अय्युब ३:१-२६

  • अय्युब आफू जन्मेको दिनलाई धिक्कार्छन्‌ (१-२६)

    • आफूले दुःख भोग्नुपरेको कारण सोध्छन्‌ (२०, २१)

३  त्यसपछि अय्युबले मुख खोले र आफू जन्मेको दिनलाई धिक्कार्न थाले।+ २  तिनले भने:  ३  “धिक्कार! म जन्मेको त्यस दिनलाई।+‘छोरो जन्मियो’ भनिएको त्यस रातलाई।  ४  त्यो दिन अन्धकारले भरियोस्‌। परमेश्‍वरले त्यस दिनको वास्तै नगरून्‌।त्यसले ज्योति देख्नै नपाओस्‌। ५  त्यस दिनलाई निस्पट्ट अन्धकारले निलोस्‌, कालो बादलले छोपोस्‌। घोर अन्धकारले त्यसलाई भयभीत पारोस्‌।  ६  त्योजस्तो अन्धकार अरू कुनै रात नहोस्‌।+वर्षमा त्यसको गन्ती नै नहोस्‌।महिनाहरूमा त्यसको हिसाबै नरहोस्‌।  ७  त्यो रात कोही नजन्मेको भए हुन्थ्यो।खुसीको स्वर त्यसले सुन्‍न नपाएको भए हुन्थ्यो।  ८  ए लेवियातानलाई*+ जगाउन सक्नेहरू हो!दिनलाई सराप्नेहरू हो! त्यस दिनलाई सराप।  ९  त्यसले ताराहरूको चमक देख्न नपाओस्‌।ज्योति देख्ने त्यसको पर्खाइ व्यर्थ होस्‌।त्यसले बिहानीको उषा देख्न नपाओस्‌। १०  किन त्यसले मेरी आमाको कोख थुनेन?+किन त्यसले मलाई संसारको दुःख देखायो? ११  म किन जन्मँदै मरिनँ? आमाको कोखबाट निस्कँदै किन नाश भइनँ?+ १२  किन मैले आमाको न्यानो काख पाएँ?किन मलाई मेरी आमाको दूध चुसाइयो? १३  नत्र त म अहिले चैनसित बसिरहेको हुन्थेँ,+गहिरो निद्रामा मस्त निदाइरहेको हुन्थेँ।+ १४  पृथ्वीका शासक र तिनका सल्लाहकारहरूसँगै,जसले बनाएका भवनहरू अहिले भत्किसकेका छन्‌।* १५  ती भारदारहरूसँगै, जससित प्रशस्त सुन थियो,जसका घरहरू चाँदीले भरिभराउ थिए। १६  म किन गर्भमै खेर गइनँ?ज्योति देख्न नपाउँदै बितेका शिशुहरूझैँ म किन मरिनँ? १७  त्यहाँ* दुष्टहरू पनि छटपटाउन छोड्‌छन्‌।थकितहरूले विश्राम पाउँछन्‌।+ १८  कैदीहरू पनि मुक्‍त हुन्छन्‌।तिनीहरूले काममा जोताउनेहरूको स्वर सुन्दैनन्‌। १९  त्यहाँ साना र ठूला बराबर हुन्छन्‌।+त्यहाँ दास आफ्नो मालिकबाट स्वतन्त्र हुन्छ। २०  दुःख भोगिरहेकाहरूलाई परमेश्‍वर किन ज्योति* दिनुहुन्छ?जीवनदेखि विरक्‍त भएकाहरूलाई उहाँ किन जीवित राख्नुहुन्छ?+ २१  तिनीहरू मृत्युको तिर्सना गर्छन्‌ तर मृत्यु आउँदैन।+ गाडेको धन खोजेभन्दा पनि बेसी तिनीहरू त्यसको खोजी गर्छन्‌। २२  मृत्युले निल्ने भयो भनेर थाह पाउँदा तिनीहरू खुसीले उफ्रन्छन्‌।मृत्युले निल्दा तिनीहरू गद्‌गद हुन्छन्‌। २३  जसले बाटो बिराएको छ र जसलाई परमेश्‍वर आफैले छेक्नुभएको छ,+त्यसलाई उहाँ किन ज्योति दिनुहुन्छ? २४  मेरो सुस्केरा नै मेरो भोजन भएको छ।+मेरो रोदन+ पानीको भेलजस्तै छ। २५  जुन कुराको मलाई डर थियो,जुन कुराले मेरो आङ जिरिङ्‌ग पार्थ्यो, त्यही नै ममाथि आइपरेको छ। २६  सुख, चैन, शान्ति के हो; मैले भुलिसकेँ।विपत्तिले मलाई छोड्‌दै छोड्‌दैन।”

फुटनोटहरू

यसले गोही वा अरू कुनै विशाल जलजन्तुलाई जनाएको हुन सक्छ। शब्दावलीमा “लेवियातान” हेर्नुहोस्‌।
वा सम्भवतः “जसले आफ्नो निम्ति उजाड ठाउँहरू बनाए।”
अर्थात्‌, मृत्युमा।
अर्थात्‌, जीवनको ज्योति।