HET besje van de Pollia condensata, een Afrikaanse plant, heeft de meest intens blauwe kleur ooit bij planten waargenomen. Toch heeft het geen blauw pigment. Waar heeft de bes zijn flitsende uiterlijk dan aan te danken?

Wetenswaardigheid: De celwanden in het schilletje van de bes bevatten kleine vezels, die naast elkaar liggen als rijen lucifers. Deze vezels vormen lagen die steeds iets gedraaid zijn ten opzichte van elkaar. Die opeengestapelde lagen lijken op een soort wenteltrap. De vezels zelf zijn niet blauw. De kleur ontstaat door de manier waarop de vezels gerangschikt zijn. Niet een kleurstof maar de structuur van de bes zorgt dus voor de intense, metallic tint en iriserende kleur. De meeste cellen lijken blauw. Maar als je er vanuit een andere hoek naar kijkt, hebben sommige een groene, roze of gele tint, omdat de lagen net iets anders zijn opgebouwd. En van dichtbij zijn de kleuren niet effen maar lijken ze uit pixels te bestaan, zoals de kleuren op een computerscherm.

Omdat de Pollia-bes geen pigment heeft, behoudt hij zijn kleur ook nadat hij van de plant is gevallen. Sommige bessen die meer dan honderd jaar geleden zijn geplukt, zien er nog net zo mooi uit als verse! Hoewel de bes geen vruchtvlees heeft, maar alleen zaadjes, stuurt de kleur volgens onderzoekers een onweerstaanbaar signaal naar vogels in de omgeving.

Wetenschappers denken dat de pigmentvrije kleur van de Pollia-bes de inspiratie zou kunnen vormen voor allerlei producten, van verf die niet kan vervagen tot fraudebestendig papier.

Wat denkt u? Is de intens blauwe kleur van de Pollia-bes door toeval ontstaan? Of is die ontworpen?