De tweeda Breef aun de Korinta 11:1-33
11 Wan daut uk soo lat, daut ekj een Onkluaka sie, wensch ekj mie, daut jie mie wudden vedroagen. Na jo, rajcht jesajcht vedroag jie mie aul.
2 Ekj sie sea om junt bekjemmat*, soo aus Gott es, wiels ekj selfst hab junt eenen eensjen Maun de Ehe vesproaken; aulsoo dän Christus. Ekj well am junt aus eene reine Mejal* väastalen.
3 Oba ekj hab Angst, daut jun Denkjen opp irjenteene Wajch vedorwen woat ooda von de Reinheit un Opprechtichkjeit aufkjemt, waut jie dän Christus schuldich sent, biejlikj soo aus de Schlang E̱va hinjalestich* veleid.
4 Ekj saj dit, wiels wan doa wäa kjemt un eenen aundren Jesus prädicht, aus wie deeden, ooda eene aundre Krauft, waut jun Denkjen driewen deit, aus waut jie jekjräajen haben, ooda eene aundre goode Norecht, aus waut jie aunjenomen haben, dan lot jie junt daut wellich jefaulen.
5 Wiels ekj tal soo, ekj hab daut bewäsen, daut june “ajchte Apostel” mie en nuscht äwaläajen sent.
6 Oba wan ekj uk nich soo fein vesto to räden, weet ekj oba väl. Un daut hab wie junt opp aule Wäaj un en aule Stekjen bewäsen.
7 Ooda hab ekj jesindicht, aus ekj mie kjlien muak, soo daut jie kunnen erhowen woaren, aus ekj junt de goode Norecht von Gott met Freid un emsonst bekauntmuak?
8 Ekj hab aundre Vesaumlungen Sachen aufjegonen*, doaderch daut ekj dee äare Help em Tieteljen aunneem, om junt to deenen.
9 Oba aus ekj bie junt wia un mie daut aun Help fäld, wort ekj fa kjeenem von junt eene Laust, wiels de Breeda, waut von Mazedo̱nien kjeemen, holpen mie rikjlich met aules ut. Ekj deed aules, waut ekj kunn, daut ekj fa junt nich wudd eene Laust sennen, un ekj woa daut uk wieda soo doonen.
10 Soo secha aus de Woarheit von Christus en mie es, woa ekj nich opphieren, brow von dit en de gaunze Acha̱ja-Jäajent to räden.
11 Wuarom? Es daut, wäajen ekj junt nich leew? Gott weet, daut ekj junt leew.
12 Aulmols woa ekj wieda daut doonen, waut ekj doo. Soo woa ekj deejanje dän Grunt wajchnämen, waut sikj wellen met ons jlikjstalen, doaderch daut dee met daut puchen, waut see jedonen haben*.
13 Wiels soone Mana sent faulsche Apostel; dee veleiden aundre bloos. Dee doonen sikj soo, see sent Christus siene Apostel.
14 Un dauts uk kjeen Wunda, wiels de Soton selfst deit sikj soo, aus wan hee een Enjel vom Licht es.
15 Doawäajen es daut nuscht waut Butajeweeneljet, daut siene Deena sikj soo doonen, aus wan see Deena von de Jerajchtichkjeit sent. Oba dee woaren soon Enj haben, aus dee sikj met äare Woakjen vedeent haben.
16 Ekj saj daut noch een Mol: Kjeena saul denkjen, daut ekj onkluak sie. Oba wan jie doonen, dan nämt mie aus eenen onkluaken Mensch aun, soo daut ekj uk kaun een bät brow räden.
17 Waut ekj nu saj, es soo aus een onkluaka Mensch daut wudd, waut opp sikj selfst vetrut un brow rät, un nich aus eena, waut sikj dän Harn toom Väabilt nemt.
18 Un wiels väle brow sent met Sachen von dise Welt, woa ekj uk brow sennen.
19 Wiels jie minkj soo kluak sent, lot jie junt daut wellich jefaulen, waut de Onkluake doonen.
20 Wäaemma junt to Sklowen moakt, wäa jun Hab un Goot oppfrat, wäa junt daut fuatnemt, waut jie haben, wäa junt em Jesecht heift, von dän lot jie junt aules jefaulen.
21 Daut es toom schämen, daut wie dit sajen, wiels daut lat fa eenje veleicht soo, daut wie too schwak sent toom onse Macht rajcht brucken.
Oba wan eenje sikj nich schämen, brow to räden, dan woa ekj mie uk nich schämen, brow to räden, wan mie uk wäa wudd kjennen fa onkluak talen.
22 Sent daut Hebräa? Ekj sie uk. Sent daut Israeliten? Ekj sie uk. Sent daut Abraham siene Nokomen*? Ekj sie uk.
23 Sent daut Christus siene Deena? Ekj auntwuat soo aus een Dwautscha; ekj sie daut jeneiw aul: Ekj hab mea jedonen, ekj sie foakna em Jefenkjnis jewast, ekj hab ontalboa väl Heiw jekjräajen un ekj sie foaken meist todood jekomen.
24 Fief Mol kjrieech ekj von de Juden 40 Heiw, weinja eenen;
25 dree Mol kjrieech ekj met Stakja vekjielt; een Mol wort mie jesteenicht; dree Mol jinkj een Schepp togrunt, wua ekj met wia; eene Nacht un eenen Dach hab ekj must em Mäa sennen.
26 Ekj hab väl Reisen jemoakt, ekj wia en Jefoa wäajen Riefasch, en Jefoa wäajen Reiba, en Jefoa wäajen miene ieejne Sort Menschen, en Jefoa wäajen aundre Sorten Menschen*, en Jefoa enne Staut, en Jefoa enne Wiltnis, en Jefoa oppem Mäa un en Jefoa mank faulsche Breeda.
27 Ekj hab schwoa jeschauft un jerakat, ekj hab ieremol schloploose Nachten jehaut, ekj hab jehungat un jedarscht, foaken sie ekj onen Äten jewast, ekj hab jefroaren un nich jenuach auntotrakjen jehaut*.
28 Biesied aul dit Butaliche kjemt doa uk noch Dach fa Dach dit opp mie noppjepralt*: de Sorjen wäajen aule Vesaumlungen.
29 Wan doa wäa schwak es, sie ekj dan nich schwak? Wan doa wäa tofaulkjemt, sie ekj dan nich flaument doll?
30 Wan ekj saul met waut brow sennen, dan woa ekj met dee Sachen brow sennen, waut miene Schwakheit wiesen.
31 De Gott un Voda von onsen Harn Jesus, dee, waut fa emma jepreist saul, weet, daut ekj nich lieejen doo.
32 En Dama̱skus leet de Harscha, waut unja dän Kjennich Are̱tas wia, bie de Stautsdäaren Woaka aunstalen toom mie faustnämen.
33 Oba mie wort en eenen Korf raufjeloten derch een Fensta enne Stautsmia un soo kunn ekj mie von siene Haunt fuatbrinjen.
Footnooten
^ Wuatlich: “hab eenen Iewa”.
^ Wuatlich: “Junkfru”. Daut es eene Mejal, waut noch kjeenmol haft Sex jehaut.
^ Ooda: “derch eene Faul”.
^ Wuatlich: “bestolen”.
^ Ooda: “met äa Aumt puchen”.
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Ooda: “de Velkja”; “aundre Raussen”.
^ Wuatlich: “un sie noaktich jewast”.
^ Ooda: “es doa uk noch däachlich dis Druck opp mie”.
