De ieeschta Breef aun de Korinta 15:1-58
-
Christus sien Oppstonen vom Doot (1-11)
-
Daut Oppstonen vom Doot es de Grunt fa dän Gloowen (12-19)
-
Christus sien Oppstonen vom Doot es eene Garantie (20-34)
-
De fleeschelja Kjarpa un de jeistelja Kjarpa (35-49)
-
Daut Onstoafelje un daut, waut nich vegonen kaun (50-57)
-
Emma drock sennen en dän Harn sien Woakj (58)
15 Breeda, ekj well junt aun de goode Norecht denkjen halpen, met dee ekj junt bekauntmuak. Jie haben de Norecht aunjenomen un haben junt faust aun dee jehoolen.
2 Jie woaren uk jerat, soolang aus jie junt faust aun de goode Norecht hoolen, waut ekj junt bekauntmuak. Wan jie junt nich faust doaraun hoolen, dan sent jie fa Dommheit toom Gloowen jekomen.
3 Mank daut Ieeschte, waut ekj aun junt wiedajeef, wia daut, waut ekj selfst uk jekjräajen hab, un daut es, daut de Christus no de Schreften no fa onse Sinden storf.
4 No de Schreften no wort hee begroft un aum dredden Dach oppjewakjt.
5 Hee leet sikj von Ke̱fas* seenen un lota von de 12.
6 Un lota leet hee sikj noch von mea aus 500 Breeda opp eemol seenen. De Mieeschte von dee sent noch aum Läwen, wan eenje uk aul jestorwen sent*.
7 No daut leet hee sikj von Jakobus seenen un dan von aule Apostel.
8 Un daut latste leet hee sikj noch von mie seenen, soo aus von eenen, waut doa wudd too schwind jebuaren sennen*.
9 Ekj sie je de Läachsta von de Apostel un sie daut nich mol wieet, een Apostel jenant to woaren, wiels ekj Gott siene Vesaumlunk vefolcht hab.
10 Oba wäajen Gott sien grootet Metleet* sie ekj, waut ekj sie. Un sien grootet Metleet, waut hee mie jewäsen haft, wia nich vejäfs, wiels ekj hab dolla jeschauft, aus aul de aundre. Oba daut wia nich derch miene ieejne Krauft; ekj deed daut derch Gott sien grootet Metleet.
11 Aus jie nu von mie ooda von de aundre jelieet worden, dits de Norecht, waut wie prädjen, un dauts de Norecht, waut jie aunfungen to jleewen.
12 De Norecht, waut wie prädjen, es, daut Christus vom Doot oppjewakjt wort. Woo kjemt daut dan, daut eenje von junt sajen, daut et kjeen Oppstonen vom Doot jeft?
13 Wan daut werkjlich kjeen Oppstonen vom Doot jeft, dan wort Christus nich vom Doot oppjewakjt.
14 Un wan Christus nich es vom Doot oppjewakjt worden, dan es ons Prädjen gaunz vejäfs un jun Gloowen helt dan uk nuscht en.
15 Un dan uk noch wudd wie faulsche Zeijen von Gott sennen. Wiels wie wudden eene faulsche Norecht vebreeden, wan wie sajen, daut Gott dän Christus haft vom Doot oppjewakjt, wan daut werkjlich goanich soo es, daut et een Oppstonen vom Doot jeft.
16 Soo, wan de Doodes nich woaren vom Doot oppjewakjt woaren, dan es Christus uk nich vom Doot oppjewakjt worden.
17 Un wan Christus nich es vom Doot oppjewakjt worden, dan daucht jun Gloowen nuscht. Jie bliewen dan en june Sinden.
18 Un uk dee, waut aul aus Christus siene Nofolja jestorwen sent*, sent dan fa emma wajch.
19 Wan onse Hopninj opp Christus bloos fa dit Läwen es, dan es ons dolla to bejaumren aus aule aundre Menschen.
20 Oba Christus wort vom Doot oppjewakjt. Von dee, waut jestorwen sent* un vom Doot oppjewakjt woaren, es hee de Ieeschta*.
21 Wiels de Doot wäajen eenen Maun kjeem, kjemt uk daut Oppstonen vom Doot derch eenen Maun.
22 Krakjt soo aus wäajen A̱dam aule stoawen motten, soo woaren uk aule derch dän Christus Läwen kjrieen.
23 Oba jieda eena woat oppjewakjt woaren, wan hee ieescht aune Rieej es*: Christus wia de Ieeschta* un dan en de Tiet, wan hee ieescht woat doa sennen*, dan woaren dee oppjewakjt, waut am jehieren.
24 Dan opp Enj, wan Christus ieescht aule Rejierungen un aul dee, waut Macht haben, tonuscht jemoakt haft, dan woat hee sienen Gott un Voda daut Kjennichrikj äwajäwen.
25 Wiels hee woat aus Kjennich rejieren, bat Gott am aul siene Fiend woat haben unja siene Kontroll* jejäft.
26 Un de latsta Fient, aulsoo de Doot, woat tonuscht jemoakt woaren.
27 Wiels Gott “haft am aules unja siene Kontroll* jejäft”. Oba wan daut sajcht, daut Gott am aules haft unja siene Kontroll jejäft, dan es daut dietlich, daut Gott doa nich met en es, dee am aules haft unja siene Kontroll jejäft.
28 Oba wan Gott am ieescht haft aules unja siene Kontroll* jejäft, dan woat de Sän selfst uk wiesen, daut hee Gott unjadon es, dee am aules unja siene Kontroll jeef. Dan woat Gott de eensja Harscha sennen äwa aulem.
29 Wan de Doodes nich oppstonen woaren, waut woat dan met dee passieren, waut jedeept woaren, om doot to sennen? Wuarom woaren dee dan met soone Doop jedeept?
30 Wuarom sent wie uk jieda Stund* en Jefoa?
31 Ekj hab jieda Dach dän Doot ver mie. Dit es soo secha aus miene Freid, waut ekj wäajen junt Breeda hab, aus Christus Jesus, onsen Harn, siene Jinja.
32 Wan ekj en Efeesus hab met wille Tieren jefeit, soo aus aundre Menschen haben, waut haft mie daut jebrocht? Wan de Doodes nich woaren oppjewakjt woaren, dan “well wie äten un drinkjen, wiels morjen woa wie stoawen”.
33 Lot junt nich aunschmäaren: Schlajchte Frind* vedoawen goode Jewanheiten.
34 Komt to Besennunk un doot daut, waut rajcht es. Doot nich en Sinden läwen. Eenje von mank junt kjanen Gott nich werkjlich. Ekj saj dit, daut jie junt schämen sellen.
35 Oba irjentwäa woat froagen: “Woo woat de Doodes oppjewakjt woaren? Waut fa eene Sort Kjarpa woaren dee haben?”
36 Dit sent onbedochte Froagen! Wan eena een Kuarn plaunt, mott daut ieescht dootgonen*, daut et kaun toom Läwen komen.
37 Un wan eena waut plaunten deit, dan plaunt eena nich eene utjewosne Stud*. Eena plaunt eefach een Kuarn, entwäda een Weitkuarn ooda eene aundre Sort.
38 Gott jeft jieda Plaunt soonen Kjarpa*, aus hee daut haben well. Hee jeft jieda Kuarn sienen ieejnen Kjarpa*.
39 Nich aule fleeschelje Kjarpasch sent äwareen. Daut jeft Kjarpasch von Menschen, von Vee, von Väajel un soone von Fesch.
40 Daut jeft uk himlische Kjarpasch un irdische Kjarpasch. Oba de Harlichkjeit von de himlische Kjarpasch es aundasch aus de Harlichkjeit von de irdische Kjarpasch.
41 De Harlichkjeit von de Sonn es aundasch aus de Harlichkjeit von de Mon ooda de Harlichkjeit von de Stierns. Mau rajcht de Harlichkjeit von een Stiern es aundasch aus de Harlichkjeit von een aundret Stiern.
42 Krakjt soo es daut uk met daut Oppstonen vom Doot. Waut jeplaunt* es, vejeit, oba waut oppsteit, woat nich vegonen.
43 Daut woat en Schaund jeplaunt* un steit en Harlichkjeit opp. Daut woat en Schwakheit jeplaunt* un steit en Macht opp.
44 Doa woat een fleeschelja Kjarpa jeplaunt* un een jeistelja Kjarpa oppjewakjt. Wan daut eenen fleescheljen Kjarpa jeft, dan jeft daut uk eenen jeisteljen Kjarpa.
45 Soo aus dit steit daut jeschräwen: “De ieeschta Maun, A̱dam, wort een läwendja Mensch.” De latsta A̱dam wort een Jeist, waut Läwen jeft.
46 Oba de jeistelja Kjarpa kjeem nich daut ieeschte. De fleeschelja Kjarpa kjeem daut ieeschte un no daut de jeistelja Kjarpa.
47 De ieeschta Maun es von oppe Ieed un von Ieed jemoakt. De tweeda Maun es vom Himmel.
48 Dee, waut von Ieed jemoakt sent, sent soo aus de ieeschta Maun, waut von Ieed jemoakt wort. Dee, waut em Himmel sent, sent soo aus deejanja, waut nom Himmel fua.
49 Un krakjt soo aus wie nu dän likjnen, waut von Ieed jemoakt wort, soo woa wie lota uk dän likjnen, waut nom Himmel fua.
50 Breeda, ekj saj junt dit: Fleesch un Bloot kaun nich Gott sien Kjennichrikj oawen. Un een Kjarpa, waut vegonen kaun, kaun nich een Läwen oawen, waut nich vegonen kaun.
51 Kjikjt! Ekj vetal junt een heiljet Jeheemnis*: Wie woaren nich aula stoawen*, oba wie woaren aula veendat woaren.
52 Daut woat en eenen Uagenblekj passieren, wan de latste Trompeet blost. De Trompeet woat blosen un de Doodes woaren oppstonen un kjeenmol vegonen, un wie woaren veendat woaren.
53 Wiels dis Kjarpa, waut vegonen kaun, woat to eenen Kjarpa woaren, waut nich vegonen kaun, un dis stoafelja Kjarpa woat to eenen onstoafeljen Kjarpa woaren.
54 Oba wan dit, waut vegonen kaun, ieescht soo jemoakt woat, daut et nich vegonen kaun, un daut Stoafelje woat onstoaflich woaren, dan woat sikj daut soo romnämen, aus jeschräwen steit: “De Doot es fa emma oppjeriemt*.”
55 “Doot, wua es diene Krauft*? Doot, wua es dien Stachel*?”
56 De Stachel, waut dän Doot brinjt, es de Sind un de Krauft von de Sind es daut Jesaz*.
57 Oba wie danken Gott, wiels hee halpt ons, dän Doot to jewennen derch onsen Harn Jesus Christus.
58 Doawäajen, miene leewe Breeda, stot faust un jestiepat. Siet emma drock en dän Harn sien Woakj. Hoolt daut em Denkj, daut june Oabeit en dän Harn sienen Deenst niemols vejäfs es.
Footnooten
^ Waut uk “Petrus” jenant woat.
^ Ooda: “em Doot enjeschlopen sent”.
^ Ooda: “soo aus von een Bäbe, waut to orrajchte Tiet jebuaren es”.
^ Ooda: “siene onvedeende Leeftolichkjeit”.
^ Ooda: “em Doot enjeschlopen sent”.
^ Ooda: “em Doot enjeschlopen sent”.
^ Wuatlich: “de ieeschte Frucht”.
^ Ooda: “no dise Ordnunk no”.
^ Wuatlich: “de ieeschte Frucht”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “De Tiet, daut du doa best”.
^ Wuatlich: “siene Feet”.
^ Wuatlich: “siene Feet”.
^ Wuatlich: “siene Feet”.
^ Ooda: “dän Tiet äwa”.
^ Ooda: Jesalschoft.
^ Daut bediet, daut daut Kuarn jekjient haft un daut et met de Tiet eene Plaunt jeft. En dän Senn haft daut utjedeent un es dootjegonen.
^ Wuatlich: “eenen Kjarpa”.
^ Ooda: “soon Jeschekj”.
^ Ooda: “sien ieejnet Jeschekj”.
^ Ooda: “begroft”.
^ Ooda: “begroft”.
^ Ooda: “begroft”.
^ Ooda: “begroft”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Heiljet Jeheemnis”.
^ Ooda: “em Doot enschlopen”.
^ Wuatlich: “oppjeschlukt”.
^ Ooda: “dien Siech”.
^ Ooda: “diene Krauft toom Schoden aunrechten”.
^ Ooda: “un daut Jesaz jeft de Sind de Krauft”.
