Życie wydaje się być zaprojektowane. Podstawową jednostką wszystkich organizmów żywych jest komórka. Komórki przypominają maleńkie fabryki i wykonują tysiące skomplikowanych zadań, dzięki czemu organizm może żyć i się rozmnażać. Tę niezwykłą złożoność widać praktycznie wszędzie. Przykładem mogą być drożdże piekarskie, które są organizmami jednokomórkowymi. W porównaniu do komórki ludzkiej komórka drożdży wydaje się prosta. A jednak jest niesamowicie skomplikowana. Ma dobrze zorganizowane jądro zawierające DNA. Jest wyposażona w mikroskopijne „maszyny”, które sortują, transportują i modyfikują różne cząsteczki — wykonują to, co jest niezbędne tej komórce do życia. A kiedy komórce zabraknie pożywienia, uruchamia się niezwykły proces chemiczny, który spowalnia jej aktywność. Dzięki temu drożdże mogą leżeć w spiżarni uśpione, ale wciąż żywe, i czekać, aż zostaną użyte do zrobienia wypieków.

Naukowcy od dziesięcioleci badają komórki drożdży, żeby lepiej poznać budowę i funkcjonowanie komórki człowieka. Ale przed nimi jeszcze długa droga. Ross King, specjalista od sztucznej inteligencji i wykładowca na Uniwersytecie Technicznym Chalmersa w Szwecji, ubolewa: „Po prostu brakuje biologów, którzy mogliby przeprowadzić wszystkie eksperymenty potrzebne, żeby poznać nawet tak proste formy życia jak komórka drożdży”.

 Co o tym sądzisz? Czy niezwykła złożoność zwykłych drożdży nie jest dowodem na to, że te organizmy zostały zaprojektowane? I czy taki projekt mógł powstać bez projektanta?

Życie może pochodzić tylko od istniejącego życia. DNA składa się z cząsteczek zwanych nukleotydami. W każdej komórce człowieka znajduje się 3,2 miliarda takich nukleotydów. Są połączone ze sobą w odpowiedniej kolejności, dzięki czemu komórka może produkować różnego rodzaju białka.

Prawdopodobieństwo spontanicznego połączenia się nukleotydów w takiej kolejności, żeby mogło powstać najprostsze białko, wynosi 1 do 10¹⁵⁰ (jedynka ze 150 zerami). A więc coś takiego jest praktycznie niemożliwe.

Jakie są fakty? Żadne eksperymenty nie dowiodły, że życie może samoistnie powstać z materii nieożywionej.

Życie człowieka jest jedyne w swoim rodzaju. Mamy cechy, które pozwalają nam cieszyć się życiem w taki sposób, w jaki nie potrafi żaden inny gatunek. Mamy wysoko rozwinięte zdolności twórcze, umiejętności społeczne i uczucia. Potrafią nas cieszyć najróżniejsze smaki, zapachy, dźwięki, kolory i widoki. Umiemy planować przyszłość i szukamy sensu życia.

Pomyśl: Czy te cechy rozwinęły się, bo potrzebowaliśmy ich, żeby przeżyć i się rozmnażać? Czy raczej wskazują, że życie jest darem od Stwórcy, który nas kocha?