လူတွေ အသက်ပြန်ရှင်လာရအောင် ယေရှု အသေခံပေးခဲ့တာကြောင့် ယေရှုရဲ့သေခြင်းက သမိုင်းမှာ အရေးအပါဆုံး ဖြစ်ရပ်တစ်ခုပါပဲ။ လူတွေ မကောင်းတာလုပ်ဖို့၊ အိုနာသေဆုံးသွားဖို့ ဖန်ဆင်းခံရတာ မဟုတ်ဘူး။ (ကမ္ဘာဦး ၁:၃၁) ဒါပေမဲ့ အာဒံ အပြစ်လုပ်လိုက်လို့ လူတွေသေရတဲ့အတွက် အပြစ်နဲ့ သေခြင်းတရားကနေ လွတ်မြောက်ရအောင် ယေရှုက သူ့အသက်ကို စတေးခဲ့ပါတယ်။—မဿဲ ၂၀:၂၈; ရောမ ၆:၂၃ တို့ကိုဖတ်ပါ။

ဘုရားသခင်က သားတော်ယေရှုကို မြေကြီးပေါ်စေလွှတ်ပြီး အသက်စတေးခိုင်းတာက ဘုရားသခင်ရဲ့ မေတ္တာကြီးမားမှုကို ဖော်ပြတယ်။ (၁ ယောဟန် ၄:၉၊ ၁၀) ယေရှုက တပည့်တွေကို မုန့်နဲ့ ဝိုင်အသုံးပြုတဲ့ပွဲ ကျင်းပပြီး သူ့ရဲ့သေခြင်းကို သတိရအောက်မေ့ဖို့ မိန့်မှာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒီပွဲကို နှစ်တိုင်းကျင်းပနေတာက ဘုရားသခင်နဲ့ ယေရှုခရစ်တို့ ပြသခဲ့တဲ့မေတ္တာကို တန်ဖိုးထားလေးမြတ်ကြောင်း ဖော်ပြတာဖြစ်တယ်။—လုကာ ၂၂:၁၉၊ ၂၀ ကိုဖတ်ပါ။

ယေရှုက သူ့ရဲ့သေခြင်းကို သတိရအောက်မေ့ဖို့ တပည့်တွေကို ဦးဆုံးပြောချိန်မှာ ပဋိညာဉ်ခေါ် သဘောတူညီချက်တစ်ခုအကြောင်း ပြောပြခဲ့တယ်။ (မဿဲ ၂၆:၂၆-၂၈) အဲဒီတပည့်တွေနဲ့ အရေအတွက်ကန့်သတ်ထားတဲ့ တခြားလူတွေက ယေရှုနဲ့အတူ ကောင်းကင်မှာ ဘုရင်တွေ၊ ပုရောဟိတ်တွေဖြစ်လာဖို့ ဒီပဋိညာဉ်က လမ်းစဖွင့်ပေးတယ်။ ယေရှုရဲ့ သေခြင်းအောက်မေ့ရာပွဲကို လူသန်းနဲ့ချီ တက်ရောက်ကြပေမဲ့ အဲဒီပဋိညာဉ်မှာ ပါဝင်သူတွေပဲ မုန့်နဲ့ ဝိုင်ကို စားသုံးခွင့်ရှိတယ်။—ဗျာဒိတ် ၅:၁၀ ကိုဖတ်ပါ။

ဘုရင်ဖြစ်မယ့်သူတွေကို ယေဟောဝါဘုရား ရွေးချယ်နေတာ နှစ်ပေါင်း ၂၀၀၀ နီးပါးရှိပြီ။ (လုကာ ၁၂:၃၂) မြေကြီးပေါ်မှာ ထာဝစဉ်အသက်ရှင်မယ့်သူတွေရဲ့ အရေအတွက်နဲ့နှိုင်းယှဉ်လိုက်ရင် သူတို့ရဲ့အရေအတွက်က မဆိုစလောက်နည်းပါတယ်။—ဗျာဒိတ် ၇:၄၊ ၉၊ ၁၇ ကိုဖတ်ပါ။