Uitspraken van ouders

De tienerjaren brengen heel wat nieuwe uitdagingen met zich mee. Vaak is deze periode net zo verwarrend voor het kind als voor de ouders. Hoe kun je hem helpen die jaren goed door te komen? Hier volgen een paar commentaren van ouders.

VERANDERINGEN

„Toen mijn zoon klein was, accepteerde hij mijn adviezen zonder meer. Maar als tiener leek hij geen vertrouwen meer te hebben in mijn gezag. Hij plaatste niet alleen vraagtekens bij wat ik zei maar ook bij de manier waarop ik het zei.” — Frank (Canada).

„Mijn zoon praat nu een stuk minder dan vroeger. Ik moet hem echt vragen waar hij mee zit, want uit zichzelf zal hij dat niet vertellen. Het is niet makkelijk antwoord op een vraag te krijgen. Je krijgt wel antwoord, maar het kan even duren.” — Francis (Australië).

„Geduld is heel belangrijk. Soms varen we misschien uit tegen onze kinderen, maar het is altijd beter om pas met ze te praten als je gekalmeerd bent.” — Felicia (Verenigde Staten).

COMMUNICATIE

„Soms gaat mijn tienerdochter de hele tijd in de verdediging en andere keren vindt ze dat ik op haar zit te vitten. Ik moet haar er steeds aan herinneren dat ik van haar hou, dat ik aan haar kant sta en dat ik haar wil steunen.” — Lisa (Verenigde Staten).

„Toen mijn kinderen nog klein waren, waren ze heel open. Het was niet moeilijk om erachter te komen wat er in ze omging. Nu moet ik begrip tonen en laten zien dat ik ze als individu respecteer. Dat is de enige manier om ze aan het praten te krijgen.” — Nan-hi (Zuid-Korea).

„Het is niet voldoende om tieners bepaalde dingen te verbieden. We moeten met ze redeneren en zinvolle gesprekken met ze hebben die hun hart raken. Daarvoor moeten we bereid zijn te luisteren naar wat ze te vertellen hebben, ook al zeggen ze soms dingen die we liever niet willen horen.” — Dalila (Brazilië).

„Als ik mijn dochter moet corrigeren, probeer ik dat onder vier ogen te doen en niet waar anderen bij zijn.” — Edna (Nigeria).

„Als ik met mijn zoon praat, raak ik soms afgeleid door andere dingen en dan luister ik maar met een half oor. Dat merkt hij en ik denk dat dit een van de redenen is waarom hij niet veel met me praat. Ik moet proberen beter naar hem te luisteren zodat hij me blijft vertellen wat hij denkt.” — Miriam (Mexico).

 ZELFSTANDIGHEID

„Ik had er moeite mee mijn tieners meer vrijheid te geven en daar hebben we weleens woorden over gehad. We hebben er eerlijk over gepraat. Ik heb uitgelegd waar ik me zorgen over maakte, en zij hebben uitgelegd waarom ze meer vrijheid wilden. We zijn er samen uitgekomen. Ze hebben meer vrijheid gekregen, maar wel binnen de redelijke grenzen die ik gesteld had.” — Edwin (Ghana).

„Mijn zoon wilde een motor. Omdat ik dat helemaal niet zag zitten, ging ik tegen hem tekeer en somde ik alle nadelen van het kopen van een motor op zonder hem de gelegenheid te geven iets te zeggen. Daardoor werd hij boos en was hij vastbeslotener dan ooit er een te kopen! Toen besloot ik het over een andere boeg te gooien. Ik moedigde mijn zoon aan zelf na te gaan hoe het zat met het halen van een rijbewijs, de kosten en de gevaren. Ik raadde hem ook aan erover te praten met verstandige christenen in de gemeente. Ik ging beseffen dat het beter was niet al te streng te zijn maar mijn zoon zijn mening te laten geven. Op die manier kon ik zijn hart bereiken.” — Hye-young (Zuid-Korea).

„We stelden grenzen, maar gaven de kinderen geleidelijk ook meer vrijheid. Hoe beter ze daarmee omgingen, hoe meer vrijheid ze kregen. We lieten zien dat we ze meer vrijheid gunden door ze de kans te geven die te verdienen; maar er volgde wel straf als ze misbruik maakten van ons vertrouwen.” — Dorothée (Frankrijk).

„Ik heb altijd vastgehouden aan mijn normen. Maar als mijn kinderen gehoorzaam waren, was ik bereid de regels te versoepelen. Af en toe mochten ze bijvoorbeeld later thuiskomen. Maar als ze een paar keer later thuiskwamen dan we hadden afgesproken, had dat wel consequenties.” — Il-hyun (Zuid-Korea).

„Hoe gehoorzamer en betrouwbaarder een werknemer is, hoe meer goodwill hij kweekt bij zijn baas. Zo merkt mijn zoon ook dat hij meer vrijheid krijgt als hij gehoorzaam is en niet buiten de grenzen gaat die we gesteld hebben. Hij weet dat hij de vrijheid die hij verdiend heeft kwijt kan raken als hij daar niet verstandig mee omgaat, net zoals het voor een werknemer consequenties heeft als hij niet doet wat er van hem gevraagd wordt.” — Ramón (Mexico).

[Inzet op blz. 22]

„Leer een kind van jongs af aan de juiste weg, en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is.” — Spreuken 22:6, NBV.

 [Kader/Illustraties op blz. 23]

ERVARINGEN VAN GEZINNEN

„Pubers opvoeden is een geweldige ervaring”

Joseph: Mijn twee oudste dochters zijn in de tienerleeftijd en ik heb gemerkt dat het belangrijk is naar ze te luisteren en rekening te houden met hun mening. Doordat ik eerlijk ben over mijn eigen fouten en respect toon als ik met mijn dochters praat, blijft de communicatie goed. Pubers opvoeden is een geweldige ervaring dankzij de leiding die we uit Gods Woord, de Bijbel, krijgen.

Lisa: Toen onze oudste dochter in de tienerleeftijd kwam, merkte ik dat ze extra aandacht nodig had. Dat betekende dat ik veel naar haar luisterde, met haar praatte en haar geruststelde. Onze dochters weten dat ze met ons over alles kunnen praten en dat we hun gevoelens zullen respecteren. Ik probeer het wijze advies uit Jakobus 1:19 toe te passen, waar staat dat ’ieder mens vlug moet zijn om te horen en langzaam om te spreken’.

Victoria: Mijn moeder is mijn beste vriendin. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die even lief en zorgzaam is als zij, en zo is ze voor iedereen. Het beste woord om haar te omschrijven is ’echt’. Ze is onvervangbaar.

Olivia: Mijn vader is heel zorgzaam en gul. Hij helpt altijd iedereen, ook al zijn we zelf niet zo rijk. Hij kan serieus zijn, maar je kunt ook ontzettend met hem lachen. Hij is heel bijzonder en ik ben blij dat hij mijn vader is!

„We hebben geen tijd om ons te vervelen!”

Sonny: Als onze dochters een probleem hebben, gaan we er als gezin voor zitten om het te bespreken. We zeggen altijd eerlijk hoe we over iets denken en we baseren onze beslissingen op Bijbelse principes. Ynez en ik proberen er ook voor te zorgen dat onze dochters goede, verstandige vrienden hebben. Onze vrienden zijn hun vrienden en andersom.

Ynez: We blijven actief en doen dingen als gezin. Als Getuigen van Jehovah zijn we druk met prediken, persoonlijke en gezinsbijbelstudie en vrijwilligerswerk, zoals hulpverlening bij rampen en de bouw van Koninkrijkszalen. We zorgen ook voor voldoende ontspanning. We hebben geen tijd om ons te vervelen!

Kellsie: Mijn vader kan goed luisteren en overlegt altijd met het hele gezin voordat hij een belangrijke beslissing neemt. En ik kan altijd bij mijn moeder terecht als ik hulp nodig heb of gewoon wil praten.

Samantha: Mijn moeder zorgt ervoor dat ik me geliefd, bijzonder en waardevol voel, ook al beseft ze dat misschien niet. Ze kan goed luisteren en is zorgzaam. Ik zou onze vriendschap voor geen goud willen missen.

[Illustraties]

Joseph, Lisa, Victoria, Olivia en Isabella Camera

Kellsie, Ynez, Sonny en Samantha Zapata

[Illustratie op blz. 22]

Ouders geven hun kind misschien een mate van vrijheid, maar ze stellen ook redelijke grenzen