Zelfverwonding wordt ook wel zelfbeschadiging of krassen genoemd. Het betekent dat iemand zichzelf dwangmatig verwondt, bijvoorbeeld door zichzelf te snijden of te branden of door ergens tegenaan te slaan.

 Test je kennis: waar of niet waar.

1.   Alleen meisjes verwonden zichzelf.

2.   Zelfverwonding is een overtreding van het Bijbelse gebod in Leviticus 19:28: ’Gij moogt geen insnijdingen in uw vlees maken.’

 Test je kennis: welke uitspraak klopt volgens jou het beste?

 Mensen verwonden zichzelf . . .

1.   omdat ze iets willen doen tegen de emotionele pijn die ze voelen.

2.   omdat ze een eind aan hun leven willen maken.

 Hier volgen een paar opmerkingen van jongeren over de redenen waarom ze zichzelf verwondden.

 Celia: „Het gaf me een gevoel van bevrijding.”

 Tamara: „Het leek een manier om te ontsnappen. De lichamelijke pijn was beter te verdragen dan de emotionele pijn.”

 Carrie: „Ik vond het verschrikkelijk om me zo verdrietig te voelen. Krassen leidde me af van mijn verdriet doordat ik me op de lichamelijke pijn concentreerde.”

 Jerrine: „Elke keer dat ik mezelf verwondde, was ik me amper nog bewust van mijn omgeving en kon ik mijn problemen vergeten. Die verandering was welkom.”

 Bidden tot Jehovah, God, kan een goed begin zijn van je herstel. De Bijbel zegt: ’Werp al uw bezorgdheid op hem, want hij zorgt voor u’ (1 Petrus 5:7).

 Tip: Begin met korte gebeden, misschien door gewoon tegen Jehovah te zeggen: „Ik heb hulp nodig.” Na een tijdje zal het je lukken om je hart uit te storten bij „de God van alle vertroosting” (2 Korinthiërs 1:3, 4).

 Bidden is niet een soort emotionele uitlaatklep. Het is echte communicatie met je hemelse Vader, die belooft: „Ik wil u werkelijk helpen. Ik wil u werkelijk stevig vasthouden met mijn rechterhand van rechtvaardigheid” (Jesaja 41:10).

 Veel jongeren die zichzelf verwondden, vonden het ook een hulp om te praten met een van hun ouders of een andere volwassene die ze vertrouwden. Hier volgen een paar opmerkingen van drie jongeren die dat gedaan hebben.