാർ തമ്മിലുള്ള ലൈംഗികബന്ധവും ഉൾപ്പെടുന്നു. ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിലെല്ലാം ബൈബിളിന്‍റെ ഈ ഉപദേശം ബാധകമാണ്‌: “നിങ്ങൾ കാമാസക്തിക്കു വിധേയരാകരുത്‌; പ്രത്യുത, വിശുദ്ധിയിലും മാനത്തിലും സ്വന്തം ശരീരത്തെ വരുതിയിൽ നിറുത്താൻ നിങ്ങളിൽ ഓരോരുത്തനും അറിഞ്ഞിരിക്കണം.”—1 തെസ്സലോനിക്യർ 4:4, 5.

ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ക്രിസ്‌ത്യാനികളാകാൻ ആഗ്രഹിച്ച ആളുകൾ വ്യത്യസ്‌തമായ പശ്ചാത്തലങ്ങളിൽനിന്നുള്ളവരായിരുന്നു, അവരുടെ ജീവിതരീതികളും വ്യത്യസ്‌തമായിരുന്നു. അവരിൽ ചിലർക്കു തങ്ങളുടെ ജീവിതരീതിയിൽ കാര്യമായ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തേണ്ടിവന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്‌, അക്കൂട്ടത്തിൽ, “പരസംഗികൾ, വിഗ്രഹാരാധികൾ, വ്യഭിചാരികൾ, പുരുഷകാമികൾ” തുടങ്ങിയവരുണ്ടായിരുന്നെന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു. എന്നാൽ തുടർന്ന് അതു പറയുന്നത്‌, “നിങ്ങളിൽ ചിലർ അത്തരക്കാരായിരുന്നു” എന്നാണ്‌.—1 കൊരിന്ത്യർ 6:9-11.

“നിങ്ങളിൽ ചിലർ അത്തരക്കാരായിരുന്നു” എന്നു പറഞ്ഞതിന്‍റെ അർഥം സ്വവർഗരതി ഉപേക്ഷിച്ചവർക്കു പിന്നീട്‌ ഒരിക്കലും അത്തരം ആഗ്രഹങ്ങൾ തോന്നിയില്ലെന്നാണോ? അങ്ങനെയായിരിക്കില്ല. കാരണം ബൈബിൾ ഇങ്ങനെയും ഉപദേശിക്കുന്നു: “ആത്മാവിനെ അനുസരിച്ചു നടക്കുവിൻ; അപ്പോൾ ജഡാഭിലാഷങ്ങൾ തൃപ്‌തിപ്പെടുത്താൻ നിങ്ങൾ മുതിരുകയില്ല.”—ഗലാത്യർ 5:16.

ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാനിക്ക് ഒരിക്കലും മോശമായ ഒരു ആഗ്രഹം ഉണ്ടാകില്ലെന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നില്ല എന്ന കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുക. പകരം, അത്തരം ആഗ്രഹങ്ങൾ തോന്നിയാലും അവനോ അവളോ അതനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കില്ല എന്നാണ്‌ അതു പറയുന്നത്‌. അത്തരം ആഗ്രഹങ്ങളെ വരുതിയിൽ നിറുത്താൻ അവർ പഠിക്കുന്നു. ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒരു പ്രവൃത്തിയിലേക്കു നയിക്കുന്ന അളവോളം അവർ അവയെ മനസ്സിലിട്ട് താലോലിക്കുന്നില്ല.—യാക്കോബ്‌ 1:14, 15. ^[6]

അങ്ങനെ, ചായ്‌വുകളും പ്രവൃത്തികളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസത്തെ ബൈബിൾ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. (റോമർ 7:16-25) സ്വവർഗലൈംഗികതയോടു ചായ്‌വുള്ള ഒരാൾക്കു കോപം, വ്യഭിചാരം, അത്യാഗ്രഹം തുടങ്ങിയ മോശമായ കാര്യങ്ങളോടുള്ള ആഗ്രഹങ്ങളെ വരുതിയിൽ നിറുത്താൻ കഴിയുന്നതുപോലെതന്നെ സ്വവർഗാനുരാഗചിന്തകളെയും വരുതിയിൽ നിറുത്താൻ കഴിയും.—1 കൊരിന്ത്യർ 9:27; 2 പത്രോസ്‌ 2:14, 15.

യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ ബൈബിളിലെ ധാർമികനിയമങ്ങൾ മുറുകെപ്പിടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവർ അവരുടെ കാഴ്‌ചപ്പാടുകൾ മറ്റുള്ളവരുടെ മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നില്ല. തങ്ങളുടേതിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്‌തമായ ജീവിതരീതികൾ പിന്തുടരുന്ന ആളുകളുടെ അവകാശങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്ന നിയമങ്ങൾ എതിർക്കാനും അവർ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. യഹോവയുടെ സാക്ഷികൾ അറിയിക്കുന്നത്‌ ഒരു ശുഭസന്ദേശമാണ്‌. കേൾക്കാൻ മനസ്സുള്ള എല്ലാവരുമായി അവർ അത്‌ ഉത്സാഹത്തോടെ പങ്കുവെക്കുന്നു.—പ്രവൃത്തികൾ 20:20. ▪ (g16-E No. 4)