EIND jaren 80 had alleen de Wachttoren-studieleider een exemplaar van De Wachttoren, en die was vaak nog met de hand geschreven ook. Ik vroeg Genadi Goedadze, een van de ouderlingen, of we misschien konden proberen zelf onze tijdschriften te drukken.

Tot die tijd hadden de broeders met een zelfgemaakte stencilmachine een kleine hoeveelheid publicaties gemaakt. Om de tijdschriften op regelmatige basis te kunnen produceren, hadden ze een efficiëntere stencilmachine, een ervaren typist, een typemachine en een constante voorraad stencilpapier nodig. Maar alle drukapparatuur — zelfs het papier — stond bij de overheid geregistreerd en werd door de speciale veiligheidsdiensten gecontroleerd.

Via een zakenrelatie regelde ik een typemachine. Hij kon aan afgedankte machines komen die niet meer onder de controle stonden van de overheid. Mijn zus was typiste en was bereid ons te helpen. De broeders maakten een nieuwe stencilmachine  en vonden iemand van wie ze stencils konden kopen. Alles verliep naar wens en al gauw hadden we ons eerste exemplaar van De Wachttoren in het Georgisch gedrukt.

Maar toen kregen we te maken met een nieuw probleem. Op een dag zei Genadi tegen me: ‘We moeten een nieuw adresje vinden waar we stencils kunnen kopen.’ Hij had pakken stencils zien liggen in een kantoor dat onder controle stond van de overheid, maar hij kon ze niet zelf gaan kopen omdat hij in de gaten werd gehouden door de autoriteiten. Hoe konden we aan die stencils komen? Ik zei steeds: ‘Dat is onmogelijk!’ Maar Genadi zei vastberaden: ‘Zeg niet steeds dat het onmogelijk is. Bij God zijn alle dingen mogelijk!’ — Matth. 19:26.

Toen ik de volgende dag met een knoop in mijn maag op weg ging naar het kantoor, moest ik hier steeds aan denken. Jehovah leidde me naar een vriendelijke typiste die bereid was mijn verzoek door te geven aan het hoofd van het kantoor. Hij bleek haar man te zijn! Al snel kocht ik regelmatig stencils bij dit kantoor. Vanaf dat moment konden we altijd probleemloos aan papier komen.