DO LOTU poderwało się stado ptaków, tworząc cudowny spektakl kolorów ponad koronami drzew. Taki widok zachwycił europejskich badaczy, którzy przybyli do Ameryki Środkowej i Południowej pod koniec XV wieku. Zobaczyli oni ary — papugi o charakterystycznych długich ogonach — zamieszkujące tropikalne regiony obu wspomnianych Ameryk. Już od dawna na mapach tamtejszego obszaru widniały rysunki tych niezwykłych stworzeń, stanowiąc symbol nowo odkrytego raju.

Zarówno samce, jak i samice wyróżniają się jaskrawymi barwami; jest to rzadkość wśród ptaków o kolorowym upierzeniu. Ary są także inteligentne i towarzyskie oraz wydają silne skrzeczące odgłosy. Żyją w stadach mogących liczyć do około 30 osobników. Wcześnie rano opuszczają gniazda w poszukiwaniu nasion, owoców lub innego pożywienia. Jak przystało na papugi, często używają pazurów do przytrzymywania pokarmu, który rozkruszają dużym, zakrzywionym dziobem. Potrafią rozłupywać nawet twarde skorupy orzechów! Kiedy już się najedzą, przenoszą się na klify lub brzegi rzek, żeby poskubać sobie glinę. Prawdopodobnie pomaga ona w pozbyciu się toksyn z pożywienia oraz zapewnia niezbędne pierwiastki.

 Ptaki te łączą się w pary na całe życie i wspólnie dbają o młode. Rozmaite gatunki gnieżdżą się w dziuplach drzew albo w norach przybrzeżnych, niekiedy w otworach wydrążonych w kopcach termitów oraz w szczelinach skał i urwisk. To tam można podejrzeć, jak samiec i samiczka czyszczą sobie nawzajem pióra. Chociaż ary osiągają dojrzałość w wieku sześciu miesięcy, pozostają z rodzicami jeszcze przez jakieś trzy lata. Na wolności żyją przeciętnie 30—40 lat, a w niewoli pewne osobniki dożywały nawet ponad 60. Wyróżnia się 18 gatunków ar. Niektóre ukazano na zdjęciach.