De Breef aun de Galata 4:1-31
4 Dit saj ekj junt: Soo lang aus deejanja, waut daut Oafgoot kjricht, een natet Kjint es, es bie dän un eenen Sklow kjeen Unjascheet, wan hee uk de Har äwa aules es.
2 Oba hee es unja Oppsechta un Aunjestalde bat dän Dach, waut sien Voda em Verut bestemt haft.
3 Krakjt soo es daut bie ons. Aus wie Kjinja wieren, wia wie aun daut schwake, weltelje Denkjen veskloft.
4 Oba aus de bestemde Tiet äwa wia, schekjt Gott sienen Sän, waut von eene Fru jebuaren wort un waut unja daut Jesaz wia,
5 soo daut hee dee friekjeepen kunn, waut unja daut Jesaz wieren, un daut wie soo kunnen aus Kjinja* hanjenomen woaren.
6 Wäajen jie Gott siene Kjinja* sent, haft Gott dän Jeist von sienen Sän no onse Hoaten jeschekjt, un dee brinjt ons bat doa to roopen: “A̱bba*, Voda!”
7 Dan best du nu nich mea een Sklow, oba een Sän. Un wan du een Sän best, dan haft Gott die uk to eenen jemoakt, waut daut Oafgoot kjricht.
8 Oba aus jie Gott noch nich kjanden, wia jie aun soone veskloft, waut nich werkjlich Gotts* sent.
9 Oba nu hab jie Gott kjanen jelieet ooda rajcht jesajcht haft Gott junt kjanen jelieet. Woo kjemt daut dan nu, daut jie wada trigjgonen no daut schwake un proste, weltelje Denkjen un wellen junt wada aun daut vesklowen?
10 Jie denkjen, daut doa jewesse Doag un Moonaten un Tieden* un Joaren besonda sent un jie hoolen dee.
11 Ekj sie doaräwa beduat, aus ekj mie bie junt nich fa Dommheit aunjestrenjt hab.
12 Breeda, ekj pracha junt, siet soo aus ekj, wiels ekj wia uk mol soo, aus jie sent. Jie deeden mie nich schlajcht behaundlen.
13 Oba jie weeten, daut ekj wäajen eene Krankheit daut ieeschte Mol de Jeläajenheit haud, junt de goode Norecht bekaunttomoaken.
14 Un wäajen daut, woo daut met mie kjarpalich stunt, wia daut fa junt eene Proow. Un doch wort junt daut nich wadalich met mie* un haben mie nich veacht. Enne Städ daut hab jie mie soo oppjenomen aus eenen Enjel von Gott, soo aus Christus Jesus.
15 Wua es de Freid jebläwen, waut jie hauden? Ekj kaun doafäa zeijen, daut jie june Uagen wudden haben utjeräten un mie dee jejäft, wan daut wia mäajlich jewast.
16 Un sie ekj nu jun Fient jeworden, wäajen ekj junt de Woarheit saj?
17 Dee sent sea tigja, junt opp äare Sied to kjrieen, oba dee haben nich Goodet em Senn. Dee wellen junt von mie wajchkjrieen, soo daut jie dän Wunsch haben, äant notofoljen.
18 Un doch es daut emma aunjebrocht, wan doa wäa tigja es, junt opp siene Sied to kjrieen, wan dee Goodet em Senn haft. Un nich bloos dan, wan ekj doa bie junt sie.
19 Miene kjliene Kjinja, wäajen junt mott ekj wada Weedoag lieden, soo aus de Jeburtsweedoag von eene Mutta, bat jie soone Natua haben, aus Christus haft.
20 Ekj wenscht, ekj kunn nu jroz doa bie junt sennen un aundasch räden, wiels ekj weet nich, waut ekj met junt doonen saul.
21 Sajcht mol, jie, waut doa wellen unja daut Jesaz sennen, hia jie daut nich, waut daut Jesaz sajcht?
22 Biejlikj steit doa jeschräwen, daut Abraham twee Säns haud: Eenen Sän von eene Deenstmejal un eenen Sän von eene Fru, waut frie es.
23 De Deenstmejal äa Sän wort soo jebuaren aus irjenteen aundra Mensch*, oba de Sän von de Fru, waut frie es, wort wäajen een Vespräakjen jebuaren.
24 Aul dit es een Jlikjnis, waut eene aundre Bediedunk haft. Dee eene Fru stalt eenen Bunt väa un de aundre Fru stalt eenen aundren Bunt väa. Een Bunt wort bie dän Si̱nai-Boajch jemoakt un dee Bunt brinjt Sklowen verendach; dee es soo aus Ha̱gar.
25 Ha̱gar stalt Si̱nai väa, waut een Boajch en Ara̱bien es, un see stalt daut vondoagsche Jeru̱salem väa, wiels see met äare Kjinja toop en Sklowarie es.
26 Oba daut Jeru̱salem, waut bowen es, dauts frie, un daut es onse Mutta.
27 Wiels daut steit jeschräwen: “Sie froo, Fru, daut du nich Kjinja hast; juch fa Freid, mau rajcht wan du uk noch kjeenmol hast de Jeburtsweedoag jespäat. Wiels de velotne Fru haft mea Kjinja aus de Fru, waut eenen Ehemaun bie sikj haft.”
28 Soo es et, Breeda, jie sent Kjinja, waut wäajen Gott sien Vespräakjen jebuaren worden, soo aus Isaak.
29 Un nu es daut krakjt soo aus don: De Sän, waut soo jebuaren wort aus irjenteen aundra Mensch*, vefoljd dän Sän, waut derch dän Jeist jebuaren wort.
30 Un waut sajcht daut doch mol en eene Schreftstäd? “Joag de Deenstmejal un dee äaren Sän wajch, wiels de Sän von de Fru, waut frie es, woat sien Oafgoot secha nich met de Deenstmejal äaren Sän deelen.”
31 Doawäajen, Breeda, wie sent Kjinja von de Fru, waut frie es, un nich eene Deenstmejal äare.
Footnooten
^ Wuatlich: “Säns”.
^ Wuatlich: “Säns”.
^ Dauts een hebräischet ooda aramäischet Wuat, waut de Kjinja sajen, wan dee sikj äaren Voda sea noaun feelen, soo aus wan dee “Pape” sajen.
^ Ooda: “Jetta”.
^ Daut sent Doag, waut fa waut Besondret oppoat jesat sent.
^ Ooda: “doch hab jie nich no mie jejeiwat”.
^ Wuatlich: “nom Fleesch no”.
^ Wuatlich: “nom Fleesch no”.
