JAK osiągnąć sukces, zdobyć miłość i pieniądze? Wielu ludzi szuka pomocy w astrologii. W nadziei na poprawę własnego losu miliony osób codziennie przegląda w gazetach horoskopy. Nawet przywódcy światowi są znani z tego, że swe decyzje uzależniają od gwiazd.

Czy na astrologii rzeczywiście można polegać? Jak powstają przepowiednie astrologów? Czy chrześcijanie powinni w swoim postępowaniu kierować się układem ciał niebieskich?

Czym jest astrologia?

Jak wyjaśnia Uniwersalny słownik języka polskiego, astrologia to „badanie położenia ciał niebieskich w przekonaniu, że istnieją bezpośrednie związki między konfiguracją ciał niebieskich a losem i charakterem człowieka”. Zdaniem astrologów układ planet i znaków zodiaku w chwili narodzin danej osoby determinuje całe jej życie. * Opis konfiguracji ciał niebieskich w określonym momencie nazywa się horoskopem.

Wiara w astrologię sięga starożytności. Jakieś 4000 lat temu Babilończycy zaczęli przepowiadać przyszłość na podstawie położenia Słońca, Księżyca i pięciu najbardziej widocznych planet. Uważali, iż te ciała niebieskie wywierają wpływ na postępowanie ludzi. Później wprowadzili jeszcze znaki zodiaku.

Długa historia niepowodzeń

Biblia wyraźnie wskazuje na związek astrologii z Babilonem i zawiera szereg wzmianek o tamtejszych astrologach (Daniela 4:7; 5:7, 11). Za czasów proroka Daniela ta forma wróżbiarstwa była w Babilonii (Chaldei) tak rozpowszechniona, że miano „Chaldejczycy” stało się wręcz synonimem astrologów.

Daniel dobrze wiedział, jaką rolę odgrywała astrologia w Babilonie. Był też świadkiem porażki astrologów, którzy nie przewidzieli upadku tego miasta (Daniela 2:27). Zwróćmy uwagę na dokładne proroctwo, jakie z dwustuletnim wyprzedzeniem wypowiedział Izajasz. Napisał on z ironią: „Niech wystąpią i cię ocalą twoi astrolodzy — którzy starannie badają gwiazdy, którzy opisują strefy nieba i miesiąc w miesiąc mówią ci, co cię  spotka. (...) Nie potrafią ocalić nawet samych siebie” (Izajasza 47:13, 14, Today’s English Version).

Astrolodzy babilońscy najwidoczniej nie zdołali przepowiedzieć upadku swego miasta, i to choćby na kilka godzin wcześniej. A gdy na ścianie pałacu Belszaccara pojawił się tajemniczy napis zwiastujący niepomyślny wyrok Boga, nie umieli wyjaśnić jego znaczenia (Daniela 5:7, 8).

Równie bezskutecznie usiłują przepowiedzieć ważne wydarzenia dzisiejsi astrolodzy. Po przeanalizowaniu ponad 3000 przepowiedni badacze Robert Culver i Philip Ianna doszli do wniosku, że jedynie 10 procent z nich się sprawdziło. Każdy analityk mający do dyspozycji dokładne dane poradziłby sobie znacznie lepiej.

Sprzeczna z Biblią

Prorocy izraelscy nie odrzucali jednak astrologii tylko dlatego, że żałośnie zawiodła jako metoda przepowiadania przyszłości. W Prawie Mojżeszowym Bóg wyraźnie ostrzegł Izraelitów przed wypatrywaniem znaków wróżebnych. Oświadczył: ‛Niech się nie znajdzie u ciebie nikt, kto wróży, ani nikt, kto wypatruje znaków wróżebnych. Każdy, kto to czyni, jest obrzydliwością dla Jehowy’ (Powtórzonego Prawa 18:10, 12).

Chociaż w tym wersecie nie ma bezpośredniej wzmianki o astrologii, zakaz ten z całą pewnością jej dotyczył. W dziele Britannica — edycja polska czytamy, że astrologia to „rodzaj wróżenia, polegający na interpretowaniu oddziaływania planet i gwiazd na ziemskie sprawy w celu przepowiedzenia lub odmiany losu jednostek, grup i narodów”. A zatem każda forma wróżbiarstwa, czy to mająca związek z gwiazdami, czy też innymi obiektami, stanowi pogwałcenie zasad Bożych. Dlaczego tak twierdzimy? Rozważmy pewien ważny powód.

Biblia w żadnym wypadku nie przypisuje gwiazdom naszych sukcesów ani niepowodzeń, natomiast wyraźnie mówi, że „co człowiek sieje, to będzie też żąć” (Galatów 6:7). Ponieważ Bóg obdarzył nas wolną wolą, musimy przed Nim odpowiadać za swoje czyny (Powtórzonego Prawa 30:19, 20; Rzymian 14:12). Oczywiście możemy ulec wypadkowi lub zachorować, na co nie mamy wpływu, ale jak czytamy w Piśmie Świętym, o zdarzeniach takich decyduje „czas i nieprzewidziane zdarzenie”, a nie horoskop (Kaznodziei 9:11).

Mówiąc o stosunkach międzyludzkich, Biblia zachęca, byśmy przyoblekli się we współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność, wielkoduszną cierpliwość i miłość (Kolosan 3:12-14). Cechy te są nieodzowne do nawiązania trwałych przyjaźni i umacniania więzów małżeńskich. Przy wyborze partnera małżeńskiego nie wystarcza „astronomiczna kompatybilność”. Psycholog Bernard Silverman przeanalizował horoskopy 3500 par, z których 17 procent później się rozwiodło. Nie zauważył, by wskaźnik rozwodów był mniejszy wśród osób mających partnera „astrologicznie kompatybilnego”.

Nie ulega więc wątpliwości, że astrologia jest zawodna. Pod jej wpływem moglibyśmy za własne pomyłki zacząć obwiniać gwiazdy. Przede wszystkim jednak wyraźnie potępiono ją w Słowie Bożym.

[Przypis]