JAKIEŚ 800 lat temu plemiona Maorysów przebyły tysiące mil oceanu i dotarły do Nowej Zelandii. Osiedliły się na terenach bardzo różniących się od znanych im wcześniej tropikalnych wysp Polinezji. Maorysi trafili do ziemi pełnej gór i lodowców, gorących źródeł i śniegu. Około pięciu stuleci później przybyli tam inni osadnicy, tym razem z odległej Europy. Dzisiejsi Nowozelandczycy kultywują tradycje anglosaskie i polinezyjskie. Prawie 90 procent ludności mieszka w miastach. Wellington jest najdalej na południe wysuniętą stolicą na świecie.

Zróżnicowany i zachwycająco piękny krajobraz Nowej Zelandii sprawia, że chociaż jest ona dość  trudno dostępna, przyciąga jakieś trzy miliony turystów rocznie.

Kraj ten szczyci się zróżnicowaną florą i fauną. Nigdzie indziej na świecie nie ma takiej ilości gatunków ptaków nielatających. Nowa Zelandia jest też domem hatterii — gada podobnego do jaszczurki, który może żyć aż do 100 lat! Jedyne rodzime ssaki to kilka gatunków nietoperzy i niektóre duże ssaki morskie, na przykład wieloryby i delfiny.

Świadkowie Jehowy działają w Nowej Zelandii od prawie 120 lat. Uczą innych o Biblii w co najmniej 19 językach, w tym w językach polinezyjskich — niue, rarotongańskim, samoańskim i tonga.