ကိုယ်နဲ့ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်က အခုပဲ စကားများထားတယ်။ ‘ငါသူ့ကို တောင်းပန်စရာမလိုဘူး၊ သူ အရင်စထားတဲ့ကိစ္စပဲ’ လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြောတယ်။

ရန်ဆက်မဖြစ်တော့ပေမဲ့ တင်းမာမှုကတော့ ကျန်နေတုန်းပဲ။ တောင်းပန်ဖို့ စဉ်းစားမိပေမဲ့လည်း “တောင်းပန်ပါတယ်” ဆိုတဲ့စကားရိုးရိုးလေးကို ထုတ်ပြောလိုက်ဖို့ ခက်နေပြန်တယ်။

မာနစိတ်။ “တစ်ခါတလေ မာနစိတ်ကြောင့် ‘တောင်းပန်ပါတယ်’ လို့ပြောဖို့ မလွယ်ဘူး” ဆိုပြီး ထင်ကျော်ဆိုတဲ့ ခင်ပွန်းသည်တစ်ဦး ဝန်ခံခဲ့တယ်။ * မာနစိတ်လွန်ကဲနေချိန်မှာ ကိုယ့်ရဲ့အမှားလည်းပါတယ်ဆိုတာကို အသိအမှတ်ပြုရမှာ ရှက်နေနိုင်တယ်။

ရှုမြင်ချက်။ ကိုယ့်ဘက်က အမှားလုပ်ထားတဲ့အခါကျမှ တောင်းပန်သင့်တယ်လို့ ခံစားနေရတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ “ကျွန်မ တကယ်အမှားလုပ်တဲ့အခါမှပဲ ‘တောင်းပန်ပါတယ်’ လို့ ပြောရတာလွယ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးမှားတဲ့အခါကျတော့ တောင်းပန်ဖို့ခက်တယ်။ သူ့အပြစ်လည်းပါတာပဲ၊ ကျွန်မက ဘာလို့တောင်းပန်ရမှာလဲ” လို့ ယုယု ဆိုတဲ့ ဇနီးသည်က ပြောတယ်။

ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်ရဲ့ အမှားလို့ ယူမှတ်တဲ့အခါ ပိုပြီး ဆင်ခြေပေးမိနိုင်တယ်။ “ကိုယ့်ဘက်က ဘာအမှားမှမလုပ်ထားဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယူမှတ်ထားတဲ့အခါမျိုးမှာ မတောင်းပန်ဘဲနေတာက အပြစ်ကင်းကြောင်းပြတဲ့ နည်းတစ်ခုပဲ” ဆိုပြီး ခင်ပွန်းသည် ဝင်းကျော်က ပြောတယ်။

ကြီးပြင်းလာပုံ ဘဝနောက်ခံ။ ကိုယ်က တောင်းပန်စကားဆိုခဲတဲ့ မိသားစုအတွင်းမှာ ကြီးပြင်းလာသူ ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲဒီအခါ ကိုယ့်အမှားအတွက် တောင်းပန်ရကောင်းမှန်း နားမလည်တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ကလေးအရွယ်မှာ ပြောကျင့်မရှိတဲ့အတွက် ကြီးလာတဲ့အခါ စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ တောင်းပန်တတ်တဲ့အကျင့်လည်း ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။

အိမ်ထောင်ဖက်ဘက်ကနေ တွေးပေးပါ။ တစ်ယောက်ယောက်က ကိုယ့်ကို တောင်းပန်ခဲ့တုန်းက ကိုယ်ဘယ်လိုခံစားရသလဲဆိုတာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ကိုယ်လည်း အဲဒီလိုပဲ အိမ်ထောင်ဖက် စိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးနိုင်မလား။ ကိုယ့်ဘက်က အမှားမလုပ်ထားဘူးလို့ ယုံကြည်နေရင်တောင် အိမ်ထောင်ဖက် စိတ်ထိခိုက်သွားတဲ့အတွက် ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်လုပ်ရပ်ကြောင့် မရည်ရွယ်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အကျိုးဆက်တွေအတွက် တောင်းပန်နိုင်တယ်။ အဲဒါက အိမ်ထောင်ဖက်ရဲ့ ခံစားချက်တွေကို ပြေလျော့စေနိုင်တယ်။ —ကျမ်းစာအကြံပြုချက်– လုကာ ၆:၃၁။

ကိုယ့်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ထည့်တွက်စဉ်းစားပါ။ တောင်းပန်တာကို ရှုံးနိမ့်မှုလို့ မယူမှတ်ဘဲ အိမ်ထောင်သာယာမှုအတွက် ကြိုးပမ်းချက်လို့ ရှုမြင်ပါ။ စိတ်ဆိုးနေသေးတဲ့သူတစ်ယောက်ဟာ “ခိုင်ခံ့သောမြို့ထက် သာ၍ခက်” တယ်လို့ သုတ္တံ ၁၈:၁၉ မှာ ပြောထားတယ်။ အဲဒီလို အခြေအနေမှာ ငြိမ်သက်မှုရဖို့ ဆိုတာ တကယ်မလွယ်လှဘူး။ တောင်းပန်တာကတော့ ပြဿနာ ပိုပြီး ကြီးထွားမလာအောင် တားဆီးပေးနိုင်ပါတယ်။ ကိုယ့်ခံစားချက်ထက် အိမ်ထောင်သာယာရေးကို ဦးစားပေးသင့်တယ်။—ကျမ်းစာအကြံပြုချက်– ဖိလိပ္ပိ ၂:၃။

တောင်းပန်ရာမှာ လျင်မြန်ပါ။ ကိုယ့်အမှားပဲ မဟုတ်တဲ့ အခါမျိုးမှာ တောင်းပန်ဖို့ခက်တယ်ဆိုတာ မှန်ပါတယ်။ အိမ်ထောင်ဖက်ရဲ့ အမှားလည်းပါနေတဲ့အတွက် ကိုယ့်မှာအမှားမရှိတော့ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ် မသက်ရောက်ဘူး။ အချိန်ကြာသွားရင် ပြေလည်သွားမှာပါလို့တွေးပြီး မတောင်းပန်ဘဲ မနေပါနဲ့။ ကိုယ့်ဘက်က အစပြုတောင်းပန်ရင် အိမ်ထောင်ဖက်ဘက်ကလည်း တောင်းပန်ဖို့ လွယ်ကူမှာဖြစ်တယ်။ တောင်းပန်စကား ခဏခဏ ပြောမယ်ဆိုရင် နောက်ပိုင်းမှာ ပြောဖို့ပိုပြီး လွယ်ကူလာပါလိမ့်မယ်။—ကျမ်းစာအကြံပြုချက်– မဿဲ ၅:၂၅။

စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ပြောတဲ့ စကားတွေဖြစ်ကြောင်း သက်သေပြပါ။ ကိုယ့်ရဲ့လုပ်ရပ်အတွက် ရှာကြံအကြောင်းပြတာက တောင်းပန်တာ မဟုတ်ဘူး။ “အဖြစ်သည်းနေလိုက်တာ၊ တောင်းပန်တယ်၊ ကျေနပ်ပြီလား” ဆိုပြီး ငေ့ါတဲ့စကားလုံးတွေနဲ့ ပြောတာက စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ တောင်းပန်တာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ရဲ့လုပ်ရပ်တွေအတွက် တာဝန်ယူပါ၊ ကိုယ့်ကြောင့်မဟုတ်ဘူးလို့ ဆင်ခြေပေးနိုင်ရင်တောင် အိမ်ထောင်ဖက် စိတ်ထိခိုက်သွားရတာကို အသိအမှတ်ပြုပါ။

အဖြစ်မှန်ကို အသိအမှတ်ပြုလက်ခံပါ။ ကိုယ်လည်းအမှားတွေလုပ်တတ်တယ်ဆိုတာ နှိမ့်ချစွာ အသိအမှတ်ပြုပါ။ လူတိုင်းအမှားလုပ်ကြတာပါပဲ။ ကိစ္စရပ်တစ်ခုမှာ ကိုယ်က အပြစ်ရှိသူ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ရင်တောင် ကိုယ့်စိတ်အထင်နဲ့ အဖြစ်မှန်က တူချင်မှတူပါလိမ့်မယ်။ ‘အမှုကိုဦးဆုံးထွက်ဆိုသူက မှန်တယ်ထင်ရပေမဲ့ တစ်ဖက်လူရောက်လာပြီး ပြန်လှန်စစ်မေးချိန်မှာတော့ အဖြစ်မှန် ပေါ်လာတတ်တယ်’ လို့ ကျမ်းစာမှာ ပြောထားတယ်။ (သုတ္တံ ၁၈:၁၇၊ ကဘ) ကိုယ်တိုင်နဲ့ ကိုယ့်ရဲ့အမှားတွေအတွက် အမြင်မှန်ရှိမယ်ဆိုရင် တောင်းပန်ချင်စိတ် ပေါ်လာမှာ ဖြစ်တယ်။