ညီအစ်ကို​တွေ​ကြားမှာ​ဖြစ်တဲ့ ပြဿနာကို တစ်ဆင့်​ပြီး​တစ်ဆင့် ဘယ်လို ဖြေရှင်း​ရမယ်ဆိုတာ​နဲ့ပတ်သက်ပြီး ယေရှုရဲ့ ဆုံးမ​စကားကို ပေတရု ကြားခဲ့​ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူတစ်ယောက်​ဟာ ဘယ်နှကြိမ်အထိ အဲဒီလို လုပ်ရမယ်​ဆိုတာ ပေတရု အတိအကျ သိချင်​နေ​ပုံပဲ။

ဒါကြောင့် ပေတရု​က “သခင်၊ ကျွန်တော့်ကို ပြစ်မှားတဲ့ ညီအစ်ကို​ကို ဘယ်နှစ်ကြိမ် ခွင့်လွှတ်​ရမလဲ။ ခုနစ်ကြိမ်​လား” လို့​မေးတယ်။ ဘာသာရေး​ခေါင်းဆောင် တချို့ကတော့ သုံးကြိမ် ခွင့်လွှတ်​ရမယ်လို့ သွန်သင်​ကြတယ်။ ဒီတော့ ညီအစ်ကို​ကို “ခုနစ်ကြိမ်” ခွင့်လွှတ်တယ်​ဆိုတာ တော်​တော့်​ကို သဘောထားကြီး​တာ​ပဲ​လို့ ပေတရု ထင်နေ​ပုံ​ရတယ်။—မဿဲ ၁၈:၂၁။

ဒါပေမဲ့ လူတစ်ယောက် ကိုယ့်ကို ဘယ်​နှစ်ကြိမ် ပြစ်မှားတယ်​ဆိုတာကို ရေတွက်​ထားတာ​က ယေရှုရဲ့​သွန်သင်ချက်နဲ့ မကိုက်ညီ​ဘူး။ ဒါကြောင့် ယေရှု​က “ကျွန်တော်​ပြောမယ်။ ခုနစ်ကြိမ်​မ​က၊ ၇၇ ကြိမ်​အထိ ခွင့်လွှတ်​ရမယ်” ဆိုပြီး ပေတရု​ကို တည့်မတ်​ပေးတယ်။ (မဿဲ ၁၈:၂၂) နောက်​တစ်နည်း ပြော​ရ​ရင် အရေအတွက် အကန့်အသတ်​မရှိ ခွင့်လွှတ်​ရမယ်။ ပေတရု​အနေနဲ့ ကိုယ့်ညီအစ်ကို​ကို ဘယ်​နှစ်ကြိမ် ခွင့်လွှတ်​မယ်​ဆိုပြီး ကန့်သတ်​ထားတာ​မျိုး မ​လုပ်သင့်​ဘူး။

ဒီ​နောက် ယေရှု​က တခြားသူကို ခွင့်လွှတ်ဖို့ တာဝန်​ရှိ​မှန်း အလေးပေး​ချင်​လို့ ပုံဥပမာ​တစ်ခု ပြောပြတယ်။ သနားတတ်​တဲ့ ဘုရင်ကြီး​ကို အတု​မယူ​တဲ့ အမှုထမ်း​တစ်ယောက်​အကြောင်း​ပဲ။ ဘုရင်ကြီး​က အမှုထမ်းတွေကို အကြွေး​ပြန်ဆပ်​ခိုင်းတဲ့​အခါ တဲ​လင့် ၁၀,​၀၀၀ [ဒေနာရိ ၆၀,​၀၀၀,​၀၀၀] အကြွေးတင်​တဲ့ အမှုထမ်း​တစ်ယောက်ကို ခေါ်လာ​ကြတယ်။ အဲဒီ​အကြွေး​ကို သူ ဘယ်လိုမှ ပြန်​မဆပ်နိုင်​ဘူး။ ဒါကြောင့် ဘုရင်ကြီး​က သူနဲ့ သူ့သားမယား​တွေကို ရောင်းပြီး ပြန်ဆပ်​စေ​လို့ အမိန့်ချ​လိုက်တယ်။ ဒီ​အခါ အမှုထမ်း​က ဘုရင်ကြီးရဲ့​ခြေရင်းမှာ ပျပ်ဝပ်​ပြီး “ကျွန်တော့်ကို အချိန်​ပေးပါဦး။ အကြွေး​အားလုံး ပြန်ဆပ်​ပါ့​မယ်” လို့ အသနားခံ​တယ်။—မဿဲ ၁၈:၂၆။

ဘုရင်ကြီး​လည်း သနား​သွားတဲ့​အတွက် များပြားလွန်း​တဲ့​အကြွေး​တွေကို ပြန်​မ​ဆ​ပ်​နဲ့​တော့​လို့ ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ အဲဒီ​အမှုထမ်း​က သူ့ဆီကနေ ဒေနာရိ ၁၀၀ အကြွေး​ယူ​ထားတဲ့ နောက်​အမှုထမ်း​တစ်ယောက်ကို သွား​တွေ့တယ်။ သူ့ကို ဖမ်းဆွဲ၊ လည်ပင်း​ညှစ်​ပြီး “ငါ့​အကြွေး​ကို ပြန်ဆပ်​စမ်း” လို့​ပြောတယ်။ ဟို​လူက ပျပ်ဝပ်ပြီး  “ကျွန်တော့်ကို အချိန်​ပေးပါဦး။ အကြွေး ပြန်ဆပ်​ပါ့​မယ်” လို့ တောင်းပန်တယ်။ (မဿဲ ၁၈:၂၈၊ ၂၉) ဒါပေမဲ့ သူက ခွင့်လွှတ်​တတ်တဲ့ ဘုရင်ကြီး​ကို အတု​မယူ​ဘူး။ အကြွေး​နည်းနည်း​ပဲ ပေး​ရမယ့် အဲဒီ​လူကို အကြွေး​မ​ဆ​ပ်​မချင်း ထောင်ချ​ထား​လိုက်တယ်။

ဒီလို သနား​ညှာတာမှု​မဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်​ကို တခြား​အမှုထမ်းတွေ မြင်တဲ့အခါ ဘုရင်ကြီး​ဆီ​သွားပြီး အကြောင်းစုံ လျှောက်တင်​ကြတယ်။ ဘုရင်ကြီး​လည်း ဒေါသ​ထွက်​လွန်း​လို့ အဲဒီ​အမှုထမ်း​ကို ဆင့်ခေါ်ပြီး “ကျွန်ဆိုး၊ မင်း အသနားခံ​လို့ အကြွေး​ရှိသမျှကို ငါ​ပြန်​မ​ဆ​ပ်​ခိုင်း​တာ။ မင်းကို ငါသနားသလို ကိုယ့်​အမှုထမ်း အချင်းချင်း မသနားသင့်​ဘူး​လား” လို့​ပြောတယ်။ ဒေါသ​ထွက်နေတဲ့ ဘုရင်ကြီး​က မသနားတတ်​တဲ့​ကျွန်ကို အကြွေး​ရှိသမျှ မ​ဆ​ပ်​မချင်း ထောင်မှူး​တွေ​လက်ထဲ အပ်​လိုက်တယ်။ “အလားတူပဲ၊ ခင်ဗျားတို့​က ကိုယ့်ညီအစ်ကို​ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်မလွှတ်​ဘူးဆိုရင် ကောင်းကင်​အဖ​က​လည်း ခင်ဗျားတို့ကို ခွင့်လွှတ်မှာ မဟုတ်ဘူး” ဆိုပြီး ယေရှု နိဂုံးချုပ်​လိုက်တယ်။—မဿဲ ၁၈:၃၂-၃၅။

ခွင့်လွှတ်ခြင်းနဲ့​ပတ်သက်လို့ တကယ်​ထိရောက်တဲ့ သင်ခန်းစာ​ပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ များပြား​လှတဲ့ အပြစ်​ကြွေး​ကို ဘုရား ခွင့်လွှတ်​ပေးတယ်။ အဲဒါနဲ့​နှိုင်းယှဉ်​လိုက်ရင် ခရစ်ယာန်​ညီအစ်ကို​တစ်ယောက် လုပ်မိတဲ့ ဘယ်​အပြစ်​မဆို​ဟာ အသေးအမွှား​ပါပဲ။ ဒါ့အပြင် ယေဟောဝါ​ဘုရားက ကျွန်တော်တို့ကို တစ်ကြိမ်ပဲ ခွင့်လွှတ်​ပေးတာ မဟုတ်ဘူး။ အကြိမ်ပေါင်း​များစွာ ခွင့်လွှတ်​ပေး​နေတာ။ ဒါကြောင့် ညီအစ်ကို​မှာ အပြစ်​တင်စရာ​အကြောင်း ရှိရင်တောင် သူ့ကို အကြိမ်​အနည်းငယ်​လောက် ခွင့်မလွှတ်​ပေးနိုင်ဘူးလား။ တောင်ပေါ်​ဒေသနာ​မှာ ယေရှု သွန်သင်​ပေးခဲ့တဲ့​အတိုင်း “သူတစ်ပါးရဲ့ အပြစ်​ကြွေး​တွေကို ကျွန်တော်တို့ ခွင့်လွှတ်သလို ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အပြစ်​ကြွေး​တွေကို​လည်း” ဘုရား ခွင့်လွှတ်​ပါလိမ့်မယ်။—မဿဲ ၆:၁၂။