1, 2. Czym były rzeczy, które powierzono Tymoteuszowi zgodnie z 1 Tymoteusza 6:20?

TO, CO uważamy za cenne, często oddajemy pod czyjąś opiekę. Na przykład pieniądze składamy w banku. Oczekujemy, że będą tam bezpieczne — że się nie zgubią ani nie zostaną skradzione. Rozumiemy więc, co to znaczy powierzyć komuś coś wartościowego.

² Odczytaj 1 Tymoteusza 6:20. Apostoł Paweł przypomniał Tymoteuszowi, że powierzono mu coś bardzo cennego — dokładną wiedzę o zamierzeniu Bożym co do ludzkości. Tymoteusz miał też zaszczyt ‛głosić słowo Boże’, ‛wykonywać zadanie ewangelizatora’ (2 Tym. 4:2, 5). Paweł zachęcał go, żeby tego wszystkiego strzegł. Nam również Jehowa powierzył cenne rzeczy. Jakie? I dlaczego musimy strzec tego skarbu?

3, 4. Z jakich powodów uważamy prawdy biblijne za bardzo cenne?

³ Jehowa życzliwie pozwolił nam zrozumieć prawdy ze swojego Słowa, Biblii. Są one bardzo cenne, bo wskazują, jak możemy dbać o bliskie relacje z Jehową i co może dać nam prawdziwe szczęście. Jeśli je akceptujemy i zgodnie z nimi żyjemy, to jesteśmy wolni od fałszywych nauk i nieczystych praktyk (1 Kor. 6:9-11).

⁴ Jest jeszcze inny powód, dla którego prawdy biblijne są bardzo cenne. Jehowa wyjawia je tylko ludziom pokornym — tym, którzy mają „właściwe nastawienie serca” (Dzieje 13:48). Takie osoby akceptują narzędzie, którym posługuje się On do przekazywania tych prawd w naszych czasach (Mat. 11:25; 24:45). Nikt nie jest w stanie zrozumieć  ich na własną rękę, a przecież nie ma nic równie wartościowego (Prz. 3:13, 15).

5. Co jeszcze powierzył nam Jehowa?

⁵ Poza tym Jehowa powierzył nam zaszczytne zadanie — dzielenie się prawdą o Nim i Jego zamierzeniu z innymi (Mat. 24:14). To, o czym głosimy, jest bezcenne, bo pomaga ludziom wejść w skład rodziny Jehowy i daje im nadzieję na życie wieczne (1 Tym. 4:16). Niezależnie od tego, czy nasz udział w głoszeniu jest większy, czy mniejszy, mamy swój wkład w najważniejszą działalność, jaka jest dziś do wykonania (1 Tym. 2:3, 4). Bycie Bożymi współpracownikami to ogromne wyróżnienie! (1 Kor. 3:9).

6. Co się stało z tymi, którzy nie docenili zaszczytu współpracy z Bogiem?

⁶ Niektórzy chrześcijanie z czasów Tymoteusza nie docenili zaszczytu współpracy z Bogiem. Demas „pokochał ten świat” i przestał towarzyszyć Pawłowi (2 Tym. 4:10). Figelus i Hermogenes najwyraźniej bali się, że doświadczą takich samych prześladowań jak Paweł, i porzucili służbę (2 Tym. 1:15). Hymeneusz, Aleksander i Filetus odeszli od prawdy i stali się odstępcami (1 Tym. 1:19, 20; 2 Tym. 2:16-18). Wszyscy oni zapewne byli kiedyś silni duchowo, ale stracili z oczu to, co naprawdę cenne.

7. Jakie metody wykorzystuje przeciwko nam Szatan?

⁷ Jak Szatan próbuje pozbawić nas cennych rzeczy, które otrzymaliśmy od Jehowy? Zwróćmy uwagę na niektóre z jego metod. Za pomocą mediów i rozrywki promuje określone wartości, sposób myślenia oraz zachowania, licząc na to, że je sobie przyswoimy i przestaniemy mocno trzymać się prawdy. Poza tym wykorzystuje presję otoczenia oraz prześladowania, by nas zastraszyć i powstrzymać od głoszenia. Próbuje też nakłonić nas do tego, żebyśmy słuchali odstępców i w rezultacie stracili wiarę (1 Tym. 6:20, 21).

8. Czego się uczymy z przeżyć Daniela?

⁸ Gdybyśmy nie byli ostrożni, moglibyśmy stopniowo oddalić się od prawdy. Zobaczmy, co przydarzyło się Danielowi *, który uwielbiał gry elektroniczne. Opowiada: „Zacząłem grać, kiedy miałem jakieś 10 lat. Z początku grałem w raczej nieszkodliwe gry. Ale stopniowo  wciągnęły mnie takie, które były przesiąknięte przemocą i okultyzmem”. W końcu Daniel spędzał na grach około 15 godzin dziennie. Wspomina: „Głęboko w sercu wiedziałem, że rodzaj tych gier i to, ile czasu na nie poświęcam, odciąga mnie od Jehowy. Ale wmawiałem sobie, że zasady biblijne nie odnoszą się do mojej sytuacji”. Jak widać, rozrywka niepostrzeżenie mogłaby sprawić, że zaczęlibyśmy oddalać się od prawdy. W rezultacie moglibyśmy utracić skarb, który powierzył nam Jehowa.

9. Do czego Paweł zachęcił Tymoteusza w myśl słów z 1 Tymoteusza 1:18, 19?

⁹ Odczytaj 1 Tymoteusza 1:18, 19. Paweł porównał Tymoteusza do żołnierza (2 Tym. 2:3). Zachęcił go, żeby „toczył szlachetną walkę”. Nie miał na myśli walki literalnej, tylko duchową. W jakim sensie chrześcijanie przypominają żołnierzy walczących na wojnie? Jakie cechy są im potrzebne? Omówmy pięć lekcji płynących z przykładu użytego przez Pawła. Pomogą nam one mocno trzymać się prawdy.

10. Czym jest oddanie dla Boga i dlaczego go potrzebujemy?

¹⁰ Pielęgnuj oddanie dla Boga. Dobry żołnierz jest lojalny. Z zapałem walczy w obronie tych, których kocha, albo tego, co ceni. Paweł zachęcał Tymoteusza, żeby pielęgnował oddanie dla Boga, czyli lojalność wynikającą z przywiązania do Niego (1 Tym. 4:7). Im bardziej kochamy Boga i jesteśmy Mu oddani, tym bardziej pragniemy trzymać się prawdy (1 Tym. 4:8-10; 6:6).

11. Dlaczego potrzebujemy samodyscypliny?

¹¹ Ćwicz samodyscyplinę. Żołnierz potrzebuje samodyscypliny, żeby dbać o swoją kondycję. Tymoteusz pozostawał w dobrej kondycji duchowej, bo stosował się do natchnionej rady Pawła — uciekał od złych pragnień, wypracowywał chrześcijańskie przymioty i przebywał w towarzystwie współwyznawców (2 Tym. 2:22). Wymagało to od niego zdyscyplinowania. My też potrzebujemy samodyscypliny, jeśli chcemy zwyciężyć w walce z cielesnymi pragnieniami (Rzym. 7:21-25). Potrzebujemy jej, żeby odrzucić starą osobowość, a potem ciągle pracować nad nową (Efez. 4:22, 24). A kiedy po całym dniu jesteśmy zmęczeni, nieraz musimy się wręcz przymusić, żeby pójść na zebranie (Hebr. 10:24, 25).

12. Co pomoże nam nabierać wprawy w posługiwaniu się Biblią?

¹² Żołnierz musi regularnie ćwiczyć, żeby umiejętnie posługiwać się bronią. Podobnie my musimy nabierać wprawy w posługiwaniu się Słowem Bożym (2 Tym. 2:15). Możemy to robić między innymi na zebraniach. Ale jeśli chcemy przekonać innych, jak cenne są prawdy biblijne, musimy też dbać o regularne studium osobiste. Musimy korzystać ze Słowa Bożego, żeby wzmacniać swoją wiarę. Chodzi o coś więcej niż tylko czytanie Biblii. Powinniśmy rozmyślać o tym, co czytamy, i szukać dodatkowych informacji w naszych publikacjach. Pomoże nam to właściwie rozumieć wersety biblijne i odpowiednio je wyjaśniać (1 Tym. 4:13-15). Dzięki temu będziemy w stanie skutecznie nauczać innych. Będziemy wiedzieć, że nie możemy się ograniczyć do przeczytania komuś jakiegoś  wersetu — trzeba mu pomóc go zrozumieć i zastosować. Tak więc żeby nabrać wprawy w uczeniu innych Słowa Bożego, musimy sami regularnie je studiować (2 Tym. 3:16, 17).

13. Dlaczego w myśl Hebrajczyków 5:14 musimy kierować się rozeznaniem?

¹³ Kieruj się rozeznaniem. Żołnierz musi być wyczulony na zagrożenia i ich unikać. My też musimy wiedzieć, co mogłoby nam zaszkodzić, i zdecydowanie się tego wystrzegać (Prz. 22:3; odczytaj Hebrajczyków 5:14). Na przykład staramy się mądrze wybierać rozrywkę. W filmach i programach telewizyjnych często pokazuje się niemoralne zachowania. Obrażają one Boga i z całą pewnością przynoszą szkodę. Unikamy więc takiej rozrywki, bo mogłaby stopniowo osłabić naszą miłość do Boga (Efez. 5:5, 6).

14. Jak Daniel pokierował się rozeznaniem?

¹⁴ Wspomniany wcześniej Daniel uświadomił sobie, że gry przesycone przemocą i okultyzmem mogą mu poważnie zaszkodzić. W programie Watchtower Library poszukał materiałów na ten temat. Jak to na niego wpłynęło? Postanowił skończyć z takimi grami. Anulował subskrypcje gier online i zerwał kontakty z innymi graczami. Mówi: „Zamiast siedzieć przed ekranem, zacząłem spędzać czas na powietrzu albo robić coś z przyjaciółmi ze zboru”. Obecnie Daniel jest pionierem i starszym.

15. Dlaczego kłamstwa odstępców są niebezpieczne?

¹⁵ Potrzebujemy też rozeznania, żeby tak jak Tymoteusz umieć rozpoznawać kłamstwa szerzone przez odstępców (1 Tym. 4:1, 7; 2 Tym. 2:16). Nieraz opowiadają oni fałszywe historie o naszych braciach albo próbują podkopać nasze zaufanie do organizacji Jehowy. Taka propaganda mogłaby osłabić naszą wiarę. Nie możemy dać się jej oszukać. Posługują się nią „ludzie, którzy mają skażone umysły, którzy przestali rozumieć prawdę”. Ich celem jest wywołanie „sporów o słowa” (1 Tym. 6:4, 5). Chcą, żebyśmy uwierzyli w ich kłamstwa i stali się podejrzliwi wobec naszych braci.

16. Jakich rzeczy rozpraszających uwagę musimy unikać?

 ¹⁶ Unikaj rzeczy, które rozpraszają uwagę. Tymoteusz „jako wzorowy żołnierz Chrystusa Jezusa” musiał się koncentrować na służbie. Nie mógł dać się rozproszyć zarabianiu pieniędzy czy innym świeckim celom (2 Tym. 2:3, 4). My też nie możemy pozwolić, żeby opanowało nas pragnienie posiadania rzeczy materialnych. „Zwodnicza moc bogactwa” mogłaby zadusić w nas miłość do Jehowy, wdzięczność za Jego Słowo oraz pragnienie dzielenia się nim z innymi (Mat. 13:22). Prowadźmy więc proste życie i wykorzystujmy czas i siły, żeby ‛stale szukać najpierw Królestwa’ (Mat. 6:22-25, 33).

17, 18. Co nam pomoże uchronić się przed duchową szkodą?

¹⁷ Bądź przygotowany na nagłe sytuacje. Żołnierz musi zawczasu przygotować sobie plan działania na wypadek zagrożenia. Podobnie jest z nami. Żeby nie stracić tego, co Jehowa nam powierzył, w razie niebezpieczeństwa musimy działać natychmiast. Dlatego powinniśmy z wyprzedzeniem zaplanować, jak zareagujemy, kiedy coś nam zagrozi.

¹⁸ Zilustrujmy to przykładem. Organizatorzy imprezy masowej często proszą uczestników, żeby przed rozpoczęciem programu rozejrzeli się za najbliższym wyjściem ewakuacyjnym. Dlaczego? Żeby w razie konieczności mogli szybko opuścić zagrożone miejsce. Tak samo my musimy zawczasu przygotować się do „ewakuacji” na wypadek, gdybyśmy podczas korzystania z internetu, oglądania filmu czy jakiegoś programu w telewizji natknęli się na niemoralną lub brutalną scenę albo materiały odstępców. Jeśli wcześniej zaplanujemy, co zrobimy w takiej sytuacji, to zadziałamy natychmiast. Dzięki temu uchronimy się przed duchową szkodą i zachowamy czystość w oczach Jehowy (Ps. 101:3; 1 Tym. 4:12).

19. Jakich błogosławieństw zaznajemy, gdy strzeżemy tego, co nam powierzono?

¹⁹ Musimy strzec wartościowych rzeczy, które otrzymaliśmy od Jehowy — cennych prawd biblijnych i zaszczytu przekazywania ich innym. Gdy to robimy, mamy czyste sumienie, prowadzimy sensowne życie i zaznajemy radości z uczenia drugich o Jehowie. Dzięki Jego wsparciu nie stracimy tego, co nam powierzono (1 Tym. 6:12, 19).