Gevangen en toch vrij!

Door een Ontwaakt!-medewerker in Mexico

ZO’N negentig kilometer van de westkust van Mexico liggen de Islas Marías *. Een van deze eilanden, María Madre, dient sinds 1905 als een federale strafkolonie van Mexico. Ooit was het een vreselijke straf om daarnaar verbannen te worden, maar nu gebeurt het zelfs dat gevangenen met een reputatie van goed gedrag vragen of ze ernaartoe mogen!

Eén reden daarvoor is dat sommige gevangenen hun gezin bij zich mogen laten wonen. De gedetineerden wonen niet in cellen met tralies maar in huisjes. De ’kolonies’ hebben veel van de voorzieningen die je in kleine steden zou vinden. De gevangenen zijn met de buitenwereld verbonden via telefoon, telegraaf, tv en de post. Kinderen kunnen er naar de basisschool, al moeten ze voor het middelbare onderwijs naar het vasteland. En hoewel de toegang tot de eilanden strikt gecontroleerd wordt, legt er elke week een marineschip aan met voorraden en bezoekers.

Hoe zit het met rehabilitatie? De gevangenen — die zichzelf colonos, of kolonisten, noemen — krijgen enkele uren per dag werk te doen. Dat helpt hen niet alleen om zich later aan het leven in de buitenwereld aan te passen, maar is ook een hulp om de kosten van hun verblijf te dekken. De colonos mogen zich ook met persoonlijke dingen bezighouden, zoals tuinieren en het uitoefenen van een ambacht om wat te verdienen. Dat wil niet zeggen dat er helemaal geen gevangenisdiscipline is. Elke ochtend moeten de gevangenen op het appèl zijn, en vanaf negen uur ’s avonds geldt er een avondklok.

Geestelijke vrijheid op de Islas Marías

Rond 1985 vroeg een colono, wiens familieleden Getuigen van Jehovah waren, om geestelijke bijstand. Er werd een bijbelstudie per brief begonnen. Na verloop van tijd was er een groepje bijbelstudenten, en ze begonnen christelijke vergaderingen te houden. Nadat Jehovah’s Getuigen toestemming van de regering hadden gekregen, begonnen ze het eiland regelmatig te bezoeken — een nachtelijke reis van 13 uur vanuit Mazatlán, op het vasteland. Door de jaren heen zijn er zo’n 40 gevangenen geweest die de waarheid uit Gods Woord hebben leren kennen, zich hebben laten dopen en, na hun straf te hebben uitgezeten, vrijgelaten zijn. Op het moment dat dit artikel wordt geschreven, zijn er  nog 6 gedoopte Getuigen op het eiland, en gemiddeld bezoeken 25 mensen de vergaderingen.

De autoriteiten bewonderen Jehovah’s Getuigen om hun inspanningen, en gevangenen die Getuigen worden, worden door iedereen gerespecteerd. Onlangs zei de onderdirecteur van de federale gevangenis tegen een bezoekende Getuige: „Wat is het goed dat jullie evenals wij belangstelling hebben voor het fysieke en morele welzijn van de gedetineerden, en dat jullie om hen geven! Jullie hebben onze volledige steun.” Hij bood aan om het gebouw waar de broeders mogen bijeenkomen, op te knappen.

Een gedoopte Getuige, die al tien jaar gevangenzit, zei: „Als de broeders die ons bezoeken, vragen of ik hier weg wil, vertel ik hun dat ik hier wil blijven dienen; ik zie dit als mijn toegewezen gebied omdat de behoefte hier groot is. Natuurlijk zou ik wel graag naar grote vergaderingen willen gaan en omgang met broeders en zusters willen hebben.” Hij wordt volgend jaar waarschijnlijk vrijgelaten wegens goed gedrag.

Het strafsysteem op de Islas Marías heeft naar verluidt een bepaalde mate van succes gehad in het rehabiliteren van gevangenen. Maar de Koninkrijksboodschap heeft echte geestelijke vrijheid en rehabilitatie gebracht, ’vrijlating’ en ’het wijde openen van de ogen voor gevangenen’. — Lukas 4:18; Jesaja 61:1.

[Voetnoot]

[Kader/Illustraties op blz. 21]

Van drugsverslaafde tot ouderling

Guillermo moest de gevangenis in voor zowel het gebruiken als het verkopen van drugs. Nadat hij naar de Islas Marías was gestuurd, bleef hij verslaafd aan drugs. Maar hij merkte dat sommige gedetineerden die lange straffen voor misdaden als drugssmokkel hadden, netjes gekleed waren, er gelukkig uitzagen en zich voorbeeldig gedroegen. Toen hij te weten kwam dat ze de bijbel met Jehovah’s Getuigen bestudeerden, aanvaardde hij een uitnodiging voor hun vergaderingen. Later werd er een geregelde bijbelstudie met hem begonnen.

Guillermo bracht grote veranderingen in zijn leven aan en werd korte tijd later vrijgelaten. Hij ging direct op zoek naar Jehovah’s Getuigen om zijn studie te kunnen voortzetten. Momenteel dient hij als ouderling in de christelijke gemeente, en zeventien leden van zijn familie zijn nu Getuigen van Jehovah. Hij vertelt: „Ik ben heel blij dat ik Jehovah heb leren kennen en al die slechte gewoonten achter me heb gelaten. Veel van mijn vroegere vrienden zijn dood als gevolg van de drugs. Mijn hersenen waren aangetast door de drugs, zodat ik moeilijk informatie kon onthouden. Maar dankzij de studiemethode van de Getuigen functioneren mijn hersenen een stuk beter. De artsen waren stomverbaasd omdat ze dachten dat ik nooit meer zou herstellen. Het is ongelofelijk wat de bijbelse waarheid voor mij en mijn familie heeft gedaan. We toonden vroeger nooit liefde voor elkaar, maar nu hebben we een hechte band.”

[Kaarten op blz. 20]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

Mazatlán

Islas Marías

María Madre

[Illustratie op blz. 20]

Colonos en hun gezinnen bezoeken vergaderingen in de Koninkrijkszaal op María Madre