Jehova well, daut Befriede äa Ehevespräakjen hoolen. Aus Jehova de ieeschte beid Menschen toopfried, säd hee: “Een Maun . . . veeenicht sikj met siene Fru, un see sent eent.” Jesus Christus räd väle Joaren lota von dise Wieed un säd dan noch: “Waut Gott vebungen haft, saul de Mensch nich von enaunda scheeden” (1. Mose 2:24; Matäus 19:3-6). Fa Jehova un Jesus es de Ehebunt aulsoo fa daut gaunze Läwen. Dee es jeltich, bat eent von de Poatna stoaft (1. Korinta 7:39). De Ehe es heilich; doawäajen saul eena nich schwind reed sennen, sikj scheeden to loten. Jehova äakjelt ehescheeden,  wan daut no de Schreft no nich Uasoak doafäa jeft (Maleachi 2:15-16).

Wanea kunn eena sikj dan no de Schreft no scheeden loten? Jehova es Ehebruch un Huararie sea jäajenaun (1. Mose 39:9; 2. Samuel 11:26-27; Psalm 51:6). Fa am es Huararie soo schlemm, daut hee daut fa eenen Grunt talt, daut eena sikj kaun scheeden loten. (En daut 9. Kapitel en dit Buak woat en dän 7. Varsch utjelajcht, waut Huararie krakjt es.) Wan eent von de Poatna Huararie begonen haft, jeft Jehova dän aundren de Frieheit, to entscheiden, aus hee bie dän bliewen well ooda nich (Matäus 19:9). Wäa sikj en soone Loag scheeden lat, deit aulsoo nuscht, waut Jehova jäajenaun es. Oba kjeena von de Vesaumlunk woat dänjanjen tooroden, daut dee daut doonen saul. Daut kaun Uasoak jäwen, daut de trua Ehepoatna sikj eenich woat, bie dän aundren to bliewen, besonda wan dee sitt, daut dän daut opp iernst leet es. Wäa no de Schreft no Uasoak haft, sikj scheeden to loten, mott selfst entscheiden, aus hee daut well, un dan doamet foadich woaren, waut siene Entscheidunk met sikj brinjt (Galata 6:5).

Daut jeft butajeweenelje Loagen, wua eenje Christen sikj eenich jeworden sent, uteneentogonen ooda sikj scheeden to loten, wan äa Ehepoatna uk nich Huararie begonen haft. Wan daut soo es, motten dee no de Schreft no “onbefriet bliewen, ooda sikj wada . . . veseenen” (1. Korinta 7:11). Dee kjennen nich no aundre kjikjen, om sikj fresch to befrieen (Matäus 5:32). Wäajen waut gonen eenje dan uteneen?

De Poatna well nich fa de Famielje sorjen. Wan een Ehemaun nich well fa siene Famielje oppkomen, kaun dee daut soo knaup gonen, daut dee schia nich mol to läwen haben. De Schreft sajcht: “Wäa nich fa . . . siene ieejne Famielje [sorcht], dee haft doamet sienen Christengloowen aufjesajcht un es oaja aus eena, dee nich jleewen deit” (1. Timotäus 5:8). Well soo een Maun sikj nich endren, dan kunn de Fru äwalajen, aus daut nich wudd needich sennen, uteneentogonen, om sikj un uk de Kjinja to schitzen. Een  Christ, waut nich well fa siene Famielje sorjen, kunn dän Utschluss kjrieen. Doawäajen woaren de Eltestasch sikj daut unjastonen, wan soont von eenen Christ jesajcht woat.

De Poatna deit dän aundren schwoaren kjarpalichen Schoden aun. Veleicht es een Ehepoatna soo grausom, daut dän aundren siene Jesuntheit ooda soogoa sien Läwen enne Jefoa es. Wan een Christ beschulcht woat, daut dee met sienen Poatna soo hunjsch omjeit, woaren de Eltestasch sikj dise Sach äwanämen. Wäa siene Wutt nich kontrolt un aundre grausom behaundelt, kaun doafäa utjeschloten woaren (Galata 5:19-21).

De Poatna moakt dän aundren daut ommäajlich, Jehova to deenen. Een Ehepoatna kunn vesieekjen, dän aundren met aule Jewault doavon auftohoolen, Jehova sienen Wellen to doonen, ooda dän to bemotten, jäajen Gott siene Jebooten to haundlen. Wan daut soo es, mott een Christ äwalajen, aus uteneengonen veleicht wudd de eensja Wajch sennen, “Gott mea [to] jehorchen aus Menschen” (Aposteljeschicht 5:29).

En soone butajeweenelje Loagen saul kjeena proowen, wäm to beräden, bie sienen Ehepoatna to bliewen ooda dän to veloten. Erfoarne Christen un Eltestasch kjennen wäm biestonen ooda biblischen Rot jäwen, oba dee kjennen nich aules weeten, waut en eenen Ehestaunt väajeit. Daut weet bloos Jehova. Eene christelje Ehefru (ooda Ehemaun) wudd Gott un dän Ehestaunt nich achten, wan dee väajeef, daut daut en äa befriedet Läwen soo schlemm wia, daut see bloos musten uteneen gonen. Jehova kaun daut goot seenen, wan doa wäa bloos no eene Uasoak sieekjt, sienen Poatna to veloten. Daut sajcht je: “Aules licht gaunz frie un opjedakjt ver siene Uagen, un wie motten ons ver am veauntwuaten” (Hebräa 4:13). Oba wan de Loag tus soo jefäadlich es, daut een Christ sest kjeenen Utwajch sitt, aus sienen Ehepoatna to veloten, saul kjeena doajäajen räden. Wie woaren aulmols “aula ver Gott sienen Rechtastool stonen” motten (Reema 14:10-12).