Czy dostąpisz błogosławieństw Jehowy?

„Wszystkie te błogosławieństwa spłyną na ciebie, i dosięgną cię, gdyż słuchasz głosu Jehowy, twego Boga” (POWTÓRZONEGO PRAWA 28:2).

1. Od czego zależało, czy udziałem Izraelitów staną się błogosławieństwa, czy przekleństwa?

POD koniec 40-letniej wędrówki po pustkowiu Izraelici obozowali na równinach moabskich. Przed nimi rozciągała się Ziemia Obiecana. Mojżesz napisał wtedy Księgę Powtórzonego Prawa, która zawiera szereg błogosławieństw i przekleństw. Gdyby lud izraelski ‛słuchał głosu Jehowy’, okazując Mu posłuszeństwo, „dosięgłyby” go błogosławieństwa. Jehowa kochał go jako swoją „szczególną własność” i pragnął wykorzystać swą moc dla jego dobra. Ale gdyby Izraelici Go nie słuchali, nieuchronnie dosięgłyby ich przekleństwa (Powtórzonego Prawa 8:10-14; 26:18; 28:2, 15).

2. Jakie znaczenie mają hebrajskie słowa oddane w Księdze Powtórzonego Prawa 28:2 przez „słuchać” i „dosięgnąć”?

² Hebrajski czasownik przetłumaczony w Księdze Powtórzonego Prawa 28:2 na „słuchać” określa czynność ciągłą. Członkowie ludu Jehowy mieli Go słuchać zawsze i we wszystkim, a nie tylko w niektórych sprawach. Jedynie pod tym warunkiem mogli dostąpić Jego błogosławieństw. Jak ustalono, hebrajskie słowo oddane przez „dosięgnąć” jest terminem łowieckim, który najczęściej znaczy „dogonić” lub „schwytać”.

3. Jak możemy naśladować Jozuego i dlaczego ma to istotne znaczenie?

³ Wódz izraelski Jozue postanowił słuchać Jehowy i dlatego zaznawał błogosławieństw. Oznajmił: „Wybierzcie sobie dzisiaj, komu będziecie służyć (...) Ale ja i mój dom będziemy służyć Jehowie”. Wtedy lud mu odpowiedział: „Jest nie do pomyślenia, żebyśmy odstąpili od Jehowy i służyli innym bogom” (Jozuego 24:15, 16). Dzięki takiej wspaniałej postawie Jozue jako jeden z nielicznych przedstawicieli swego pokolenia dostąpił przywileju wejścia do Ziemi Obiecanej. Dzisiaj stoimy u progu czegoś znacznie wspanialszego — rajskiej ziemi, na której wszystkich cieszących się uznaniem Bożym czekają jeszcze obfitsze błogosławieństwa niż te z czasów Jozuego. Czy i ty z nich skorzystasz? Owszem, jeśli będziesz słuchać Jehowy. Chcąc umocnić się w postanowieniu, by tak czynić, przeanalizujmy dzieje starożytnego Izraela, a także  pouczające przykłady niektórych członków tego narodu (Rzymian 15:4).

Błogosławieństwo czy przekleństwo?

4. Jak Bóg odpowiedział na modlitwę Salomona i jak powinniśmy się zapatrywać na takie błogosławieństwa?

⁴ Przez większą część rządów króla Salomona Izraelici dostępowali niezwykłych błogosławieństw od Jehowy. Żyli bezpiecznie i niczego im nie brakowało (1 Królów 4:25). Chociaż Salomon zasłynął z bogactwa, nie prosił o nie Boga. Gdy był jeszcze młody i niedoświadczony, modlił się raczej o posłuszne serce — Jehowa wysłuchał tej prośby i obdarzył go mądrością i zrozumieniem. Dzięki temu Salomon mógł należycie sądzić ludzi, rozróżniając między dobrem a złem. Wprawdzie Bóg zapewnił mu też dostatek i chwałę, ale młody Salomon doceniał niezrównaną wartość bogactw duchowych (1 Królów 3:9-13). Jakże wdzięczni możemy być Jehowie, gdy bez względu na sytuację materialną cieszymy się Jego błogosławieństwami i dobrobytem duchowym!

5. Co się stało, gdy mieszkańcy Izraela i Judy nie chcieli słuchać Jehowy?

⁵ Izraelici nie doceniali błogosławieństw od Jehowy. Ponieważ Go nie słuchali, dosięgły ich zapowiedziane przekleństwa. W rezultacie królestwa Izraela i Judy zostały podbite, a ich mieszkańcy skazani na wygnanie (Powtórzonego Prawa 28:36; 2 Królów 17:22, 23; 2 Kronik 36:17-20). Czy te cierpienia nauczyły lud Boży, że błogosławieństw Jehowy zaznają wyłącznie ci, którzy Go słuchają? Kiedy w roku 537 p.n.e. ostatek Żydów powrócił do ojczyzny, miał sposobność dowieść, czy ‛uzyskał serce mądre’ i czy dostrzega konieczność słuchania Boga (Psalm 90:12).

6. (a) Dlaczego Jehowa posłał do swego ludu proroków Aggeusza i Zachariasza? (b) Jaką zasadę ilustruje orędzie Boże przekazane za pośrednictwem Aggeusza?

⁶ W Jerozolimie żydowscy repatrianci zbudowali ołtarz i zaczęli prace przy świątyni. Ale gdy pojawił się silny sprzeciw, ich gorliwość osłabła i wstrzymano budowę (Ezdrasza 3:1-3, 10; 4:1-4, 23, 24). Zaczęli też dbać głównie o własne wygody. Aby na nowo rozbudzić gorliwość dla prawdziwego wielbienia, Bóg posłał proroków Aggeusza i Zachariasza. Za pośrednictwem Aggeusza powiedział: „Czy czas na to, abyście wy mieszkali w swych domach wyłożonych boazerią, podczas gdy ten dom [wielbienia] jest opustoszały? (...) Rozważcie w sercu swe drogi. Wysialiście dużo ziarna, lecz zbiera się niewiele. Je się, lecz nie do syta. (...) A kto się najmuje, najmuje się, by wkładać do dziurawego worka” (Aggeusza 1:4-6). Pogoń za korzyściami materialnymi kosztem spraw duchowych nie przynosi błogosławieństwa Jehowy (Łukasza 12:15-21).

7. Dlaczego Jehowa powiedział do Żydów: „Rozważcie w sercu swe drogi”?

⁷ Żydzi pochłonięci codziennymi troskami zapomnieli, że błogosławieństwa Jehowy — deszcz oraz urodzaj — mogą się stać ich udziałem jedynie wtedy, gdy będą trwać w posłuszeństwie wobec Boga, i to nawet w obliczu sprzeciwu (Aggeusza 1:9-11). Jakże stosowna była więc zachęta: „Rozważcie w sercu swe drogi”! (Aggeusza 1:7). W gruncie rzeczy Jehowa mówił niejako: „Pomyślcie! Czy nie widzicie związku między waszym daremnym trudem w polu a opłakanym stanem mojego domu?” Natchnione słowa proroków Jehowy w końcu poruszyły serca słuchaczy, gdyż lud wznowił prace przy odbudowie świątyni i ukończył je w roku 515 p.n.e.

8. Jakie wezwanie Jehowa skierował do Żydów w czasach Malachiasza i dlaczego?

⁸ Później, za czasów proroka Malachiasza, Żydzi znowu tak osłabli duchowo, że zaczęli składać Bogu ofiary niegodne przyjęcia (Malachiasza 1:6-8). Toteż Jehowa wezwał ich, by przynieśli do Jego spichrza dziesięciny swych plonów i w ten sposób wypróbowali Go, czy nie otworzy im upustów niebios i nie wyleje na nich błogosławieństwa, aż nie będzie już żadnego braku (Malachiasza 3:10). Jakże  niemądrzy byli, że z wielkim trudem zdobywali to, czego Bóg wcale by im nie poskąpił, gdyby słuchali Jego głosu! (2 Kronik 31:10).

9. Z jakimi trzema postaciami biblijnymi teraz się zapoznamy?

⁹ Biblia opisuje nie tylko dzieje narodu izraelskiego, ale też życie konkretnych ludzi, których udziałem stały się błogosławieństwa lub przekleństwa — w zależności od tego, czy słuchali Jehowy. Zobaczmy, czego można się nauczyć od trzech takich osób — Boaza, Nabala i Anny. W związku z tym warto przeczytać Księgę Rut oraz Księgę 1 Samuela 1:1 do 2:21, a także 25:2-42.

Boaz słuchał Boga

10. Co łączyło Boaza i Nabala?

¹⁰ Boaz i Nabal nie żyli w tych samych czasach, ale łączyło ich kilka rzeczy. Na przykład obaj mieszkali w Judzie. Posiadali duże majątki ziemskie i obaj mieli szczególną możliwość okazania lojalnej życzliwości potrzebującym. Na tym jednak kończą się podobieństwa.

11. Jak Boaz dowiódł, że słucha Jehowy?

¹¹ Boaz żył w czasach izraelskich sędziów. Odnosił się do ludzi z szacunkiem i cieszył się poważaniem u swych żniwiarzy (Rut 2:4). Posłuszny Prawu, dbał o to, by na jego polu pozostawiano pokłosie dla uciśnionych i ubogich (Kapłańska 19:9, 10). Co zrobił, gdy się dowiedział o Rut i Noemi oraz gdy dostrzegł, jak Rut troszczyła się o swą niemłodą już teściową? Zwrócił na Rut szczególną uwagę i polecił swym ludziom, by pozwolili jej zbierać pokłosie na jego polu. Swymi słowami i życzliwym postępowaniem dowiódł, że jest człowiekiem usposobionym duchowo, który słucha Jehowy. Dlatego zyskał Jego uznanie i dostąpił błogosławieństw (Kapłańska 19:18; Rut 2:5-16).

12, 13. (a) Jak Boaz okazał głęboki szacunek dla postanowienia Jehowy co do wykupu? (b) Jakich błogosławieństw od Boga zaznał Boaz?

¹² Najbardziej niezwykłym dowodem tego, że Boaz słuchał Jehowy, było niesamolubne podporządkowanie się prawu Bożemu co do wykupu. Zrobił wszystko, co mógł, by dziedzictwo jego krewnego Elimelecha, zmarłego męża Noemi, pozostało w jego rodzie. Zgodnie z postanowieniem o „małżeństwie lewirackim”  wdowa miała poślubić najbliższego krewnego swego zmarłego męża, tak by syn urodzony z tego związku zachował dziedzictwo (Powtórzonego Prawa 25:5-10; Kapłańska 25:47-49). Ponieważ Noemi nie mogła już mieć dzieci, Rut zgodziła się wyjść za mąż zamiast niej. Kiedy bliższy krewny Elimelecha odmówił pomocy Noemi, z Rut ożenił się Boaz. Ich syna Obeda uważano za potomka Noemi i prawnego spadkobiercę Elimelecha (Rut 2:19, 20; 4:1, 6, 9, 13-16).

¹³ Dzięki niesamolubnemu przestrzeganiu prawa Bożego Boaz dostąpił obfitych błogosławieństw. Za pośrednictwem swego syna Obeda otrzymali wraz z Rut przywilej zostania przodkami Jezusa Chrystusa (Rut 2:12; 4:13, 21, 22; Mateusza 1:1, 5, 6). Szlachetne czyny Boaza uczą nas, że błogosławieństwa stają się udziałem tych, którzy okazują drugim miłość i działają zgodnie z wymaganiami Bożymi.

Nabal nie słuchał

14. Jakim człowiekiem był Nabal?

¹⁴ W przeciwieństwie do Boaza Nabal nie chciał słuchać Jehowy. Przekroczył prawo Boże, które nakazywało: „Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie” (Kapłańska 19:18). Nie koncentrował się na sprawach duchowych, lecz był „szorstki i zły w swych poczynaniach”. Nawet jego słudzy uważali go za „nicponia”. Jego imię trafnie znaczy „nierozumny” lub „głupi” (1 Samuela 25:3, 17, 25). Jak więc Nabal zareaguje, gdy będzie miał możliwość okazania życzliwości komuś będącemu w potrzebie — Dawidowi, pomazańcowi Jehowy? (1 Samuela 16:13).

15. Jak Nabal potraktował Dawida i jak w odróżnieniu od swego męża zachowała się Abigail?

¹⁵ Kiedy Dawid i jego ludzie obozowali w pobliżu stad Nabala, chronili je przed bandami rabusiów, nie żądając za to żadnej zapłaty. „Murem byli wokół nas zarówno w nocy, jak i w dzień” — powiedział jeden z pasterzy Nabala. Ale kiedy posłańcy Dawida poprosili Nabala o żywność, ten „ich zwymyślał” i odesłał z pustymi rękami (1 Samuela 25:2-16). Jego żona, Abigail, pośpiesznie zaopatrzyła Dawida, który w gniewie zamierzał zabić Nabala i jego sług. W ten sposób Abigail uratowała życie wielu ludziom i uchroniła Dawida przed obciążeniem się winą krwi. Ale Nabal posunął się za daleko w swej chciwości i grubiaństwie. Mniej więcej 10 dni później „Jehowa poraził Nabala, tak iż umarł” (1 Samuela 25:18-38).

16. Jak możemy naśladować Boaza i wystrzegać się wzorowania na Nabalu?

¹⁶ Jakże różnili się między sobą Boaz i Nabal! Powinniśmy wystrzegać się grubiaństwa i samolubstwa Nabala, a naśladować życzliwość i bezinteresowność Boaza (Hebrajczyków 13:16). W tym celu warto zastosować się do rady apostoła Pawła: „Dopóki mamy czas sprzyjający temu, wyświadczajmy dobro wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze” (Galatów 6:10). W naszych czasach „drugie owce” Jezusa, czyli chrześcijanie żywiący nadzieję ziemską, mają przywilej wyświadczania dobra pomazańcom Jehowy — ostatkowi z grona 144 000 tych, którzy otrzymają nieśmiertelność w niebie (Jana 10:16; 1 Koryntian 15:50-53; Objawienie 14:1, 4). Jezus traktuje takie wypływające z miłości czyny, jak gdyby były wyświadczane jemu samemu, a wynikiem tego są obfite błogosławieństwa Jehowy (Mateusza 25:34-40; 1 Jana 3:18).

Próby i błogosławieństwa Anny

17. Jakie próby znosiła Anna i jakie miała nastawienie?

¹⁷ Błogosławieństw Jehowy dostąpiła też oddana Mu Anna. Żyła w górzystym regionie Efraima wraz ze swym mężem, Elkaną, pochodzącym z plemienia Lewiego. Miał on również drugą żonę, Peninnę. Prawo na to zezwalało i zawierało przepisy regulujące taki stan rzeczy. Anna w przeciwieństwie do Peninny była bezdzietna, co w Izraelu oznaczało  dla kobiety hańbę (1 Samuela 1:1-3; 1 Kronik 6:16, 33, 34). Zamiast jednak pocieszać Annę, Peninna bezdusznie jej dokuczała, tak iż ona płakała i nie jadła. Co gorsza, działo się tak „co roku”, ilekroć cała rodzina udawała się do domu Jehowy w Szilo (1 Samuela 1:4-8). Jakże okrutna była Peninna i jakąż próbą okazało się to dla Anny! Jednak Anna nigdy nie obwiniała Jehowy ani nie pozostawała w domu, gdy jej mąż wyruszał do Szilo. Dzięki temu w końcu zaznała wspaniałych błogosławieństw.

18. Jaki przykład dała Anna?

¹⁸ Anna stanowi wyśmienity przykład dla współczesnych sług Jehowy, zwłaszcza wtedy, gdy czują się zranieni czyimiś szorstkimi uwagami. W takiej sytuacji odosabnianie się nie jest najlepszym rozwiązaniem (Przysłów 18:1). Anna nie pozwoliła, by próby osłabiły jej pragnienie przebywania tam, gdzie nauczano Słowa Bożego i gdzie zbierał się cały lud, by oddawać cześć Jehowie. Dzięki temu zachowała siły duchowe. O jej dojrzałości duchowej świadczy piękna modlitwa zapisana w Księdze 1 Samuela 2:1-10. *

19. Jak możemy okazywać wdzięczność za otrzymywane dobra duchowe?

¹⁹ Jako nowożytni słudzy Jehowy, nie wielbimy Go w przybytku. Możemy jednak wzorem Anny okazywać Mu wdzięczność za otrzymywane dobra duchowe, regularnie uczestnicząc w chrześcijańskich zebraniach oraz większych zgromadzeniach. Wykorzystujmy takie okazje, by wzajemnie się zachęcać do trwania w prawdziwym wielbieniu Jehowy, który dał nam „przywilej nieustraszonego pełnienia dla niego świętej służby z lojalnością i prawością” (Łukasza 1:74, 75; Hebrajczyków 10:24, 25).

20, 21. Jaką nagrodę otrzymała Anna za swe zbożne oddanie?

²⁰ Jehowa zwrócił uwagę na zbożne oddanie Anny i obficie ją nagrodził. W trakcie jednej z corocznych wizyt w Szilo zapłakana Anna podczas żarliwej modlitwy złożyła ślub: „Jehowo Zastępów, jeśli rzeczywiście spojrzysz na uciśnienie swej niewolnicy i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz swej niewolnicy, i dasz swej niewolnicy męskiego potomka, to ja oddam go Jehowie na wszystkie dni jego życia” (1 Samuela 1:9-11). Bóg wysłuchał błagania Anny i dał jej syna, któremu nadała imię Samuel. Gdy tylko odstawiła go od piersi, zaprowadziła go do Szilo, by usługiwał w przybytku (1 Samuela 1:20, 24-28).

²¹ Anna dowiodła swej miłości do Boga i spełniła swój ślub w związku z Samuelem. Pomyśl, jak razem z Elkaną musieli się cieszyć, że ich kochany syn usługuje w przybytku Jehowy! Podobnej radości zaznaje wielu chrześcijańskich rodziców, których synowie i córki są pełnoczasowymi głosicielami, członkami rodziny Betel lub w inny sposób przysparzają czci Jehowie.

Słuchaj Jehowy!

22, 23. (a) Czego możemy być pewni, jeśli słuchamy głosu Jehowy? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?

²² Czego możemy być pewni, jeśli słuchamy Jehowy? Każdy, kto swym życiem potwierdza, iż oddał się Jehowie, i z całej duszy okazuje Mu miłość, będzie bogaty pod względem duchowym. Nawet jeśli musimy  znosić poważne próby, niewątpliwie dostąpimy błogosławieństw Jehowy — często o wiele wspanialszych, niż możemy sobie wyobrazić (Psalm 37:4; Hebrajczyków 6:10).

²³ Mnóstwa błogosławieństw słudzy Boży zaznają również w przyszłości. „Wielka rzesza”, która jest posłuszna Jehowie, zostanie zachowana podczas „wielkiego ucisku” i będzie się cieszyć życiem w Bożym nowym świecie (Objawienie 7:9-14; 2 Piotra 3:13). Jehowa w pełni zaspokoi wówczas wszystkie stosowne pragnienia swego ludu (Psalm 145:16). Następny artykuł wykaże jednak, że ci, którzy słuchają Jehowy, już teraz otrzymują ‛dobre dary i doskonałe podarunki z góry’ (Jakuba 1:17).

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Czego o błogosławieństwach Bożych możemy się nauczyć z dziejów Izraela?

• Pod jakimi względami Boaz różnił się od Nabala?

• Jak możemy naśladować Annę?

• Dlaczego powinniśmy słuchać głosu Jehowy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 10]

Król Salomon modlił się o posłuszne serce i Jehowa obdarzył go mądrością

[Ilustracja na stronie 12]

Boaz traktował drugich życzliwie i z szacunkiem

[Ilustracja na stronie 15]

Anna polegała na Jehowie, za co dostąpiła obfitych błogosławieństw