Pierwsza część Przekładu Nowego Świata została wydana w 1950 roku. Ponieważ w pewnych miejscach przekład ten różni się od innych tłumaczeń Biblii, niektórzy zastanawiają się nad jego rzetelnością a. Różnice te zazwyczaj wynikają z uwzględnienia następujących czynników:

•   Wiarygodność. Przekład Nowego Świata jest oparty na aktualnych opracowaniach biblistów i uczonych oraz najbardziej wiarygodnych starożytnych manuskryptach. Natomiast angielska Biblia króla Jakuba z 1611 roku opiera się na rękopisach, które często są mniej dokładne i pochodzą z późniejszego okresu niż te, które wykorzystano przy opracowaniu Przekładu Nowego Świata.

•   Wierność. W Przekładzie Nowego Świata dołożono starań, żeby wiernie przekazać orędzie natchnione przez Boga (2 Tymoteusza 3:16). Autorzy wielu przekładów Pisma Świętego podążają za ludzkimi tradycjami kosztem wierności wobec orędzia biblijnego. Na przykład zastępują osobiste imię Boże, Jehowa, tytułami w rodzaju „Pan” czy „Bóg”.

•   Dosłowność. W przeciwieństwie do swobodnych parafraz Przekład Nowego Świata jest dosłowny — w takiej mierze, by nie używać niezrozumiałego słownictwa ani nie zaciemniać sensu tekstu biblijnego. Swobodne tłumaczenia greckiego i hebrajskiego tekstu Biblii nierzadko pomijają ważne szczegóły lub odzwierciedlają ludzkie poglądy.

 Brakujące księgi. Kościoły katolicki i prawosławny umieszczają w swoich przekładach Biblii księgi nazywane często apokryfami. Jednak utwory te nie znalazły się w kanonie żydowskim, a przecież w Biblii powiedziano, że właśnie Żydom „powierzono święte oświadczenia Boże” ​(Rzymian 3:1, 2). Dlatego Przekład Nowego Świata i wiele innych współczesnych przekładów Biblii słusznie pomijają księgi apokryficzne.

 Brakujące wersety. W niektórych przekładach dodano wersety lub sformułowania, które nie znajdują się w najstarszych dostępnych rękopisach biblijnych. Przekład Nowego Świata nie zawiera tych dodatków. Co ciekawe, w wielu współczesnych przekładach też pominięto takie późniejsze wstawki albo przyznano, że ich dodanie nie znajduje uzasadnienia w najbardziej wiarygodnych źródłach b.

 Różnice w słownictwie. Czasami przekłady dosłowne są niejasne lub prowadzą do błędnych wniosków. Na przykład wypowiedź Jezusa zawarta w Ewangelii według Mateusza 5:3 często jest tłumaczona: „Błogosławieni ubodzy w duchu” ​(zobacz na przykład BT, Bg czy Bp). Wiele osób przekonało się, że literalny przekład tego wersetu jest niejasny, a niektórzy sądzą, że Jezus podkreślił w tych słowach wartość pokory lub życia w ubóstwie. Jednak miał on na myśli, że prawdziwe szczęście wynika z uświadomienia sobie, iż potrzebujemy Bożego przewodnictwa. W Przekładzie Nowego Świata dokładnie oddano tę myśl słowami: „świadomi swej potrzeby duchowej” ​(Mateusza 5:3) c.

•   Na temat Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata poważany tłumacz Biblii i uczony, Edgar J. Goodspeed, w liście z 8 grudnia 1950 roku napisał: „Interesuje mnie Wasza praca misyjna oraz jej ogólnoświatowy zasięg i bardzo mi się podoba ten naturalny, jasny i dynamiczny przekład. Mogę potwierdzić, że przebija z niego rozległa, solidna i poważna wiedza fachowa”.

•   Profesor Allen Wikgren z Uniwersytetu Chicagowskiego powołał się na Przekład Nowego Świata jako przykład współczesnego tłumaczenia, które nie opiera się na innych przekładach, lecz na rzetelnych źródłach (The Interpreter’s Bible, tom 1, strona 99).

•   Na temat Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata brytyjski krytyk Biblii, Alexander Thomson, napisał: „Tłumaczenie to jest najwyraźniej dziełem świetnych i zdolnych uczonych, którzy starali się oddać prawdziwy sens tekstu greckiego tak dalece, jak tylko zezwala na to język angielski” ​(The Differentiator, kwiecień 1952, strona 52).

•   Chociaż Robert M. McCoy twierdził, że Przekład Nowego Świata posiada zarówno niedoskonałości, jak i wybitne zalety, to w swojej recenzji tego tłumaczenia zamieścił następujący wniosek: „Przekład Nowego Testamentu dowodzi, że do tego ruchu [Świadków Jehowy] należą uczeni mający kwalifikacje niezbędne do umiejętnego rozwiązywania licznych problemów wyłaniających się podczas tłumaczenia Biblii” ​(Andover Newton Quarterly, styczeń 1963, strona 31).

•   Profesor Samuel MacLean Gilmour nie zgadzał się z pewnymi fragmentami Przekładu Nowego Świata, ale przyznał, że tłumaczenia dokonał komitet, który „posiadł niezwykłą znajomość języka greckiego” ​(Andover Newton Quarterly, wrzesień 1966, strona 26).

•   W swojej recenzji Przekładu Nowego Świata, którego tekst zawarto w Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures (Pisma Greckie w międzywierszowym przekładzie Królestwa), profesor Thomas N. Winter napisał: „Przekład dokonany przez anonimowy komitet jest całkowicie nowoczesny i konsekwentnie dokładny” ​(The Classical Journal, kwiecień-maj 1974, strona 376).

•   W roku 1989 profesor Benjamin Kedar-Kopfstein, hebraista z Izraela, oświadczył: „W swoich badaniach lingwistycznych nad Biblią hebrajską i jej przekładami często sięgam po angielskie wydanie znane jako Przekład Nowego Świata. Przy takich okazjach raz po raz potwierdza się moje odczucie, że dzieło to jest rezultatem szczerych starań o jak najwierniejsze oddanie sensu tekstu”.

•   Religioznawca Jason David BeDuhn po przeanalizowaniu dziewięciu najczęściej używanych anglojęzycznych przekładów Biblii napisał: „NW [Przekład Nowego Świata] okazuje się najwierniejszym z porównywanych”. Choć ogół ludzi i wielu badaczy Biblii zakłada, że różnice między Przekładem Nowego Świata a innymi przekładami są spowodowane poglądami religijnymi jego tłumaczy, BeDuhn stwierdził: „Gros różnic wynika z większej zgodności NW [Przekładu Nowego Świata] z oryginałem jako przekładu dosłownie i pieczołowicie oddającego wyrażenia [użyte przez pisarzy biblijnych]” ​(Truth in Translation, strony 163, 165).