အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံကို ကျွန်းပေါင်း ၁၇,၀၀၀ လောက်နဲ့ ဖွဲ့စည်းထားပါတယ်။ နိုင်ငံသားတွေဟာ ထူးထူးခြားခြားရင်းနှီးဖော်ရွေ၊ စိတ်ရှည်ပြီး ဧည့်ဝတ်ပျူငှာကြတယ်။

အင်ဒိုနီးရှားတွေဟာ ထမင်းကို ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်ကဲလေ့ရှိတဲ့ဟင်းနဲ့စားပြီးနောက် အသီးအနှံတွေ စားလေ့ရှိတယ်။ တချို့ဒေသတွေမှာ မိသားစုလိုက် ဖျာပေါ်ထိုင်ပြီး စားတဲ့ထုံးစံရှိတယ်။ ထမင်းထဲ ဟင်းထည့်ပြီး လက်နဲ့စားကြတယ်။ အင်ဒိုနီးရှားတွေက ဒီလိုလက်နဲ့စားရတာ ပိုအရသာရှိတယ်လို့ ပြောကြတယ်။

အင်ဒိုနီးရှားတွေက အနုပညာ၊ အကနဲ့ တေးဂီတကို နှစ်သက်ကြတယ်။ အင်ဒိုနီးရှားရဲ့ ရိုးရာတူရိယာတစ်ခုကတော့ အန်းကလန် လို့ခေါ်တယ်၊ ဘောင်တစ်ခုအတွင်းမှာ ဝါးလုံးတွေကို ချောင်ချောင်လေးတွဲထားပြီး အဲဒီဝါးလုံးတွေက လှုပ်ရှားလို့ရတယ်။ အတွဲတစ်တွဲကို လှုပ်လိုက်တဲ့အခါ သက်ဆိုင်ရာဂီတသံတစ်သံထွက်လာတယ်။ တေးသွားတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်ဖို့ဆိုရင် အန်းကလန်တီးသူတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပေးအယူမျှဖို့၊ အန်းကလန်ကို ချိန်ကိုက်လှုပ်ခတ်ဖို့ လိုတယ်။

အင်ဒိုနီးရှားကို ဟိန္ဒူဘာသာ၊ ပြီးတဲ့နောက် ဗုဒ္ဓဘာသာက အေဒီ ၁၅ ရာစုရောက်တဲ့အထိ လွှမ်းမိုးခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ၁၆ ရာစုရောက်လာတဲ့အခါ အစ္စလာမ်ဘာသာက အင်ဒိုနီးရှားယဉ်ကျေးမှုကို လွှမ်းမိုးသွားတယ်။ ၁၆ ရာစုမှာ ဥရောပသားတွေဟာ ဟင်းခတ်အမွေးအကြိုင်ရှာဖွေရင်းရောက်လာကြပြီး သူတို့နဲ့အတူ ခရစ်ယာန်ဘာသာ ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။

 သမ္မာကျမ်းစာပညာပေးလုပ်ငန်းကြောင့် လူသိများတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေလည်း ၁၉၃၁ ခုနှစ်ကတည်းက အင်ဒိုနီးရှားမှာ အမှုဆောင်နေကြတယ်။ အင်ဒိုနီးရှားမှာ အခုဆိုရင် ယေဟောဝါသက်သေ ၂၂,၀၀၀ ကျော်ရှိတယ်။ သူတို့ဟာ နားမကြားသူတွေကို တွေ့ဆုံဖို့လည်း ကြိုးစားနေကြတယ်။ မကြာသေးခင်နှစ်က ယေဟောဝါသက်သေတွေဟာ ယေရှုခရစ်ရဲ့သေခြင်း အောက်မေ့ရာပွဲကို လက်သင်္ကေတပြဘာသာစကားနဲ့ အထူးကျင်းပပေးခဲ့ပြီး တက်ရောက်သူ ၅၀၀ ကျော်ရှိခဲ့တယ်။