“Daut woare Läwen”
Raufloden:
1. Ekj kjikj mie soo rom, daut lat mol soo schmock, soo bleiw aus de Himmel lat.
Doa’s kjeene Jefoa un kjeena haft daut schwoa,
aule ha’n een’ scheenen Dach.
Komt, well wie aules ons beseen’ un daut bewundren.
Jehowa haft väl Scheenet reed, ons noch to jäwen.
(ENLEIDUNK TOOM KUA)
Doch fa nu lua wie noch no dän Dach,
(KUA)
wan wie daut woare Läwen selfst beläwen; un waut mol wia, es vebie.
Wan Jehowa ieescht sien’ Säajen utschett, moakt hee ons gaunz frie,
en de niee Welt.
2. Wie sent toop drock, moaken de Ieed soo schmock, aule sent voll Freid un Moot.
Doa’s Eenichkjeit, aule lachen, ha’n väl Freid, un daut moakt mien Hoat soo froo.
Tron’ jeft daut bloos noch mol ut Freid, doa’s kjeena truarich.
Daut Läwen jeit ons aula scheen, wundascheen, soo scheen,
(KUA)
wan wie daut woare Läwen selfst beläwen; un waut mol wia, es vebie.
Wan Jehowa ieescht sien’ Säajen utschett, moakt hee ons gaunz frie,
en de niee Welt.
(BRIGJ)
Doch fa nu kjrie ekj freschen Moot, wan ekj doaraun denkj,
daut dis Dach, wua ekj mien Läwen lank no lua, aul boolt kjemt,
(KUA)
wan wie daut woare Läwen selfst beläwen; un waut mol wia, es vebie.
Wan Jehowa ieescht sien’ Säajen utschett, moakt hee ons gaunz frie.
(KUA)
Wie woar’n daut woare Läwen selfst beläwen; un waut mol wia, es vebie.
Wan Jehowa ieescht sien’ Säajen utschett, moakt hee ons gaunz frie,
en de niee Welt.
(SCHLUSS)
Moakt ons frie, moakt ons frie
De niee Welt
Moakt ons frie, moakt ons frie
De niee Welt
Moakt ons frie, moakt ons frie
De niee Welt
Moakt ons frie, moakt ons frie
De niee Welt
