ခရစ္စတိုဖာ၊ ဟဲန်အာ၊ ဂျီနာတို့ပဲ အဲဒီလို ခံစားရတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာရှိတဲ့ လူများစွာဟာ ဘုရားသခင်က သူတို့ကို မိတ်ဆွေအဖြစ် ရှုမြင်တယ်လို့ အခိုင်အမာ ယုံကြည်ကြတယ်။ သင်ကော။ ဘုရားသခင်နဲ့ ရင်းနှီးတယ်လို့ ခံစားရသလား။ ကိုယ်တော်နဲ့ မရင်းနှီးသေးဘူးဆိုရင် ရင်းနှီးချင်ပါသလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဒီထက်မက ပိုရင်းနှီးချင်သလား။ ‘ဘာမဟုတ်တဲ့ လူသားတစ်ယောက်က တန်ခိုးအကြီးဆုံးအရှင် ဘုရားသခင်နဲ့ ရင်းနှီးဖို့ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား’ လို့ သင် သိချင်မှာပဲ။ ဒါဆိုရင် ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ရင်းနှီးနိုင်မလဲ။

ကျမ်းစာအရ ဘုရားနဲ့ ရင်းနှီးနိုင်တယ်ဆိုတာကို သိရတယ်။ ရှေးခေတ်အစ္စရေးလူမျိုးရဲ့ ဘိုးဘေးဖြစ်သူ အာဗြဟံကို “ငါ့အဆွေ” လို့ ဘုရားသခင်ခေါ်ခဲ့တယ်ဆိုပြီး ကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားတယ်။ (ဟေရှာယ ၄၁:၈) “ဘုရားသခင်ထံတော်သို့ ချဉ်းကပ်ကြလော့။ ကိုယ်တော်သည်လည်း သင်တို့ထံ ချဉ်းကပ်တော်မူလိမ့်မည်” ဆိုတဲ့ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ဖိတ်ခေါ်ချက်ကိုလည်း ကျမ်းစာမှာ တွေ့ရတယ်။ (ယာကုပ် ၄:၈) ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်နဲ့ ရင်းနှီးနိုင်တယ်ဆိုတာ သိသာထင်ရှားပါတယ်။ ဒါဆိုရင် မမြင်ရတဲ့ဘုရားသခင်ကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ “ချဉ်းကပ်” ပြီး ရင်းနှီးနိုင်သလဲ။

အဲဒီမေးခွန်းရဲ့ အဖြေကို သိရှိနိုင်ဖို့ အရင်ဆုံး လူနှစ်ယောက် ဘယ်လိုခင်မင်ရင်းနှီးလာသလဲဆိုတာ သုံးသပ်ကြည့်ရအောင်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နာမည်ပြောပြခြင်းကနေ ရင်းနှီးမှု အစပြုကြတယ်။ အဲဒီနောက် သူတို့နှစ်ယောက် အမြဲဆက်သွယ်ပြီး ခံစားချက်တွေ၊ အတွေးတွေကို ပြောဆိုလာကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့ဟာ တဖြည်းဖြည်း ရင်းနှီးလာကြတယ်။ တစ်ယောက်အကြိုက် တစ်ယောက် ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ပေးတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ ရင်းနှီးမှုနှောင်ကြိုးဟာ ခိုင်မာလာတယ်။ ဘုရားနဲ့ ရင်းနှီးချင်တယ်ဆိုရင် အဲဒီအတိုင်း လုပ်ဆောင်သွားဖို့ လိုပါတယ်။ အဲဒီအကြောင်း ဆက်လေ့လာကြည့်ရအောင်။