Druga Księga Samuela 1:1-27
1 Saul już nie żył, kiedy Dawid po pokonaniu Amalekitów wrócił do Ciklag+. Przebywał tam dwa dni.
2 Trzeciego dnia z obozu Saula przyszedł jakiś mężczyzna w rozdartym ubraniu i z głową posypaną prochem. Podszedł do Dawida i padł przed nim na twarz.
3 Dawid zapytał go: „Skąd przychodzisz?”, na co on odpowiedział: „Uciekłem z obozu izraelskiego”.
4 Dawid poprosił: „Opowiedz mi, co się tam stało”. Wtedy on rzekł: „Żołnierze uciekali z pola bitwy i wielu poległo. Zginął nawet Saul i jego syn Jonatan”+.
5 Wówczas Dawid spytał tego młodego mężczyznę: „Skąd wiesz, że Saul i Jonatan zginęli?”.
6 Ten odpowiedział: „Przypadkiem znalazłem się na górze Gilboa+ i zobaczyłem, jak Saul opiera się na swojej włóczni, a jeźdźcy i ci, którzy ścigali go na rydwanach, byli już blisko niego+.
7 Gdy się odwrócił i mnie zobaczył, zawołał mnie, a ja powiedziałem: ‚Słucham, panie!’.
8 Zapytał: ‚Kim jesteś?’. Odparłem: ‚Jestem Amalekitą’+.
9 Wtedy on powiedział: ‚Proszę, podejdź i dobij mnie, bo chociaż jeszcze żyję*, to strasznie cierpię’.
10 Podszedłem więc i go dobiłem+, bo leżał ranny i wiedziałem, że i tak umrze. Potem zdjąłem mu z głowy koronę*, a z ramienia bransoletę i przyniosłem je tutaj tobie, mój panie”.
11 Słysząc to, Dawid rozdarł swoje szaty. To samo zrobili wszyscy, którzy z nim byli.
12 I aż do wieczora lamentowali, płakali i pościli+ z powodu Saula, jego syna Jonatana oraz ludu Jehowy, Izraelitów+, którzy zginęli od miecza.
13 Dawid spytał młodego człowieka, który przyniósł te wieści: „Skąd jesteś?”, na co on odparł: „Jestem synem cudzoziemca, który się u was osiedlił, Amalekity”.
14 Wtedy Dawid powiedział do niego: „I nie bałeś się podnieść ręki na pomazańca Jehowy?”+.
15 Następnie zawołał jednego ze swoich ludzi i polecił mu: „Podejdź tu i go zabij”. Ten więc zadał Amalekicie śmiertelny cios+.
16 Dawid rzekł: „Sam jesteś winny swojej śmierci*, bo złożyłeś świadectwo przeciwko sobie, gdy przyznałeś: ‚Ja zabiłem pomazańca Jehowy’”+.
17 Potem Dawid zaśpiewał pieśń żałobną o Saulu i jego synu Jonatanie+
18 i kazał uczyć tej pieśni mieszkańców Judy. Nosiła ona tytuł „Łuk” i została zapisana w Księdze Jaszara+:
19 „Izraelu, twoja ozdoba poległa na twoich wzgórzach+.
Zginęli potężni wojownicy!
20 Nie opowiadajcie o tym w Gat+,nie rozgłaszajcie tego na ulicach Aszkelonu,żeby się nie cieszyły córki Filistynów,żeby się nie radowały córki nieobrzezanych.
21 Góry Gilboa+,niech nie spadnie na was rosa ani deszcz,niech wasze pola nie wydadzą plonów na święte dary ofiarne+,bo tam skalano tarczę potężnych wojowników.
Tarcza Saula nie jest już namaszczona oliwą.
22 Łuk Jonatana+ i miecz Saulaprzelewały krew wrogów i nurzały się w tłuszczu wojowników.
Nigdy nie zawiodły+.
23 Saul i Jonatan+, kochani i cenieni* za życia,w śmierci nie zostali rozdzieleni+.
Szybsi byli od orłów+,potężniejsi od lwów+.
24 Córki Izraela, opłakujcie Saula,który przyodział was w szkarłat i przyozdobił kosztownościami,upiększył wasze stroje złotem.
25 Potężni wojownicy padli w boju!
Jonatan poległ na wzgórzach!+
26 Rozpaczam po tobie, mój bracie Jonatanie,byłeś mi bardzo drogi+.
Twoja miłość była dla mnie cenniejsza niż miłość kobiet+.
27 Zginęli potężni wojownicyi przepadł oręż wojenny!”.
Przypisy
^ Lub „cała moja dusza jest jeszcze we mnie”.
^ Lub „diadem”.
^ Lub „twoja krew spadnie na twoją głowę”.
^ Lub „przyjemni”.