IN 1989 ontmoetten mijn man en ik de Getuigen bij onze buurman. Broeder Givi Barnadze, die met onze buurman de Bijbel bestudeerde, had geen eigen bijbel omdat het in die tijd in Georgië moeilijk was om aan bijbels te komen.

Wat de Getuigen ons vertelden, vonden we prachtig, en we wilden graag een bijbel hebben. Toen mijn man zijn broer sprak, vertelde hij hem dat hij een bijbel zocht. Tot zijn verrassing zei zijn broer dat hij pas een nieuwe vertaling van de Georgische Bijbel had gekocht en dat hij die graag aan hem cadeau wilde doen.

Toen Badri thuiskwam, ging hij aan tafel zitten en las tot het vallen van de avond in zijn bijbel. De volgende ochtend las hij meteen weer verder. Bij thuiskomst uit mijn werk zat hij nog steeds aan tafel te lezen. Hij kon gewoon niet stoppen!  Ik gaf hem de suggestie een paar dagen vrij te nemen zodat hij de Bijbel kon uitlezen. Al gauw had hij de hele Bijbel uit.

Toen we later met broeder Barnadze het boek De waarheid die tot eeuwig leven leidt gingen bestuderen, waren we blij dat we onze eigen bijbel hadden. En dat kwam goed uit, want wij hadden geen eigen exemplaar van het Waarheid-boekje en hij had geen bijbel! Ongeveer een jaar later werden Badri en ik gedoopt.