ငွေရောင် ဆာဟာရပုရွက်ဆိတ် (Cataglyphis bombycina) ကို အပူဒဏ်ခံနိုင်စွမ်း အရှိဆုံး ကုန်းသတ္တဝါအဖြစ် သိထားကြတယ်။ ဆာဟာရမှာ မွန်းတည့်ချိန်ရောက်တဲ့အခါ ပုရွက်ဆိတ်ကို စားတဲ့အကောင်တွေ အရိပ်ခိုကြတယ်။ အဲဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာ ဒီပုရွက်ဆိတ်တွေဟာ အစာရှာဖို့၊ အပူဒဏ်ကြောင့်သေသွားတဲ့ အင်းဆက်ပိုးကောင်တွေကို ရှာဖို့ တွင်းထဲကနေ ကသုတ်ကရက် ထွက်လာတယ်။

စဉ်းစားကြည့်ပါ– ငွေရောင်ပုရွက်ဆိတ်ရဲ့ အမွေးရှိတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းနဲ့ ဘေးနှစ်ဖက်မှာရော အမွေးမရှိတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းမှာပါ အပူဒဏ်ခံနိုင်တဲ့အလွှာ ဖုံးအုပ်ထားတယ်။ ငွေရောင်တောက်နေတဲ့ အမွေးတွေ ဟာ အလွန်သေးငယ်တဲ့ တြိဂံပုံ ပြွန်ချောင်းလေးတွေ ဖြစ်တယ်။ အမွေးတွေရဲ့ အပြင်မျက်နှာပြင်နှစ်ဖက်မှာ အဏုကြည့်မှန်ပြောင်းနဲ့သာ မြင်နိုင်တဲ့ လှိုင်းအတွန့်လေးတွေ ရှိပြီး အတွင်းမျက်နှာပြင်ကတော့ ချောမွတ်နေတယ်။ အဲဒီ ဒီဇိုင်းက နည်းနှစ်နည်းနဲ့ လုပ်ဆောင်ပေးတယ်။ ပထမ၊ အမွေးတွေဟာ နေကထုတ်လွှတ်တဲ့ မမြင်နိုင်တဲ့ရောင်ခြည်တွေကို တန်ပြန်စေနိုင်တယ်။ ဒုတိယ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကနေ ပုရွက်ဆိတ်ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာစုပ်ယူထားတဲ့ အပူတွေကို ပျက်ပြယ်စေတယ်။ ပုရွက်ဆိတ်ရဲ့ အမွေးမရှိတဲ့ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းဟာ သဲကန္တာရကနေထွက်တဲ့ မမြင်နိုင်တဲ့ရောင်ခြည်တွေကို တန်ပြန်စေနိုင်တယ်။ *

ငွေရောင် ဆာဟာရပုရွက်ဆိတ်ရဲ့ အပူဒဏ်ခံနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ အလွှာဟာ ကိုယ်ခန္ဓာအပူချိန်ကို ခံနိုင်တဲ့အမြင့်ဆုံးအဆင့် ၁၂၈.၅ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက် (၅၃.၆ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ်) အောက် ထိန်းထားပေးနိုင်တယ်။ အဲဒီပုရွက်ဆိတ်လေးတွေကို ကြည့်ပြီး သုတေသီတွေဟာ ပန်ကာတွေ၊ စက်ကိရိယာတွေရဲ့ အကူအညီမပါဘဲ အအေးဓာတ်မြှင့်ပေးတဲ့ အထူးအလွှာတွေကို တီထွင်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။

သင် ဘယ်လိုထင်ပါသလဲ။ ငွေရောင် ဆာဟာရပုရွက်ဆိတ်ရဲ့ အပူဒဏ်ခံနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ အလွှာဟာ သူ့အလိုလို ဖြစ်လာတာလား။ ဒါမှမဟုတ် တစ်စုံတစ်ဦးက ပြုလုပ်ဖန်ဆင်းထားတာလား။