JONGE MENSEN VRAGEN
Wat als een van mijn ouders ziek wordt?
Emmaline
Mijn moeder heeft het syndroom van Ehlers-Danlos (EDS), een pijnlijke chronische aandoening die de gewrichten, huid en bloedvaten aantast.
De ziekte is ongeneeslijk en mijn moeder is de laatste tien jaar echt achteruitgegaan. Soms waren haar bloedwaarden zo laag dat ze in levensgevaar was. En ze had soms zo veel pijn dat ze niet meer wilde leven.
We zijn Jehovah’s Getuigen en we hebben heel veel aan onze gemeente. Kort geleden bijvoorbeeld stuurde een meisje van ongeveer mijn leeftijd ons een kaartje. Daarop stond dat ze veel van ons houdt en dat ze altijd voor ons klaarstaat. Heerlijk als je zulke vrienden hebt!
Ik heb ook enorm veel aan de Bijbel. Een van mijn lievelingsteksten is Psalm 34:18. Daar staat: ‘Jehovah is nabij de gebrokenen van hart.’ Een andere is Hebreeën 13:6 waar staat: ‘Jehovah is mijn helper; ik wil niet bevreesd zijn.’
Vooral die laatste tekst betekent veel voor me. Mijn grootste angst is dat mijn moeder doodgaat. Ik hou zo veel van haar, en ik ben dankbaar voor elke dag dat we samen zijn. Die Bijbeltekst helpt me om me niet te veel zorgen te maken over de toekomst, wat er ook gebeurt.
Maar dat is niet mijn enige angst. EDS is namelijk erfelijk. Mijn moeder heeft het van haar moeder, en ik heb het van mijn moeder. Inderdaad, ook ik heb EDS. Maar Hebreeën 13:6 zegt dat Jehovah ‘mijn helper’ is, en hij zal me ook hierbij helpen.
Ondertussen probeer ik te genieten van wat ik nu heb. Ik wil niet in het verleden leven of me druk maken over de toekomst. Als ik zie hoe het nu met mijn moeder gaat in vergelijking met vroeger, kan ik heel verdrietig worden. Maar de Bijbel zegt dat onze moeilijkheden ‘van korte duur en licht’ zijn vergeleken met dat waar we op hopen: eeuwig leven zonder ziekte (2 Korinthiërs 4:17; Openbaring 21:1-4).
Om over na te denken: Wat helpt Emmaline om positief te blijven? Hoe kan jij positief blijven als je het moeilijk hebt?
Emily
Toen ik op de middelbare school zat, kreeg mijn vader voor het eerst last van depressies. Het was alsof mijn echte vader was verdwenen en een andere man zijn plaats had ingenomen. Sindsdien heeft mijn vader last van somberheid, ziekelijke angsten en paniekaanvallen. Dit duurt nu al 15 jaar. Het moet zo verschrikkelijk voor hem zijn om overweldigd te worden door somberheid, ook al weet hij dat er geen echte reden voor is.
We zijn Jehovah’s Getuigen, en we krijgen veel steun van onze gemeente. Onze geloofsgenoten zijn heel lief en hebben veel begrip voor mijn vader. Ze geven hem nooit het gevoel dat hij nutteloos voor de gemeente is. Ik heb veel respect voor de manier waarop mijn vader met zijn ziekte omgaat. Het maakt dat ik nog meer van hem hou.
Ik mis mijn vader van vroeger — de vader die niet overmand werd door angsten, die niet zo hoefde te lijden, die gelukkig was. Ik vind het afschuwelijk erover na te denken dat hij elke dag moet vechten tegen de onzichtbare vijand in zijn hoofd.
Toch doet hij wat hij kan om positief te blijven. Tijdens een zware periode nam hij zich voor om echt elke dag een klein stukje uit de Bijbel te lezen, ook al waren dat maar een paar verzen. Dat gaf hem veel kracht. Het lijkt misschien iets kleins, maar die routine heeft hem echt overeind gehouden. Ik ben nog nooit zo trots op hem geweest als toen, in die zware tijd.
Nehemia 8:10 vind ik heel mooi. Daar staat: ‘De vreugde van Jehovah is uw vesting.’ Dat is echt waar! Het gevoel dat ik krijg als ik met mijn broeders en zusters in de gemeente omga, actief met mijn geloof bezig ben en volop met alles meedoe, vult de leegtes die ik soms vanbinnen voel. Ik kan daar de hele dag op teren. Het voorbeeld van mijn vader heeft me geleerd dat wat voor strijd je ook hebt, Jehovah er altijd voor je is om je te helpen.
Om over na te denken: Hoe is Emily altijd een steun voor haar vader geweest? Hoe kun jij iemand helpen die depressief is?