Jeft daut eenen Gott?
Waut de Schreft doatoo sajcht
Enne Schreft finj wie kloaren Bewies, daut et eenen Gott jeft. Un dee rot ons uk too, daut wie sellen onsen Gloowen aun Gott stoakjen un nich bloos daut jleewen, waut de Jemeenten lieren. Dee sajcht: “Unjasieekjt aules” un habt “Vestendnis” (1. Tessalonicha 5:21, PB; 1. Johanes 5:20, JHF). Unjasto die hia dän Bewies ut de Schreft, daut et eenen Gott jeft:
Soo ordentlich aus de Stiernhimmel un de Ieed ranen, un daut et doa uk Läwen jeft, daut wiest, daut doa een Schepfa es. De Schreft sajcht: “Aule Hiesa woaren von wäm jebut. Oba dee, dee aules but, es Gott” (Hebräa 3:4, PB). Wan sikj dit uk sea eefach hieet, stonen väl Jelieede daut doch too, daut et bloos mott soo sennen. a
Ons Menschen es daut enjebuaren, daut wie weeten wellen, wuarom wie läwen. Daut es een jeistelja Hunga, waut doa blift, wan wie em tieteljen uk aules goot haben. De Schreft sajcht, daut daut eene jeistelje Needichkjeit es. Un doa es met en, daut wie Gott wellen kjanen un fa am läwen (Matäus 5:3, NW; Openboarunk 4:11). Daut ons dise jeistelje Needichkjeit enjebuaren es, wiest, daut doa een Gott es. Hee haft ons soo jemoakt, wiels hee ons leeft un well haben, daut wie sellen siene Frind sennen (Matäus 4:4).
En de Schreft sent Sachen krakjt verutjesajcht, waut sikj hundade Joaren lota krakjt soo romneemen. Daut es een Bewies, daut et von wäm verutjesajcht wia, waut hecha es aus Menschen (2. Petrus 1:21).
De Bibelschriewa schreewen äwa Sachen von de Natua, wua de Menschen don noch nuscht von wisten. Väl Menschen to jane Tiet dochten, daut de Ieed opp Tieren stunt, soo aus eenen Eelefaunt, wille Schwien ooda oppem Oss. Oba de Schreft sajcht, Gott “helt de Ieed opp äaren Plauz, onen eenen Foot” (Hiob 26:7, PB). De Schreft sajcht uk, waut fa een Jeschekj de Ieed haft. Daut sajcht, daut dee een “Ieedkjreiss” es. Daut meent, daut de Ieed soo runt es aus een Baul (Jesaja 40:22, JHF). Woo wisten de Bibelschriewa daut, waut fa een Jeschekj de Ieed haud? Fa väle es daut gaunz kloa, daut dee daut musten von Gott haben, wiels aundasch wudden dee daut to jane Tiet noch nich haben kunt weeten.
De Schreft lajcht väl Sachen ut, waut de Menschen sest noanich jescheit utjelajcht woat. Wan dee soone Sachen dan nich kloa haben, kaun daut doatoo fieren, daut dee goanich mea aun Gott jleewen. Dee denkjen biejlikj: Wan Gott leeftolich es un aule Macht haft, wuarom jeft daut dan soo väl Lieden un schlajchtet enne Welt? Wuarom rechten de Jemeenten foaken mea schlajchtet aun aus goodet? (Titus 1:16).
a Biejlikj säd de Forscha Allan Sandage mol äwa dän Stiernhimmel un de Ieed: “Fa mie to beseenen jeit daut nich mol, daut soone Ordnunk wudd kjennen von veselfst komen. Irjentwäa mott daut haben jedonen, daut aules soo ordentlich es. Ekj kaun daut nich utlajen, wäa Gott krakjt es, oba daut et eenen Gott jeft, es de eensje Utlajunk, wuarom daut verheipts waut jeft enne Städ nuscht.”