“မိတ်သင်္ဂဟ ကျွန်းများ”မှ ဘုရားသခင့် မိတ်ဆွေများ
“မိတ်သင်္ဂဟ ကျွန်းများ”မှ ဘုရားသခင့် မိတ်ဆွေများ
ရွက်သင်္ဘောတစ်စီးသည် ၁၉၃၂ ခုနှစ်တွင် တွန်ဂါကျွန်းနိုင်ငံသို့ အဖိုးထိုက်လှသည့် မျိုးစေ့များ ယူဆောင်လာခဲ့၏။ သင်္ဘောမာလိန်မှူးသည် ချားလ်ဇ် ဗဲ့တဲ့အား “သေလွန်သူများ အဘယ်မှာနည်း” ဟူသည့်စာအုပ်ငယ်ကို ပေးခဲ့သည်။ အမှန်တရားကို သူတွေ့ ပြီဟု ချားလ်ဇ်ယုံကြည်လိုက်လေသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အဆိုပါစာအုပ်ငယ်ကို မိမိ၏မိခင်ဘာသာစကားဖြင့် ဘာသာပြန်ပေးပါဟူသော ချားလ်ဇ်၏တောင်းဆိုမှုကို ယေဟောဝါသက်သေများ၏ ဌာနချုပ်က သဘောတူလိုက်သည်။ ဘာသာပြန်ပြီးသွားသောအခါ ပုံနှိပ်ထားသည့်စာအုပ်ငယ် အုပ်ရေ ၁,၀၀၀ ကို သူရရှိခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ကို စတင်ဖြန့်ဝေလေတော့သည်။ ဤကား တွန်ဂါနိုင်ငံတွင် ယေဟောဝါ၏နိုင်ငံတော်သတင်းတရားနှင့်ပတ်သက်သည့် အမှန်တရားမျိုးစေ့များ စတင်ပျံ့နှံ့ခဲ့ပုံဖြစ်သည်။
တောင်ပစိဖိတ်မြေပုံပေါ်တွင် ဒက္ခိဏယဉ်စွန်းတန်းနှင့် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ရက်သတ်မျဉ်းတို့ဆုံရာ အနောက်ဘက်နားတွင် တွန်ဂါကျွန်းနိုင်ငံကို သင်တွေ့ရှိနိုင်ပါသည်။ ၎င်း၏အကြီးဆုံးကျွန်းဖြစ်သော တွန်ဂါတာပူသည် နယူးဇီလန်နိုင်ငံ၊ အော့ကလန်မြို့၏ အရှေ့မြောက်ဘက် ၁,၂၅၀ မိုင်အကွာခန့်တွင် တည်ရှိသည်။ တွန်ဂါကျွန်းနိုင်ငံကို ကျွန်းပေါင်း ၁၇၁ ကျွန်းဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားပြီး ကျွန်း ၄၅ ကျွန်းတွင် လူနေ၏။ ၁၈ ရာစုက ကျော်ကြားသော ဗြိတိသျှလူမျိုး နယ်မြေသစ်စူးစမ်းရှာဖွေရေးသမား ဂျိမ်းစ် ကွတ်ခ်သည် အဆိုပါထီးတည်းကျွန်းများကို မိတ်သင်္ဂဟ ကျွန်းများဟု အမည်တပ်ခဲ့သည်။
လူဦးရေ ၁၀၆,၀၀၀ ခန့်ရှိ တွန်ဂါကျွန်းနိုင်ငံကို ကျွန်းစုကြီးသုံးခုဖြင့် ပေါင်းစပ်ထားရာ အဓိကကျွန်းစုများမှာ တွန်ဂါတာပူ၊ ဟာအားပေနှင့် ဗာဗာအူတို့ဖြစ်ကြသည်။ ယေဟောဝါသက်သေများ၏ ဒေသခံအသင်းတော်ငါးခုအနက် သုံးခုမှာ လူနေအစည်ကားဆုံးဖြစ်သည့် တွန်ဂါတာပူကျွန်းစုတွင်ရှိပြီး တစ်ခုမှာ ဟာအားပေတွင်ဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ခုမှာ ဗာဗာအူတွင်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏မိတ်ဆွေများဖြစ်လာဖို့ လူတို့ကိုကူညီပေးရန် ယေဟောဝါသက်သေများတွင် မြို့တော်နူကူအာလိုဖာအနီး၌ ခရစ်ယာန်သာသနာပြုနေအိမ်တစ်လုံးနှင့် ဘာသာပြန်ဌာနတို့ရှိကြသည်။—ဟေရှာယ ၄၁:၈။
ချားလ်ဇ် ဗဲ့တဲ့သည် ၁၉၆၄ ခုနှစ်အထိ နှစ်ခြင်းမခံသေးသော်လည်း ၁၉၃၀ ပြည့်လွန်နှစ်များမှစ၍ သူ့ကို ယေဟောဝါသက်သေတစ်ဦးအဖြစ် အများက သိထားကြသည်။ သက်သေခံခြင်းလုပ်ငန်းတွင် အခြားသူတို့သည် သူနှင့်အတူ ပါဝင်လာခဲ့ကြရာ ၁၉၆၆ ခုနှစ်တွင် လူဦးရေ ၃၀ ဆံ့သည့် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမတစ်ခုကို ဆောက်လုပ်နိုင်ခဲ့၏။ ၁၉၇၀ ပြည့်နှစ်တွင် နူကူအာလိုဖာ၌ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ကြေညာသူ ၂၀ ရှိ အသင်းတော်တစ်ခုကို ဖွဲ့စည်းနိုင်ခဲ့လေသည်။
ထိုအချိန်ကတည်းက တွန်ဂါကျွန်းများတွင် “ထာဝရဘုရား[သခင်]ကို ချီးမြှောက်၍ တစ်ကျွန်းတစ်နိုင်ငံအရပ်တို့၌ ဂုဏ်တော်ကိုထင်ရှားစွာ ချီးမွမ်းကြစေ” ဟူသော ပရောဖက်ဟေရှာယ၏စကားများ ပြည့်စုံလာသည်ကို ရှင်းလင်းစွာ တွေ့မြင်နိုင်သည်။ (ဟေရှာယ ၄၂:၁၂) လူများစွာတို့ကို ယေဟောဝါနှင့်ဆက်ဆံရေးရှိစေရန် ကူညီပေးလျက်ရှိရာ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်လုပ်ငန်းမှာ မပြတ်တိုးတက်လာခဲ့၏။ ၂၀၀၃ ခုနှစ်တွင် နူကူအာလိုဖာခရိုင်စည်းဝေးကြီး၌ အများဆုံးတက်ရောက်သူ ၄၀၇ ဦးရှိပြီး ၅ ဦး နှစ်ခြင်းခံခဲ့သည်။ ၂၀၀၄ ခုနှစ် သတိရအောက်မေ့ပွဲကို ၆၂၁ ဦး တက်ရောက်ခဲ့ခြင်းက တိုးတက်လာဦးမည်ကို ညွှန်ပြနေသည်။
ရိုးရှင်းသောအသက်တာဖြင့် နေထိုင်ခြင်း
သို့သော် မြို့တော်နှင့်အတန်ငယ်ဝေးသော ဒေသတို့တွင် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ကြေညာသူ သိသိသာသာ လိုအပ်နေဆဲပင်။ ဥပမာ၊ ဟာအားပေကျွန်းစု၏ ကျွန်း ၁၆ ကျွန်းပေါ်တွင် နေထိုင်ကြသူ ၈,၅၀၀ တို့သည် ကျမ်းစာအမှန်တရားအကြောင်း ပိုမိုကြားသိဖို့လိုနေသည်။ ဟာအားပေကျွန်းစုသည် အုန်းတောများဖြင့်ပြည့်နေသော ဖြူလွှလွှ သဲသောင်ကမ်းခြေရှည်များရှိရာ မြေနိမ့်ကျွန်းများဖြစ်သည်။ ထိုတွင်ရှိ သမုဒ္ဒရာရေပြင်မှာ ထူးထူးခြားခြား ကြည်လင်နေပြီး အနက်ပေ ၁၀၀ ကျော်အထိ မြင်ရလေ့ရှိ၏။ သန္တာကျောက်တန်းများနှင့် မျိုးစိတ်ပေါင်းတစ်ရာကျော်ရှိ အပူပိုင်းဒေသရောင်စုံငါးများအကြား ကူးခပ်သွားလာခြင်းက အတွေ့အကြုံဆန်းတစ်ခုပင်။ အများအားဖြင့် ရွာငယ်လေးများဖြစ်ကြသည်။ အိမ်များမှာ ရိုးရိုးလေးဖြစ်သော်လည်း အပူပိုင်းဒေသ ဆိုင်ကလုန်းမုန်တိုင်းများဒဏ်ကို ခံနိုင်အောင် တည်ဆောက်ထားကြသည်။
ပေါင်သီးပင်နှင့် သရက်ပင်တို့သည် အရိပ်လည်းရ၊ အစာလည်းရသည်။ တစ်နေ့တာ၏အချိန်အများစုသည် အစားအစာရှာဖွေ၊ ပြင်ဆင်ခြင်းဖြင့် ကုန်လွန်သွားရသည်။ ကျွန်းသူကျွန်းသားများသည် ဝက်သားအပြင် ပင်လယ်မှရသောအရာတို့ကိုလည်း ဖောဖောသီသီ စားသုံးကြ၏။ မိသားစုပိုင် မြေကွက်များတွင် သစ်ဥသစ်ဖုများနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ စိုက်ပျိုးထားကြ၏။ ရှောက်မျိုးဝင်အပင်များသည် အလေ့ကျပေါက်တတ်၏၊ အုန်းပင်များနှင့် ငှက်ပျောပင်များမှာ အမြောက်အမြားပင်။ ဘယဆေးပင်ငယ်များ၊ အရွက်များ၊ အခေါက်များ၊ အမြစ်များနှင့်ဆိုင်သည့် ဒေသန္တရ ဗဟုသုတကို ဆွေစဉ်မျိုးဆက် လက်ဆင့်ကမ်းပေးသွားကြသည်။
ဟာအားပေ၏ နှစ်ခြိုက်ဖွယ်အကောင်းဆုံးအရာမှာ အေးချမ်းသည့်ဝန်းကျင်နှင့် အလိုက်သင့်နေထိုင်တတ်သည့် ဖော်ရွေခင်မင်တတ်သူများဖြစ်ကြသည်။ ဤကျွန်းတွင် ရိုးရှင်းခြင်းက ဘဝပုံစံတစ်ခုဖြစ်၏။ အမျိုးသမီးအများစုသည် လက်မှုပညာများဖြစ်သည့် တောင်းရက်ခြင်း၊ တာပါအထည်ကြမ်းများနှင့် ဖျာများရက်လုပ်ခြင်းတို့ကို ကျင်လည်တတ်မြောက်ကြ၏။ အလုပ်လုပ်နေစဉ် တွန်ဂါအမျိုးသမီးများသည် အရိပ်ရအပင်အောက်တွင် ထိုင်စကားပြောကြ၊ သီချင်းဆိုကြ၊ ရယ်မောကြပြီး အနီးအနားတွင်မူ ကလေးများက ကစားသူကစား၊ အိပ်သူကအိပ်နေကြလေ့ရှိသည်။ ဒီရေကျချိန်တွင် များသောအားဖြင့် အမျိုးသမီးများသည် ကျောက်ဆောင်များရှိ အခွံမာရေသတ္တဝါများ၊ စားလို့ရသည့် အခြားပင်လယ်သတ္တဝါများနှင့် အလွန်အရသာရှိသည့် အသုပ်လုပ်စားရသော ကြွပ်ဆတ်ဆတ် ကျောက်ပွင့်များကို ရှာဖွေတတ်ကြသည်။
အမျိုးသားအများစုမှာမူ ခြံစိုက်၊ ငါးဖမ်း၊ ပန်းပုထု၊ လှေဆောက်၊ ငါးဖမ်းပိုက်များဖာခြင်းတို့ဖြင့် အချိန်ကုန်ကြသည်။ အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးနှင့် ကလေးများသည် အခြားကျွန်းများပေါ်ရှိ ဆွေမျိုးများထံလည်ပတ်ရန်၊ ဆေးကုသရန်၊ မိမိတို့၏ ခြံထွက်သီးနှံများကိုရောင်းရန် ပေါင်းမိုးငါးဖမ်းလှေကလေးများဖြင့် ခရီးသွားလာကြ၏။
သတင်းကောင်းအတွက် ဝေးလွန်းသည့်နေရာမရှိ
ခရစ်ယာန်သာသနာပြုမောင်နှံနှင့် ရှေ့ဆောင်ဓမ္မအမှုဆောင်နှစ်ဦးသည် ၂၀၀၂ ခုနှစ် သတိရအောက်မေ့ပွဲမတိုင်မီ ချမ်းမြေ့ဖွယ်ကောင်းသည့် ဤကျွန်းစုသို့ ရောက်လာခဲ့ကြ၏။ ယခင်က ရံဖန်ရံခါ အဆက်အသွယ်ရှိထားခဲ့၍ ဟာအားပေကျွန်းသားတို့တွင် ယေဟောဝါသက်သေများ ထုတ်ဝေသည့် စာပေများ ရရှိထားကာ သက်သေခံများနှင့် ကျမ်းစာပင် လေ့လာခဲ့ကြသည်။
အလည်အပတ်ရောက်ရှိလာသည့် ကျမ်းစာသွန်သင်သူလေးဦးတွင် ကျမ်းစာ,စာပေဝေငှရန်၊ အိမ်တွင်းကျမ်းစာသင်အံမှုများစတင်ရန်နှင့် စိတ်ဝင်စားသူများကို သခင့်ညစာစားပွဲသို့ ဖိတ်ခေါ်ရန်ဟူသော ရည်မှန်းချက်သုံးရပ်ရှိသည်။ ယင်းရည်မှန်းချက်အားလုံး ပြည့်ဝခဲ့လေသည်။ ယေရှု၏သေခြင်းအောက်မေ့ရာပွဲ တက်ရောက်ရန် ဖိတ်ခေါ်ချက်ကို လူပေါင်းကိုးဆယ့်ခုနစ်ဦး လက်ခံတက်ရောက်ခဲ့ကြ၏။ ၎င်းတို့အထဲမှ အချို့သည် မိုးသက်လေပြင်းကျရောက်နေသည့်ကြားမှ အမိုးမပါသောလှေများဖြင့် ခရီးနှင်လာခဲ့ကြသည်။ ရာသီဥတုဆိုးရွားသောကြောင့် များစွာသောသူတို့သည် သတိရအောက်မေ့ပွဲကျင်းပသည့်အရပ်၌ပင် ညအိပ်ခဲ့ရကြပြီး နောက်တစ်နေ့ရောက်မှ မိမိတို့နေအိမ်သို့ ပြန်ကြလေသည်။
သတိရအောက်မေ့ပွဲ ဟောပြောချက်ပေးသူ၏ အခြေအနေမှာ စိန်ခေါ်ချက်ဖြစ်ပေသည်။ “တစ်ညနေထဲမှာပဲ သတိရအောက်မေ့ပွဲ ဟောပြောချက်နှစ်ခုကို ဘာသာခြားစကားနဲ့ ပေးခဲ့ရတဲ့အတွက် ဘယ်လောက်တုန်လှုပ်မိသလဲဆိုတာ ကျွန်တော် ပြောမပြတတ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော် ဘယ်လောက် စိုးရိမ်နေမယ်ဆိုတာကို စဉ်းစားကြည့်နိုင်တယ်။ ဆုတောင်းခြင်းဟာ တော်တော့်ကို အထောက်အကူရတယ်! ကျွန်တော် ပြောတတ်တယ်လို့တောင် မထင်ခဲ့တဲ့ စကားလုံးတွေနဲ့ ဝါကျတည်ဆောက်ပုံတွေကို ပြန်သတိရလာတယ်” ဟု ဟောပြောချက်ပေးခဲ့သည့် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုက ပြန်ပြောင်းပြောပြသည်။
ဟာအားပေကျွန်းများတွင်ရှိ စိတ်ဝင်စားမှုကို ဧဝံဂေလိဟောပြောသူများ ပျိုးထောင်ပေးမှုကြောင့် အိမ်ထောင်သည် မောင်နှံနှစ်စုံ နှစ်ခြင်းခံခဲ့ကြ၏။ အထက်ပါမောင်နှံစုံတစ်စုံမှ ခင်ပွန်းဖြစ်သူသည် ဒေသခံချာ့ခ်ျတွင် ဓမ္မဆရာဖြစ်ဖို့ လေ့ကျင့်မှုခံယူနေစဉ် သက်သေခံများ၏စာပေကို စိတ်ဝင်စားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဤအမျိုးသားနှင့် သူ၏ဇနီးသည် ဆင်းရဲသော်လည်း ချာ့ခ်ျတွင် နှစ်စဉ်ရန်ပုံငွေတိုးမြှင့်ရေး ဝတ်ပြုဆုတောင်းပွဲကျင်းပနေစဉ်အတွင်း သူတို့၏အမည်ကို ကြေညာသည့်အခါ အလှူငွေများများ ထည့်ဝင်လေ့ရှိ၏။ ယခင်က အလည်လာဖူးသည့် သက်သေခံတစ်ဦးက အဆိုပါလင်သားဖြစ်သူအား သူ၏ကျမ်းစာအုပ်ကိုဖွင့်၍ တိမောသေ ပထမစောင် ၅:၈ [သမ္မာ] ကို ဖတ်စေသည်။ “မိမိလူတို့ကို အထူးသဖြင့်ဆိုသော် အိမ်သူအိမ်သားတို့ကို မပြုစုသောသူမည်သည်ကား ယုံကြည်ခြင်းတရားကို ငြင်းပယ်၏။ မယုံကြည်သောသူထက် သာ၍ယုတ်မာ၏” ဟူ၍ တမန်တော်ပေါလု ရေးသားထားသည်။ ဤကျမ်းစာမူက အဆိုပါလင်ယောက်ျား၏ နှလုံးကို လှုံ့ဆော်ပေးလိုက်သည်။ ချာ့ခ်ျ၏ မတန်တဆတောင်းဆိုချက်များကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေရ၍ မိသားစု၏ အခြေခံလိုအပ်ရာများကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ခြင်းမရှိသည်ကို သူသိမြင်လာခဲ့၏။ နောက်တစ်နှစ် နှစ်စဉ်ရန်ပုံငွေစုဆောင်းသည့် ဝတ်ပြုဆုတောင်းပွဲရောက်လာသောအခါ သူ၌ ငွေပါလာခဲ့သော်လည်း တိမောသေ ပထမစောင် ၅:၈ ကို သူမမေ့နိုင်ချေ။ သူ၏အမည် ကြေညာသောအခါ ဓမ္မဆရာအား မိသားစုလိုအပ်ချက်က ပိုအရေးကြီးကြောင်း သတ္တိရှိရှိ သူပြောဆိုလိုက်လေသည်။ သို့နှင့် ချာ့ခ်ျလူကြီးများက အဆိုပါဇနီးမောင်နှံအား လူသူရှေ့တွင် နှိမ်၍ ပြစ်တင်ပြောဆိုခဲ့ကြ၏။
ယေဟောဝါသက်သေများနှင့် ကျမ်းစာလေ့လာပြီးနောက် အဆိုပါအမျိုးသားနှင့် သူ၏ဇနီးသည် သတင်းကောင်းကြေညာသူများ ဖြစ်လာကြလေသည်။ “ကျမ်းစာအမှန်တရားက ကျွန်တော့်ကို ပြောင်းလဲပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်မိသားစုအပေါ် မရက်စက်တော့ဘူး၊ မကြမ်းကြုတ်တော့ဘူး။ အရက်အလွန်အကျွံ မသောက်တော့ဘူး။ အမှန်တရားက ကျွန်တော့်ဘဝကို ပြောင်းလဲပေးခဲ့တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်ရွာကလူတွေ တွေ့မြင်နိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လိုပဲ သူတို့လည်း အမှန်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးလာကြမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်” ဟု ခင်ပွန်းသည်က ဆိုသည်။
ရှာဖွေရေးသုံး ကွက်စ်ထ်
၂၀၀၂ ခုနှစ် သတိရအောက်မေ့ပွဲပြီးနောက် လအနည်းငယ်အကြာတွင် ရွက်လွှင့်လာသည့် အခြားရွက်သင်္ဘောတစ်စင်းသည် ထီးတည်းတည်ရှိနေသော ဟာအားပေသို့ အဖိုးထိုက်ကုန်ပစ္စည်းတချို့ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ နယူးဇီလန်နိုင်ငံမှ ပေ ၆၀ ရှိ ဤရွက်လှေကွက်စ်ထ်သည် တွန်ဂါကျွန်းများတစ်လျှောက် လူးလာဆန်ခတ် သွားလာနေသည်။ ရွက်လှေပေါ်တွင် ဂယ်ရီ၊ ဟတ်တီနှင့် သမီးဖြစ်သူ ကေတီတို့ပါလာကြသည်။ သူတို့နှင့်အတူ တွန်ဂါ ညီအစ်ကိုညီအစ်မကိုးဦးနှင့် ခရစ်ယာန်သာသနာပြုနှစ်ဦးလည်း ရွက်လှေနှစ်စင်းဖြင့်လိုက်ပါလာကြ၏။ ဒေသခံသက်သေခံများသည် ရွက်လှေကို ပဲ့ထိန်းနိုင်ရန်၊ တစ်ခါတစ်ရံ အကျွမ်းတဝင်မရှိသည့် ကျောက်ဆောင်များကို ဖြတ်သွားနိုင်ရန် ကူညီပေးကြသည်။ ယင်းရွက်လှေများသည် အပျော်ခရီးထွက်လာကြခြင်း မဟုတ်ချေ။ လှေပေါ်ရှိသူများမှာ ကျမ်းစာအမှန်တရား သွန်သင်ပေးရန် လိုက်ပါလာကြခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့သည် အပြောကျယ်သည့် သမုဒ္ဒရာရေပြင်ပေါ်ရှိကျွန်း ၁၄ ကျွန်းပေါ်သို့ သွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့ကြ၏။ အချို့သောကျွန်းများတွင် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းကောင်းကို တစ်ခါမျှ မဟောပြောခဲ့ဖူးသေးချေ။
လူတို့သည် မည်သို့တုံ့ပြန်ခဲ့ကြသနည်း။ ဤအဏ္ဏဝါခရီးသည်ဟောပြောသူတို့သည် များသောအားဖြင့် သိလိုစိတ်ပြင်းပြကာ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲရှိပြီး ထုံးစံအတိုင်း ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်တတ်သော ကျွန်းသူကျွန်းသားတို့၏ ကြိုဆိုမှုကို ခံခဲ့ရသည်။ လာရောက်ရခြင်း၏ရည်ရွယ်ချက်ကို ကျွန်းသူကျွန်းသားများ သဘောပေါက်သွားကြသောအခါ အလွန်ကျေးဇူးတင်ခဲ့ကြသည်။ ကျွန်းသားများသည် ဘုရားသခင့်နှုတ်မြွက် စကားတော်ကို လေးမြတ်ကြပြီး သူတို့၌ ဝိညာဉ်ရေး လိုနေသည်ကို သတိပြုမိသူများဖြစ်ကြောင်း အလည်အပတ်ရောက်ရှိလာသည့် သက်သေခံများ ရှင်းလင်းစွာသိရှိလိုက်ရ၏။—မဿဲ ၅:၃။
ဧည့်သည်များသည် ကျမ်းစာအကြောင်းနှင့်ဆိုင်သည့် မေးခွန်းမြောက်မြားစွာကို မေးမြန်းသူတို့ပတ်လည်ဝိုင်းလျက် အပူပိုင်းဒေသပေါက်ပင်များအောက်တွင် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ထိုင်၍ဆွေးနွေးတတ်ကြ၏။ နေဝင်သွားသည့်အခါ အိမ်ထဲတွင် ကျမ်းစာအကြောင်း ဆက်ဆွေးနွေးခဲ့ကြ၏။ ကျွန်းတစ်ကျွန်းပေါ်ရှိ လူအများက ထွက်ခွာသွားတော့မည့် သက်သေခံများအား “မသွားကြပါနဲ့! ခင်ဗျားတို့သွားရင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့မေးခွန်းတွေကို ဘယ်သူဖြေပေးမှာလဲ” ဟု တောင်းဆိုခဲ့ကြသည်။ “အမှန်တရားကို ဆာငတ်နေကြတဲ့ ဒီလောက်များတဲ့ သိုးလိုလူတွေဆီကနေ ထွက်ခွာဖို့လုပ်တိုင်း အမြဲခက်တယ်။ အမှန်တရားမျိုးစေ့တွေ အများကြီး အပင်ပေါက်နေပြီလေ” ဟု သက်သေခံတစ်ဦးက ပြောပြသည်။ ကျွန်းတစ်ကျွန်းတွင် ကွက်စ်ထ် ဆိုက်သောအခါ လူတိုင်း ဝမ်းနည်းမှုအထိမ်းအမှတ်အဝတ်အစား ဝတ်ဆင်ထားကြသည်ကို သက်သေခံများ တွေ့လိုက်ရ၏။ မြို့အုပ်၏ဇနီး ဆုံးပြီးခါစဖြစ်၍တည်း။ သမ္မာကျမ်းစာမှ နှစ်သိမ့်မှုပေးသော သတင်းတရားကို ယူဆောင်လာကြသည့်အတွက် ညီအစ်ကိုများအား မြို့အုပ်ကိုယ်တိုင် ကျေးဇူးတင်ခဲ့သည်။
အချို့သောကျွန်းများသို့ အလွယ်တကူသွား၍မရပေ။ “ကျွန်းတစ်ကျွန်းဆိုရင် ဆိုက်ကပ်ဖို့ အဆင်မပြေဘူး၊ သမုဒ္ဒရာရေပြင်ကနေ ပေပေါင်းများစွာ ထိုးထွက်နေတဲ့ ချောက်ကမ်းပါးစောက်တွေချည်းပဲ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ ရော်ဘာလှေငယ်လေးနဲ့ပဲ ချဉ်းကပ်လို့ရတယ်။ အရင်ဆုံး ကျွန်မတို့ရဲ့အိတ်တွေကို ကမ်းနဖူးပေါ်က ဝိုင်းဝန်းကူညီပေးနေတဲ့သူတွေဆီ ပစ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် ကျောက်စွန်းအထိ ရော်ဘာလှေငြိမ့်တက်သွားတာနဲ့ သမုဒ္ဒရာလှိုင်းလုံးကြီး အိကျမသွားခင် ကျွန်မတို့ ကျောက်စွန်းပေါ် ခုန်ဆင်းလိုက်ကြတယ်။”
သို့သော် လှေပေါ်ပါလာသူအားလုံး သတ္တိပြောင်သူများကား မဟုတ်ချေ။ နှစ်ပတ်ကြာ ရွက်လွှင့်ပြီးနောက် တွန်ဂါတာပူကျွန်းမကြီးသို့ အပြန်လမ်းခရီးအကြောင်းကို မာလိန်မှူးက ဤသို့စာရေးပြောပြသည်– “ကျွန်တော်တို့မှာ ရှေ့ဆက်ရွက်လွှင့်ဖို့ ၁၈ နာရီရှိသေးပေမဲ့ လှိုင်းမူးတဲ့သူတွေကြောင့် တောက်လျှောက်ရွက်တိုက်သွားလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်မှာမို့ ကျွန်တော်တို့ဝမ်းသာကြပေမဲ့ အခုမှ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းတရား ကြားသိရတဲ့သူတွေကို ထားရစ်ခဲ့ရတဲ့အတွက် တော်တော့်ကို စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်။ သူတို့ကို ယေဟောဝါရဲ့ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်မှုအောက်မှာပဲ ထားခဲ့လိုက်တယ်၊ ကိုယ်တော်ရဲ့သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်နဲ့ ကောင်းကင်တမန်တွေက သူတို့ရဲ့ဝိညာဉ်ရေးကို တိုးတက်ကြီးပွားစေမှာပါ။”
အလားအလာအပြည့်ရှိသည့် ကျွန်းများ
ကွက်စ်ထ် ထွက်ခွာသွားပြီးနောက် ခြောက်လခန့်အကြာတွင် အထူးရှေ့ဆောင် ဧဝံဂေလိဟောပြောသူနှစ်ဦးဖြစ်ကြသည့် စတီဗင်နှင့် မာလာကီတို့သည် ဟာအားပေကျွန်းစုတွင် ဟောပြောဖို့ တာဝန်ကျသည်။ ထိုတွင် သူတို့သည် မကြာသေးမီက နှစ်ခြင်းခံခဲ့သော အိမ်ထောင်သည် စုံတွဲနှစ်တွဲနှင့်အတူ ကျမ်းစာ လိုက်သင်ပေးခဲ့ကြသည်။ အယူဝါဒပိုင်းနှင့်ဆိုင်သည့် အကြောင်းအရာများကို စိတ်ဝင်တစား ဆွေးနွေးရသဖြင့် ကြေညာသူများသည် သမ္မာကျမ်းစာကို ကောင်းကောင်း အသုံးပြုရလေသည်။
၂၀၀၃၊ ဒီဇင်ဘာ ၁ ရက်နေ့၌ တွန်ဂါကျွန်းနိုင်ငံတွင် ပဉ္စမမြောက်အသင်းတော်ကို ဟာအားပေကျွန်းတွင် တည်ထောင်လိုက်သည်။ စည်းဝေးတက်ရောက်သူများတွင် အများစုမှာ ကလေးသူငယ်များဖြစ်ကြ၏။ သူတို့လေးများသည် အစည်းအဝေးများတွင် အာရုံစိုက်တတ်လာကြသည်။ သူတို့သည် ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ် ထိုင်ကြပြီး ပရိသတ်ပါဝင်ဖြေဆိုမှုအပိုင်းများတွင် ထက်ထက်သန်သန် ပါဝင်ကြသည်။ “ကျွန်ုပ်၏ ကျမ်းစာပုံပြင်စာအုပ်ကို သူတို့ကောင်းကောင်းသိရှိထားခြင်းက မိဘတွေဟာ သူတို့ကလေးတွေ့ရဲ့နှလုံးထဲ ကျမ်းစာအမှန်တရား သွတ်သွင်းပေးရမယ့်တာဝန်ကို အလေးအနက်ထားကြတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားတယ်” ဟု တိုက်နယ်ကြီးကြပ်မှူးက မှတ်ချက်ချသွားသည်။ ထိုကျွန်းများတွင် ယေဟောဝါ၏မိတ်ဆွေများ ပိုမိုများပြားလာသည့်တိုင် တိုး၍ရိတ်သိမ်းဖို့ အလားအလာအပြည့်ရှိနေသည်မှာ ထင်ရှားသည်။
လွန်ခဲ့သော အနှစ် ၇၀ ကျော်က ချားလ်ဇ် ဗဲ့တဲ့သည် သေလွန်သူများ အဘယ်မှာနည်းဟူသော စာအုပ်ငယ်ကို မိခင်ဘာသာစကားဖြစ်သည့် တွန်ဂန်စကားဖြင့် ဘာသာပြန်ဆိုခဲ့သောအခါ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်မျိုးစေ့သည် မိမိလူမျိုး၏နှလုံးတွင် မည်မျှအမြစ်စွဲမည်ကိုကား သူမသိရှိခဲ့ချေ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ကမ္ဘာ့အစွန်အဖျားဒေသတွင် သေးငယ်သောအစပြုမှုမှ သတင်းကောင်းကို အစဉ်တိုးချဲ့ကြွေးကြော်ခဲ့သည်ကို ယေဟောဝါ ဆက်လက်ကောင်းချီးပေးတော်မူခဲ့ပြီ။ ယနေ့ တွန်ဂါကျွန်းနိုင်ငံသည် ယေဟောဝါဘက်လှည့်လာနေသည့် ပင်လယ်သမုဒ္ဒရာ၏ ထီးတည်းရှိ ကျွန်းများအနက် တစ်ကျွန်းဖြစ်နေပြီဟု ဆိုရမလိုပင်။ (ဆာလံ ၉၇:၁; ဟေရှာယ ၅၁:၅) “မိတ်သင်္ဂဟ ကျွန်းများ” သည် ယခုအခါ များပြားလှသည့် ယေဟောဝါ၏မိတ်ဆွေများ နေအိမ်ဖြစ်နေလေပြီ။
[စာမျက်နှာ ၈ ပါ ရုပ်ပုံ]
၁၉၈၃ ခုနှစ်က ချားလ်ဇ် ဗဲ့တဲ့
[စာမျက်နှာ ၉ ပါ ရုပ်ပုံ]
တာပါအထည်ကြမ်း ရက်လုပ်နေခြင်း
[စာမျက်နှာ ၁၀ ပါ ရုပ်ပုံ]
တွန်ဂါကျွန်းနိုင်ငံတွင် သတင်းကောင်းပျံ့နှံ့ရေးသုံး “ကွက်စ်ထ်” ရွက်လှေ
[စာမျက်နှာ ၁၁ ပါ ရုပ်ပုံ]
နူကူအာလိုဖာ ဘာသာပြန်အဖွဲ့
[Picture Credit Lines on page 9]
Making tapa cloth: © Jack Fields/CORBIS; background of pages 8 and 9, and fishing: © Fred J. Eckert