De toren van Crest

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN FRANKRIJK

HISTORISCHE torens bestaan in alle soorten en maten en zijn voor allerlei doeleinden gebruikt. Sommige werden gebouwd om strategische plaatsen te beschermen, en andere hebben als gevangenis gediend; maar de meeste zijn nu toeristische trekpleisters. De toren die het plaatsje Crest aan de oever van de Drôme in Zuidoost-Frankrijk domineert, heeft alle drie de rollen vervuld.

Door zijn indrukwekkende hoogte is de toren van Crest van ver te zien. Zijn noordoostelijke gevel is 52 meter hoog en daarmee is hij een van de hoogste torens van Frankrijk. Vanaf de top heeft men een werkelijk prachtig uitzicht op de uitlopers van de Vercors, het gebergte van de Ardèche en de Rhônevallei.

De oorsprong van de toren is niet precies bekend, maar hij diende aanvankelijk als een vesting. Tijdens de dertiende-eeuwse kruistocht tegen de Albigenzen werd dat kasteel veroverd door de katholieke troepen van Simon van Montfort, die de steun had van katholieke bisschoppen. Daarna werd het als basis voor de strijd tegen de Albigenzen gebruikt.

Tijdens de Godsdienstoorlogen (1562–’98) werd het kasteel meermalen door protestanten aangevallen maar nooit ingenomen. In 1633 ontsnapte de toren ternauwernood aan de sloophamer toen koning Lodewijk XIII het hele kasteel op het sterkste en veiligste deel na liet afbreken. Vanaf dat moment diende het als gevangenis voor gewone misdadigers en tegenstanders van de monarchie en ook voor hugenoten. De gevangenzetting van deze Franse protestanten viel samen met de periode waarin het Edict van Nantes, dat in Frankrijk een mate van religieuze verdraagzaamheid had gebracht, geleidelijk terzijde werd geschoven. Op de muren van de gevangenis staan nog steeds de boodschappen en tekeningen van enkele van deze religieuze gevangenen.

Tegenwoordig is de toren van Crest een historisch monument dat gemiddeld 30.000 bezoekers per jaar trekt. In 1998 werd hij gebruikt bij evenementen ter herdenking van de 400ste verjaardag van het Edict van Nantes. De muren vormen een grimmige herinnering aan wat er kan gebeuren als men een klimaat van religieuze onverdraagzaamheid tot ontwikkeling laat komen.