Een brief uit Noorwegen

Een bezoek aan een grote witte vlakte

HET is hartje winter. We gluren ’s morgens vroeg door de gordijnen om te kijken wat voor weer het is. Wat heerlijk om een strak blauwe lucht te zien! We gaan namelijk drie dagen prediken op de Finnmarksvidda, een uitgestrekte hoogvlakte boven de poolcirkel.

De winters zijn streng in Noorwegen, dus we zien er een beetje tegen op om naar dit noordelijke gebied te gaan. Gelukkig gaan we samen met drie Getuigen van Jehovah die er wonen. Ze weten wat je kunt verwachten en hebben ons goede adviezen gegeven.

Er zijn hier niet veel wegen. De beste manier om mensen die afgelegen wonen te bereiken is per sneeuwscooter. We laden onze kleding, ons eten en extra brandstof op onze sneeuwscooters en onze slee. Zover we kunnen kijken, zien we een uitgestrekte witte vlakte. De sneeuw glinstert als diamanten in de zon. Adembenemend mooi!

Op de Finnmarksvidda leven rendieren, elanden, lynxen, hazen, vossen en veelvraten en er is een kleine berenpopulatie. Maar we zien er nog het meest naar uit de mensen in dit afgelegen gebied te bereiken, vooral de Samen, die in hun onderhoud voorzien door rendieren te houden of in berghutten te werken.

Bij de eerste berghut ontmoeten we een groepje jongeren die met hun klas aan het langlaufen zijn. Ze maken even een praatje met ons en vragen wat we aan het doen zijn. Dat willen we natuurlijk met alle plezier uitleggen. „Succes met de Bijbel!”, zegt er een als we weggaan. Met onze sneeuwscooters rijden we over grote bevroren meren en door onbewoonde gebieden. We vragen ons af of we nog een kudde rendieren te zien krijgen.

We rijden naar een huisje, waar een man ons vriendelijk begroet. Hij is een van de weinigen die hier permanent wonen. Als hij ziet dat onze slee kapot is, biedt hij vriendelijk aan om hem te repareren. Hij neemt de tijd; de mensen hier hebben niet zo’n haast. Wij worden er ook relaxed van. Als hij klaar is, bedanken we hem en bespreken we een paar punten uit de Bijbel over de vraag waarom God lijden toelaat. Hij luistert aandachtig. Voordat we weggaan, neemt hij het boek Wat leert de bijbel echt? van  ons aan en de tijdschriften De Wachttoren en Ontwaakt! Hij glimlacht en zegt: „Bedankt dat jullie me zijn komen bezoeken.”

Na nog een paar bezoeken begint het te schemeren, en we zetten koers naar de hut waar we de nacht zullen doorbrengen. Plotseling zien we een vos. Zijn glanzende rode vacht steekt prachtig af tegen het wit van de sneeuw. Hij blijft even staan, kijkt ons nieuwsgierig aan en loopt dan verder. Nu begint het te sneeuwen, waardoor het zicht slechter wordt. Wat een opluchting als we eindelijk de hut zien! We maken de kachel aan, en het wordt langzaam warm. Hoewel we gesloopt zijn na een lange dag op en neer hobbelen op de sneeuwscooter, voelen we ons voldaan.

Veel te snel is het weer ochtend. We laden alles op onze sneeuwscooters en dalen af naar het laagland. We volgen een rivierbedding en komen bij een andere berghut. Daar ontmoeten we een jonge man, en we bespreken een paar opbouwende gedachten uit de Bijbel met hem. Hij is zo vriendelijk ons te laten zien hoe we het makkelijkst weer op de route komen.

De laatste dag van ons bezoek breekt aan. Als we het nationale park Stabbursdalen binnenrijden, krijgen we een prachtig landschap te zien. In de verte glinsteren met sneeuw bedekte bergen in de zon. Ineens zien we een grote kudde rendieren! Ze staan rustig te grazen en halen met hun grote hoeven allerlei mossen onder de sneeuw vandaan. Verderop zien we een Samische man die op zijn sneeuwscooter rustig naar zijn rendieren zit te kijken. Zijn hond houdt de kudde goed in de gaten en zorgt dat de dieren bij elkaar blijven. Even blijft de hond staan om onze lucht op te snuiven. Maar al snel gaat hij weer aan het werk. We spreken met de man over onze boodschap. Hij is vriendelijk en luistert naar ons.

Op de terugweg denken we aan alle mensen die we tijdens onze reis van driehonderd kilometer ontmoet hebben. We voelen ons bevoorrecht dat we er een klein aandeel aan hebben gehad mensen op deze grote witte vlakte met het goede nieuws te bereiken.

[Illustratieverantwoording op blz. 15]

© Norway Post