गीत १३०
क्षमा करत राहा
१. प्रे-मा-ने मु-ला-ला,
य-हो-वा-ने पा-ठव-ले,
तो-ड-ण्या पा-पां-चे जा-ळे,
म-र-णा-चे सा-प-ळे.
दि-ली ये-शू-ने खं-ड-णी,
आ-म्हा-ला सो-ड-व-ण्या,
क-रू या ख-रा प-स्ता-वा,
मग क-रेल या-हा क्ष-मा.
२. या-हा-ची क्ष-मा ही,
अ-से आ-म्हा मो-ला-ची,
भा-वां-ना क-रु-नी मा-फ,
म-ने जिं-कू या त्यां-ची.
सो-सू या ते सा-रे घा-व,
क-र-ती ते न-क-ळत,
मग भ-रेल ते घाव य-हो-वा,
सा-रे प्रे-मा-ने अल-गद.
३. ही द-ये-ची दे-ण,
सा-ठ-वून ठे-वू म-नी,
ना उ-रे रा-गा-ला जा-गा,
वि-झे आ-ग द्वे-षा-ची.
ज-से प्रेम या-हा-ने के-ले,
के-ले ना त-से को-णी,
क-रु-नी क्ष-मा लो-कां-ना,
क-रू प्रेम या-हा-प-री.
(मत्त. ६:१२; इफिस. ४:३२; कलस्सै. ३:१३ ही वचनंसुद्धा पाहा.)