LANG voordat de kleine Sanel geboren werd, hadden de artsen haar ouders verteld dat als ze de geboorte zou overleven, ze ernstige gezondheidsproblemen zou hebben. Eigenlijk moest ze zo snel mogelijk na de geboorte geopereerd worden. Helaas konden Sanels ouders, die in Abchazië woonden — een gebied dat zich onafhankelijk had verklaard van Georgië — geen chirurg vinden die haar zonder bloedtransfusie wilde opereren.

Sanels ouders namen contact op met het ziekenhuiscontactcomité (zcc) *. Tot hun grote opluchting vonden de broeders al snel een chirurg in Tbilisi (Georgië) die bereid was mee te werken. Maar Sanels moeder was nog niet volledig hersteld van de bevalling en niet in staat om te reizen. Daarom werd besloten dat Sanels grootmoeders, die beiden Getuige zijn, de baby naar het ziekenhuis in Tbilisi zouden brengen.

De moeilijke operatie was een succes. Kort daarna schreven de grootmoeders: ‘Tijdens ons verblijf in het ziekenhuis van meer dan 20 dagen waren er veel Georgische broeders en zusters die ons kwamen bezoeken en ons hulp aanboden. Velen toonden medeleven. We hadden gelezen over de liefde van onze broederschap, maar nu hebben we die op een heel bijzondere manier persoonlijk ervaren.’