Op basis van het verdrag werd ook een nieuwe organisatie opgericht: de Volkenbond. Het doel was om de samenwerking tussen de volken te bevorderen en de internationale vrede en veiligheid te waarborgen. Veel christelijke religies ondersteunden de Volkenbond. Een samenwerkingsorgaan dat tientallen protestantse kerkgenootschappen in Amerika vertegenwoordigde, sprak over ‘de politieke uitdrukking van het Koninkrijk Gods op aarde’. Dat orgaan steunde de Volkenbond door een delegatie naar de Vredesconferentie van Parijs te sturen. Een van de gedelegeerden zei dat de conferentie ‘een nieuw tijdperk in de geschiedenis van de wereld inluidde’.

Er brak inderdaad een nieuw tijdperk aan, maar dat zou niet worden ingeluid door de mannen die bij de vredesconferentie betrokken waren. In 1919 begon een nieuwe episode in de prediking toen Jehovah zijn aanbidders stimuleerde om te prediken als nooit tevoren. Maar eerst moest er voor de Bijbelonderzoekers iets belangrijks veranderen.

De jaarlijkse verkiezing van de bestuursleden van de Watch Tower Bible and Tract Society stond gepland op 4 januari 1919. In die tijd zat Joseph Rutherford, die leiding gaf aan Jehovah’s volk, onterecht gevangen in Atlanta (Georgia), samen met zeven anderen. De vraag was of de bestuursleden die in de gevangenis zaten, herkozen of vervangen zouden worden.

Terwijl broeder Rutherford in zijn cel zat, maakte hij zich zorgen over de toekomst van de organisatie. Hij wist dat sommige broeders het beter vonden iemand anders als president te kiezen. Om die reden had hij in een brief aan de aanwezigen Evander Coward als kandidaat aanbevolen. Rutherford beschreef broeder Coward als kalm, verstandig en ‘gewijd aan de Heer’. Maar veel broeders waren voor een andere oplossing. Ze wilden de verkiezing zes maanden uitstellen. Het juridische team dat de broeders in de gevangenis  bijstond, was het daarmee eens. Tijdens de bespreking liepen de emoties hoog op.

Toen gebeurde er iets dat Richard Barber later beschreef als ‘olie op de golven’. Een van de aanwezige broeders bedaarde de gemoederen door te zeggen: ‘Ik ben geen advocaat, maar als het om de wettelijkheid van de aangelegenheid gaat, weet ik iets van de wet der loyaliteit. Wat God verlangt, is loyaliteit. Ik kan mij niet voorstellen hoe wij ons vertrouwen beter zouden kunnen tonen dan door een verkiezing waarbij wij broeder Rutherford als president zouden herkiezen’ (Ps. 18:25).

Broeder Macmillan vertelde later dat broeder Rutherford de dag daarop op de muur van zijn cel bonkte en zei: ‘Steek je hand eens naar buiten.’ Vervolgens gaf broeder Rutherford hem een telegram. Macmillan zag de korte boodschap en wist meteen wat het betekende. De boodschap: RUTHERFORD WISE VAN BARBER ANDERSON BULLY AND SPILL DIRECTOR FIRST THREE OFFICERS LOVE TO ALL. Dat betekende dat alle bestuursleden herkozen waren en dat Joseph Rutherford en William Van Amburgh hun functie behielden. Broeder Rutherford zou dus president blijven.

Terwijl de acht broeders in de gevangenis zaten, lieten trouwe Bijbelonderzoekers een petitie rondgaan om ze vrij te krijgen. Die moedige broeders en zusters verzamelden meer dan 700.000 handtekeningen. Op woensdag 26 maart 1919, nog voordat de petitie was ingediend, werden broeder Rutherford en de andere broeders vrijgelaten.

In een speech voor degenen die hem verwelkomden zei broeder Rutherford: ‘Ik ben ervan overtuigd dat de ervaring die we allemaal hebben doorstaan, slechts bedoeld is om ons voor te bereiden op moeilijker tijden. (...) Jullie strijd betrof niet het vrij krijgen van jullie broeders. Dat was slechts een bijzaak. (...) De strijd die jullie hebben gevoerd, had ten doel getuigenis te geven van de Waarheid, en zij die dat hebben gedaan, hebben een prachtige zegen ontvangen.’

De omstandigheden rond de beroepszaak van onze broeders wijzen er misschien op dat Jehovah de kwestie leidde. Op 14 mei 1919 oordeelde het hof: ‘De verdachten in deze zaak hebben niet het (...) onpartijdige proces gehad waarop zij recht hadden, en om die reden wordt het vonnis vernietigd.’ De broeders waren van ernstige strafbare feiten beschuldigd, en de veroordelingen zouden op hun strafblad gehandhaafd zijn als de straf alleen was kwijtgescholden of verminderd. Er werd ze niets meer ten laste gelegd. Hierdoor kon rechter Rutherford aanblijven om Jehovah’s volk te verdedigen voor het Amerikaanse Hooggerechtshof, wat hij na zijn vrijlating vaak heeft gedaan.

‘We waren niet van plan een beetje te zitten duimendraaien tot de Heer ons naar de hemel zou brengen’, vertelde broeder Macmillan. ‘We beseften dat we iets moesten doen om vast te stellen wat nu echt de wil van de Heer was.’

Maar de broeders op het hoofdkantoor konden niet gewoon verdergaan met het werk dat ze jarenlang hadden gedaan. Tijdens hun gevangenschap waren namelijk alle drukplaten vernietigd die werden gebruikt om lectuur te drukken. Dat was demotiverend, en sommigen vroegen zich af of het met de prediking gedaan was.

Was er nog iemand geïnteresseerd in de boodschap over het Koninkrijk die de Bijbelonderzoekers predikten? Om daarachter te komen besloot broeder Rutherford een toespraak te houden. Iedereen zou welkom zijn. ‘Als er niemand naar die vergadering kwam,’ zei broeder Macmillan, ‘dan zat het erop.’

En dus hield broeder Rutherford op zondag 4 mei 1919 in Los Angeles (Californië), hoewel hij erg ziek was, de toespraak ‘De hoop voor de gekwelde mensheid’. Er waren zo’n 3500 aanwezigen en er moesten nog honderden mensen worden weggestuurd. De dag daarop kwamen er nog eens 1500 mensen. De broeders hadden hun antwoord: de mensen waren echt geïnteresseerd!

Wat de broeders vervolgens deden heeft tot op deze dag de koers bepaald voor de prediking van Jehovah’s Getuigen.

In The Watch Tower van 1 augustus 1919 werd aangekondigd dat er begin september een algemeen congres zou worden gehouden in Cedar Point (Ohio). ‘Iedereen had het gevoel dat hij daarnaartoe moest’, vertelde Clarence Beaty, een jonge Bijbelonderzoeker uit Missouri. Er waren ruim 6000 broeders en zusters aanwezig, veel meer dan verwacht.  Nog een hoogtepunt waren de meer dan 200 personen die werden gedoopt in het nabijgelegen Eriemeer.

Op 5 september 1919, de vijfde dag van het congres, kondigde broeder Rutherford in zijn ‘Toespraak tot de medewerkers’ een nieuw tijdschrift aan met de titel The Golden Age. * Het was bedoeld om ‘belangrijke actuele nieuwsberichten te vermelden en een Bijbelse uitleg te geven over het waarom van grote wereldgebeurtenissen’.

Alle Bijbelonderzoekers werden aangespoord om vrijmoedig met dit nieuwe tijdschrift te prediken. In een brief over het organiseren van het werk stond: ‘Laat elke gewijde [gedoopte] bedenken dat het een groot voorrecht is om te dienen en meteen de gelegenheid te baat nemen om aan dit grote getuigenis aan de wereld deel te hebben.’ De respons was geweldig! Tegen de maand december waren er dankzij ijverige Koninkrijksverkondigers meer dan 50.000 abonnementen op het nieuwe tijdschrift afgesloten.

Aan het eind van 1919 waren Jehovah’s aanbidders gereorganiseerd en geënthousiasmeerd. Bovendien waren een aantal belangrijke profetieën over de laatste dagen in vervulling gegaan. De beproeving en loutering van Gods volk, voorspeld in Maleachi 3:1-4, was voltooid. Jehovah’s volk was bevrijd uit hun symbolische gevangenschap aan ‘Babylon de Grote’ en Jezus had ‘de getrouwe en beleidvolle slaaf’ aangesteld (Openb. 18:2, 4; Matth. 24:45). * Nu waren de Bijbelonderzoekers klaar voor het werk dat Jehovah voor hen in petto had.