De Breef aun de Filippa 4:1-23
4 Miene Breeda, dee ekj leew un dee ekj mie wensch to seenen; jie sent miene Freid un miene Kroon. Ekj fodda junt opp, dän Harn tru to bliewen*, miene leewe Breeda.
2 Ekj fodda Efo̱dia opp un ekj fodda Sintieche opp, sikj aus dän Harn siene Nofolja wada eenich to sennen*.
3 Ekj froag uk die, mien trua Metoabeida, dise Frues wieda to halpen. Dise Frues toop met Kle̱mens un aundre Metoabeida haben met mie toop werkjlich aules jedonen, waut see kunnen, om de goode Norecht to vebreeden. Dee äare Nomes stonen aula em Läwesbuak.
4 Freit junt emma wäajen dän Harn. Ekj saj daut noch een Mol: Freit junt!
5 Lot aule Menschen seenen, daut jie nich opp jun Stekj stonen bliewen*. De Har es dicht bie.
6 Siet om nuscht beduat. Enne Städ daut lot Gott bie aules derch bäden un prachren weeten, waut junt oppem Hoaten licht, un dankt am uk emma.
7 Wan jie dit doonen, dan woat Gott sien Fräd, waut wieda jeit, aus waut Menschen vestonen kjennen, june Hoaten un jun Denkjen* derch Christus Jesus beschitzen*.
8 Tolatst, Breeda, habt june Jedanken wieda bie soone Dinj, waut werkjlich soo sent; waut iernst sent; waut jerajcht sent; waut rein sent; waut de Leew stoakjen; Dinj, waut eenen gooden Nomen haben; waut goot sent; waut daut wieet sent, jeloft to woaren.
9 Hoolt junt faust aun daut, waut jie von mie jelieet un aunjenomen un jehieet un jeseenen haben, un de Frädensgott woat junt biestonen.
10 Ekj frei mie un dank dän Harn, daut jie wada om mie bedocht sent. Wan jie uk emma om mie bedocht wieren, haud jie oba nich de Jeläajenheit, daut to wiesen.
11 Ekj saj junt dit nich, wäajen mie daut aun waut fält, wiels ekj hab daut jelieet, en aule Omstend tofräd to sennen*.
12 Ekj weet, woo daut es, met weinich foadich to woaren un woo daut es, äwajenuach to haben. Ekj hab daut jelieet, waut väle nich weeten, un daut es, en aule Omstend tofräd to sennen, aus ekj saut sie ooda aus mie hungat, aus ekj äwajenuach hab ooda nuscht hab.
13 Ekj hab fa aules Krauft derch dän, dee mie stoakj moakt.
14 Un doch wia daut goot, daut jie mie en mien Schwoaret biestunden.
15 Un jie Fili̱ppa weeten je uk: Aus jie toom ieeschte Mol de goode Norecht hieeden un aus ekj von Mazedo̱nien veleet, daut jie de eensje Vesaumlunk wieren, waut mie holp.
16 Wiels aus ekj en Tessalo̱nich wia, schekjt jie mie daut, waut mie fäld; nich bloos een Mol, oba twee Mol.
17 Dauts nich, daut ekj ut sie no Jeschenkja. Ekj well bloos, daut jie daut Loon* kjrieen, waut doavon kjemt, wan eena jeft.
18 Oba ekj hab aules, waut mie fält, un mau rajcht noch mea aus daut. Ekj hab nu aules, waut ekj bruck, nodäm daut ekj daut jekjräajen hab, waut jie met Epafrodi̱tus metschekjten. Jun Jeschenkj es soo aus een seetet Jeroch; soo aus een Opfa, wua Gott sikj äwa freit.
19 Doafäa woat mien Gott, waut butajeweenlich grootet Rikjtum haft, junt derch Christus Jesus aules jäwen, waut junt fält.
20 Onsen Gott un Voda saul fa emma un eewich de Harlichkjeit jejäft woaren. Amen.
21 Jreest aule Heilje, waut Christus Jesus siene Nofolja sent. De Breeda, waut bie mie sent, bestalen junt to jreessen.
22 Aul de Heilje, un besonda dee, waut to dän Kjeisa sien Hus jehieren, bestalen junt to jreessen.
23 Mucht jie dän Harn Jesus Christus sien grootet Metleet* haben, wiels jie wiesen, daut jie eene goode Enstalunk haben.
Footnooten
^ Wuatlich: “Stot faust em Harn”.
^ Wuatlich: “dautselwje Denkjen to haben”.
^ Ooda: “nich ieejenkoppich sent”. Wuatlich: “daut jie nojäwen kjennen”.
^ Ooda: “jun Vestaunt”; “june Jedanken”.
^ Ooda: “bewoaken”.
^ Ooda: “mie selfst to weeten”.
^ Wuatlich: “de Frucht”.
^ Ooda: “siene onvedeende Leeftolichkjeit”.
