DE Australische bergduivel (Moloch horridus) neemt vocht op uit de lucht, uit mist en uit vochtig zand. Het water wordt naar zijn bek gevoerd zodat hij het kan drinken. Hoe werkt dat precies? Zijn bijzondere huid vertelt ons er meer over.

Wetenswaardigheid: De huid van de bergduivel is bedekt met schubben. Sommige onderzoekers denken dat vocht of dauw vanaf de schubben naar zijn ruwe huidoppervlak wordt gevoerd, waarna het terechtkomt in een netwerk van half open kanaaltjes of groeven die tussen de schubben door lopen. Die kanaaltjes zijn met elkaar verbonden en voeren het vocht naar beide kanten van de bek van de bergduivel.

Deze hagedis neemt water op via zijn pootjes en zijn lijfje naar zijn bek — waarbij het zelfs de zwaartekracht trotseert. Hoe doet hij dat? En hoe kan het dat de bergduivel vocht onttrekt aan natte oppervlakken door er met zijn buik tegenaan te wrijven?

Het lijkt erop dat onderzoekers het geheim van de bergduivel hebben ontrafeld. De kanaaltjes op het oppervlak van zijn huid zijn verbonden met een ander, dieper liggend netwerk in zijn huid. Door de structuur daarvan treedt er capillaire werking op — het proces waarbij water in nauwe openingen gezogen wordt, zelfs tegen de zwaartekracht in. De huid van de hagedis werkt dus als een spons.

Janine Benyus, voorzitter van het Biomimicry Institute, zegt dat het nabootsen van de vochtabsorberende huid van de bergduivel kan helpen om systemen te ontwikkelen die vocht uit de lucht halen. Zo kan er drinkwater opgevangen worden en kunnen gebouwen efficiënter gekoeld worden.

Wat denkt u? Is de vochtabsorberende huid van de bergduivel door evolutie ontstaan? Of is die ontworpen?