Nie stańmy się zapominającymi słuchaczami
Nie stańmy się zapominającymi słuchaczami
„Stańcie się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie fałszywym rozumowaniem” (JAKUBA 1:22).
1. Jakie cuda mieli zaszczyt oglądać starożytni Izraelici?
SŁOWO „niezapomniane” chyba trafnie opisuje cuda, których Jehowa dokonał w starożytnym Egipcie. Każda z dziesięciu plag była bezsprzecznie zdumiewająca. Po nich naród izraelski dostąpił zadziwiającego wyzwolenia, przechodząc między rozdzielonymi wodami Morza Czerwonego (Powtórzonego Prawa 34:10-12). Gdybyś na własne oczy oglądał te zjawiska, zapewne nigdy byś nie zapomniał o Tym, który je wywołał. Psalmista śpiewał jednak o Izraelitach: „Zapomnieli o Bogu, swym Wybawcy, Tym, który dokonał wielkich rzeczy w Egipcie, zdumiewających dzieł w ziemi Chama, rzeczy wzbudzających lęk — nad Morzem Czerwonym” (Psalm 106:21, 22).
2. Co dowodzi, że wdzięczność Izraelitów za potężne dzieła Boże nie trwała długo?
2 Po przekroczeniu Morza Czerwonego Izraelici ‛zaczęli się bać Jehowy oraz wierzyć Jehowie’ (Wyjścia 14:31). Mojżesz wraz z innymi mężczyznami izraelskimi zaintonowali pieśń zwycięstwa dla Jehowy, a Miriam i pozostałe kobiety odpowiadały grą na tamburynach i tańcem (Wyjścia 15:1, 20). Członkowie ludu Bożego rzeczywiście byli pod ogromnym wrażeniem potężnych dzieł Jehowy. Ale ich wdzięczność wobec Sprawcy tych rzeczy nie trwała długo. Wkrótce potem wielu Izraelitów zachowywało się tak, jakby cierpiało na poważny zanik pamięci. Zaczęli szemrać przeciwko Jehowie i narzekać na Niego. Niektórzy uwikłali się w bałwochwalstwo i niemoralność (Liczb 14:27; 25:1-9).
Jak możemy się stać zapominającymi słuchaczami?
3. O czym moglibyśmy zapomnieć ze względu na swą niedoskonałą naturę?
3 Brak wdzięczności widoczny u Izraelitów rzeczywiście trudno pojąć. Ale to samo może się przytrafić również nam. Prawdą jest, że nie oglądaliśmy takich cudów Bożych jak oni. Jednakże odkąd nawiązaliśmy więź z Bogiem, niewątpliwie mieliśmy niezapomniane przeżycia. Niektórzy zapewne pamiętają moment, gdy przyjęli prawdę z Biblii. Do radosnych chwil można zaliczyć także tę, kiedy oddaliśmy się Jehowie w modlitwie i zostaliśmy ochrzczeni jako prawdziwi chrześcijanie. Wielu z nas zaznało pomocy od Jehowy w innych okresach swego życia (Psalm 118:15). A nade wszystko dzięki ofiarnej śmierci Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, otrzymaliśmy nadzieję na wybawienie (Jana 3:16). Ponieważ jednak mamy niedoskonałą naturę, więc pod wpływem niewłaściwych pragnień i trosk życiowych możemy bardzo łatwo zapomnieć o dobrodziejstwach wyświadczanych nam przez Jehowę.
4, 5. (a) Jak przed niebezpieczeństwem stania się zapominającymi słuchaczami ostrzega Jakub? (b) Jakie zastosowanie ma podany przez niego przykład o człowieku i zwierciadle?
4 Przed niebezpieczeństwem stania się zapominającymi słuchaczami ostrzegł w swym liście do współchrześcijan przyrodni brat Jezusa Jakub. Napisał: „Stańcie się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie fałszywym rozumowaniem. Bo jeśli ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, to jest podobny do człowieka, który przygląda się w zwierciadle swemu naturalnemu obliczu. Gdyż przygląda się sobie i odchodzi, i natychmiast zapomina, jakim jest człowiekiem” (Jakuba 1:22-24). Co Jakub miał na myśli?
5 Kiedy wstajemy rano, zazwyczaj spoglądamy w lustro, by zobaczyć, w czym powinniśmy poprawić swój wygląd. Potem jednak absorbują nas różne zajęcia i rzeczy i przestajemy myśleć o swym odbiciu. Podobnie może być w sensie duchowym. Dzięki zaglądaniu do Słowa Bożego możemy ustalić, czy postępujemy tak, jak tego oczekuje Jehowa. Wyraźnie zatem dostrzegamy własne słabości. Wiedza ta powinna nas skłaniać do dokonywania zmian w swej osobowości. Ale w codziennym nawale zajęć i kłopotów możemy łatwo zaniechać myślenia o sprawach duchowych (Mateusza 5:3; Łukasza 21:34). Niejako zapominamy o dowodach serdeczności Boga względem nas. Wówczas stajemy się podatni na grzeszne skłonności.
6. Rozważenie jakiego fragmentu Biblii może nam pomóc pamiętać o słowie Jehowy?
6 W swym pierwszym natchnionym liście do Koryntian apostoł Paweł nawiązuje do zapominających Izraelitów na pustkowiu. Przypomnienie ich przeżyć przyniosło korzyść chrześcijanom żyjącym w I wieku i podobnie może nam pomóc pamiętać o słowie Jehowy. Rozważmy zatem List 1 do Koryntian 10:1-12.
Wyrzeknij się świeckich pragnień
7. Jaki niezaprzeczalny dowód miłości Jehowy otrzymali Izraelici?
7 To, co Paweł mówi o Izraelitach, stanowi ostrzeżenie dla chrześcijan. Pisze on między innymi: „Nie chcę, bracia, żebyście nie wiedzieli, iż nasi praojcowie wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przeszli przez morze, i wszyscy zostali ochrzczeni w Mojżeszu za sprawą obłoku i morza” (1 Koryntian 10:1-4). Izraelici w czasach Mojżesza widzieli wielkie przejawy mocy Jehowy — na przykład cudowny słup obłoku, który prowadził ich za dnia i pomógł im uciec przez Morze Czerwone (Wyjścia 13:21; 14:21, 22). Otrzymali więc niezaprzeczalny dowód miłości Jehowy.
8. Jakie konsekwencje pociągnęła za sobą skłonność Izraelitów do zapominania o sprawach duchowych?
8 „Jednakże”, pisze dalej Paweł, „większości z nich Bóg nie okazał uznania, zostali bowiem powaleni na pustkowiu” (1 Koryntian 10:5). Jakież to smutne! Większość Izraelitów, którzy wyszli z Egiptu, sama pozbawiła się możliwości wejścia do Ziemi Obiecanej. Wskutek braku wiary stracili oni uznanie Boże i pomarli na pustkowiu (Hebrajczyków 3:16-19). Czego możemy się z tego nauczyć? Paweł oznajmił: „To wszystko stało się dla nas przykładem, abyśmy nie pragnęli tego, co szkodliwe, tak jak oni pragnęli” (1 Koryntian 10:6).
9. Jak Jehowa wspierał Izraelitów i jak oni na to reagowali?
9 Podczas pobytu na pustkowiu Izraelitom nie brakowało powodów, by koncentrować się na sprawach duchowych. Związali się z Jehową przymierzem i stali się oddanym Mu narodem. Ponadto korzystali z ustanowionego kapłaństwa, z przybytku będącego ośrodkiem wielbienia, a także z postanowienia co do składania ofiar Jehowie. Ale zamiast się radować tymi duchowymi darami, zaczęli narzekać na wsparcie materialne udzielane im przez Boga (Liczb 11:4-6).
10. Dlaczego powinniśmy zawsze myśleć o Bogu?
10 W przeciwieństwie do Izraelitów na pustkowiu nowożytny lud Jehowy cieszy się Jego uznaniem. Niemniej każdy z nas musi stale myśleć o Bogu. Dzięki temu łatwiej nam będzie odrzucać samolubne żądze, które mogłyby przyćmić nasz duchowy wzrok. Musimy być zdecydowani ‛wyrzec się bezbożności i światowych pragnień oraz żyć pośród teraźniejszego systemu rzeczy w trzeźwości umysłu i prawości, i zbożnym oddaniu’ (Tytusa 2:12). Ci z nas, którzy są związani ze zborem chrześcijańskim od najwcześniejszego dzieciństwa, nigdy nie powinni sądzić, że tracą coś dobrego. Gdyby takie myśli przyszły nam do głowy, warto pamiętać o Jehowie i czekających nas cudownych błogosławieństwach (Hebrajczyków 12:2, 3).
Całkowite posłuszeństwo wobec Jehowy
11, 12. Jak ktoś, kto nie czci wizerunków, może stać się winnym bałwochwalstwa?
11 Paweł udziela kolejnej przestrogi: „Ani nie stawajcie się bałwochwalcami, jak niektórzy z nich; tak jak jest napisane: ‚Lud usiadł, by jeść i pić, i wstali, by się zabawić’” (1 Koryntian 10:7). Paweł wspomina o sytuacji, gdy Izraelici nakłonili Aarona do sporządzenia złotego cielca (Wyjścia 32:1-4). Zapewne nie będziemy wprost oddawać czci bożkom, niemniej moglibyśmy stać się bałwochwalcami, gdybyśmy wskutek samolubnych pragnień przestali wielbić Jehowę całą duszą (Kolosan 3:5).
12 W innym miejscu Paweł nadmienił o ludziach, którzy interesowali się głównie rzeczami materialnymi zamiast sprawami duchowymi. O osobach ‛postępujących jako nieprzyjaciele Chrystusowego pala męki’ napisał: „Końcem ich jest zagłada, ich bogiem jest brzuch” (Filipian 3:18, 19). W ich wypadku przedmiotem bałwochwalstwa nie był jakiś rzeźbiony wizerunek, lecz pragnienie rzeczy materialnych. Oczywiście nie wszystkie pragnienia są złe. Stwarzając ludzi, Jehowa obdarzył ich określonymi potrzebami oraz zdolnością zaznawania różnych przyjemności. Kto jednak przedkłada pogoń za nimi nad więź z Bogiem, w rzeczywistości staje się bałwochwalcą (2 Tymoteusza 3:1-5).
13. Czego możemy się nauczyć z doniesienia o złotym cielcu?
13 Po wyjściu z Egiptu Izraelici wykonali złotego cielca i oddawali mu cześć. Oprócz ostrzeżenia przed bałwochwalstwem doniesienie to zawiera jeszcze jedną ważną naukę. Izraelici nie usłuchali wyraźnego polecenia Jehowy (Wyjścia 20:4-6). Nie zamierzali jednak odrzucić Go jako swego Boga. Ofiary składali lanemu cielcowi, ale całą uroczystość nazwali „świętem dla Jehowy”. Chyba sobie wmówili, że Bóg przymknie oko na ich nieposłuszeństwo. Znieważyli tym Jehowę i bardzo Go rozgniewali (Wyjścia 32:5, 7-10; Psalm 106:19, 20).
14, 15. (a) Dlaczego Izraelici nie mieli nic na usprawiedliwienie tego, że stali się zapominającymi słuchaczami? (b) Jak osoba zdecydowana nie stać się zapominającym słuchaczem będzie traktować przykazania Jehowy?
14 Byłoby czymś niezwykłym, gdyby Świadek Jehowy przyłączył się do religii fałszywej. Tymczasem niektórzy, pozostając w zborze, mogliby odrzucać kierownictwo Jehowy w inny sposób. Izraelici nie mieli nic na usprawiedliwienie tego, iż stali się zapominającymi słuchaczami. Słyszeli przecież Dziesięcioro Przykazań i otrzymali od Mojżesza nakaz Boży: „Nie wolno wam sporządzać obok mnie bogów ze srebra, nie wolno wam też sporządzać sobie bogów ze złota” (Wyjścia 20:18, 19, 22, 23). Mimo to zaczęli czcić złotego cielca.
15 Nas również nic by nie usprawiedliwiało, gdybyśmy stali się zapominającymi słuchaczami. Pismo Święte zawiera wskazówki od Boga dotyczące wielu dziedzin życia. Na przykład Słowo Jehowy wyraźnie potępia niespłacanie zaciągniętych pożyczek (Psalm 37:21). Dzieciom nakazano przejawiać posłuszeństwo wobec rodziców, od ojców zaś oczekuje się, że będą wychowywać swe pociechy, „ukierunkowując ich umysły zgodnie z myślami Jehowy” (Efezjan 6:1-4). Samotnym chrześcijanom polecono pobierać się „tylko w Panu”, natomiast sługom Bożym w stanie małżeńskim powiedziano: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie — niczym nie skalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg” (1 Koryntian 7:39; Hebrajczyków 13:4). Jeżeli jesteśmy zdecydowani nie stać się zapominającymi słuchaczami, wówczas te i inne wskazówki od Boga potraktujemy bardzo poważnie i będziemy się do nich stosować.
16. Jakie były konsekwencje oddawania czci złotemu cielcowi?
16 Podjęta przez Izraelitów próba oddawania czci Jehowie według własnego widzimisię nie zyskała Jego uznania. Śmierć poniosło 3000 mężczyzn — prawdopodobnie inicjatorów czczenia złotego cielca. Na innych grzeszników spadła plaga od Jehowy (Wyjścia 32:28, 35). Jakaż to wymowna lekcja dla każdego, kto wprawdzie czyta Słowo Boże, ale sam ustala, czego chce się trzymać!
„Uciekajcie od rozpusty”
17. Do jakiego wydarzenia nawiązano w Liście 1 do Koryntian 10:8?
17 Paweł wskazał na jeszcze jedną dziedzinę, w której cielesne pragnienia mogą sprawić, że zapomnimy o sprawach duchowych. Napisał: „Ani nie dopuszczajmy się rozpusty, jak niektórzy z nich dopuścili się rozpusty i jednego dnia padło ich dwadzieścia trzy tysiące” (1 Koryntian 10:8). Apostoł nawiązuje tutaj do tego, co się zdarzyło na równinach moabskich pod koniec 40-letniej wędrówki Izraelitów po pustkowiu. Nieco wcześniej z pomocą Jehowy zdobyli ziemie leżące na wschód od Jordanu, ale wielu z nich o tym zapomniało i okazało brak doceniania. U progu Ziemi Obiecanej dali się skusić do niemoralności i fałszywego kultu Baala z Peor. Jakieś 24 000, w tym 1000 prowodyrów, poniosło śmierć (Liczb 25:9).
18. Co może doprowadzić do niemoralności?
18 Dzisiejsi słudzy Jehowy są znani z trzymania się wysokich norm moralnych. Kiedy jednak niektórzy chrześcijanie zostali wystawieni na pokusę do niemoralności, przestali myśleć o Bogu i Jego zasadach. Stali się zapominającymi słuchaczami. Początkowo pokusa może nie dotyczyć bezpośrednio popełnienia rozpusty. Może chodzić o skłonność do oglądania pornografii, do niestosownych żartów bądź flirtowania albo też do nawiązywania bliskich kontaktów z osobami słabymi pod względem moralnym. Właśnie takie rzeczy doprowadziły niejednego chrześcijanina do grzesznego postępowania (1 Koryntian 15:33; Jakuba 4:4).
19. Jakie rady biblijne pomagają ‛uciekać od rozpusty’?
19 Jeżeli kusi nas, by wdać się w niemoralność, nie wolno nam przestać myśleć o Jehowie. Musimy zważać na przypomnienia zawarte w Jego Słowie (Psalm 119:1, 2). Większość z nas, chrześcijan, usilnie stara się zachować czystość moralną, ale czynienie tego, co słuszne w oczach Bożych, wymaga bezustannych wysiłków (1 Koryntian 9:27). Do chrześcijan w Rzymie Paweł napisał: „Wasze posłuszeństwo zostało zauważone przez wszystkich. Dlatego raduję się wami. Ale chcę, żebyście byli mądrzy w tym, co dobre, lecz niewinni w tym, co złe” (Rzymian 16:19). Podobnie jak 24 000 Izraelitów zostało wytraconych za swe grzechy, tak wkrótce rozpustników i innych czynicieli zła dosięgnie niepomyślny osąd Jehowy (Efezjan 5:3-6). Zamiast więc stawać się zapominającymi słuchaczami, musimy wciąż ‛uciekać od rozpusty’ (1 Koryntian 6:18).
Zawsze ceń dary od Jehowy
20. Jak Izraelici wystawiali Jehowę na próbę i jaki był tego rezultat?
20 Zdecydowana większość chrześcijan nie wikła się w niemoralność. Trzeba jednak też zważać, by nie nabrać zwyczaju szemrania, gdyż prowadzi ono do utraty uznania Bożego. Paweł zachęca nas: „Ani nie wystawiajmy Jehowy na próbę, jak niektórzy z nich [Izraelitów] wystawili go na próbę i poginęli od węży. Ani nie bądźcie szemraczami, tak jak niektórzy z nich szemrali i poginęli za sprawą niszczyciela” (1 Koryntian 10:9, 10). Izraelici szemrali przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, a nawet przeciwko samemu Bogu, narzekając na dostarczaną w cudowny sposób mannę (Liczb 16:41; 21:5). Czy swoim utyskiwaniem obrażali Jehowę mniej niż rozpustą? Jak podaje Biblia, wielu szemraczy uśmierciły węże (Liczb 21:6). Wcześniej zginęło ponad 14 700 buntowniczych utyskiwaczy (Liczb 16:49). A zatem nie wystawiajmy na próbę cierpliwości Jehowy i nie lekceważmy Jego darów.
21. (a) Jakiej zachęty udzielił pod natchnieniem Paweł? (b) Kiedy w myśl Jakuba 1:25 możemy być naprawdę szczęśliwi?
21 Listę przestróg skierowanych do współchrześcijan Paweł kończy zachętą: „A to wszystko spotkało ich jako przykład i zostało zapisane dla ostrzeżenia nas, na których przyszły końce systemów rzeczy. Kto zatem myśli, że stoi, niech się strzeże, aby nie upaść” (1 Koryntian 10:11, 12). Podobnie jak Izraelici dostępujemy wielu błogosławieństw od Jehowy. Obyśmy jednak w przeciwieństwie do owego narodu nigdy nie zapomnieli o dobrodziejstwach wyświadczanych nam przez Boga i nie przestali ich cenić. Kiedy przytłaczają nas troski życiowe, rozmyślajmy o cudownych obietnicach zawartych w Jego Słowie. Pamiętajmy o cennej więzi z Jehową i dalej wykonujmy poruczone nam dzieło głoszenia o Królestwie (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Takie postępowanie bez wątpienia przysporzy nam prawdziwego szczęścia, gdyż Biblia obiecuje: „Kto zaś wgląda w doskonałe prawo związane z wolnością i w nim trwa, ten będzie szczęśliwy, że to czyni, ponieważ nie stał się zapominającym słuchaczem, lecz wykonawcą dzieła” (Jakuba 1:25).
Jak byś odpowiedział?
• Co może sprawić, że staniemy się zapominającymi słuchaczami?
• Dlaczego nieodzowne jest całkowite posłuszeństwo wobec Boga?
• Jak możemy ‛uciekać od rozpusty’?
• Jak powinniśmy traktować dary od Jehowy?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 15]
Izraelici zapomnieli o potężnych czynach, których Jehowa dokonał dla ich dobra
[Ilustracja na stronie 16]
Słudzy Jehowy są zdecydowani trzymać się wysokich norm moralnych