Nauczyciele Słowa Bożego zachęceni do wywiązywania się ze zleconego im zadania

W MINIONYCH miesiącach spotykało się setki tysięcy nauczycieli, by korzystać z pouczeń. Począwszy od maja, zbierali się oni na setkach zgromadzeń okręgowych pod hasłem „Nauczyciele słowa Bożego”, organizowanych przez Świadków Jehowy na całym świecie. Obecnych zachęcano, by uczyli samych siebie, podnosili swe kwalifikacje i wywiązywali się ze zleconego im zadania nauczania.

Czy byłeś obecny na którymś z tych zjazdów? Jeżeli tak, to zapewne bardzo sobie cenisz wyborny pokarm duchowy dostępny na takich dużych spotkaniach, poświęconych wielbieniu prawdziwego Boga, Jehowy. Przypomnijmy sobie pokrótce pouczający program tych zgromadzeń.

Dzień pierwszy — „Natchnione Pisma pożyteczne do nauczania”

Przewodniczący zgromadzenia serdecznie przywitał obecnych w przemówieniu „Przyjmujcie pouczenia, nauczyciele słowa Bożego”. Ucząc się od Jehowy, „Wspaniałego Nauczyciela”, Jezus Chrystus stał się Wielkim Nauczycielem (Izajasza 30:20; Mateusza 19:16). Jeżeli mamy robić postępy jako nauczyciele słowa Bożego, my także musimy być pouczani przez Jehowę.

Następny wykład nosił tytuł „Nauczanie o Królestwie przynosi wspaniałe owoce”. W wywiadach  z doświadczonymi nauczycielami Słowa Bożego uwypuklono radości i błogosławieństwa, jakich przysparza dzieło czynienia uczniów.

Potem wygłoszono zachęcające przemówienie „Pobudzani do czynu ‚wspaniałymi rzeczami Bożymi’”. W I wieku „wspaniałe rzeczy” związane z Królestwem Bożym pobudzały ludzi do działania (Dzieje 2:11). My również możemy pobudzać innych do czynu, gdy opowiadamy o takich „wspaniałych rzeczach”, jak biblijne nauki o okupie, zmartwychwstaniu i nowym przymierzu.

Kolejny punkt stanowił zachętę dla każdego z obecnych: „Znajduj upodobanie w prawości Jehowy” (Psalm 35:27). W dążeniu do prawości pomoże nam uczenie się miłowania tego, co prawe, i nienawidzenia zła, studiowanie Biblii, czynne przeciwstawianie się wpływom szkodliwym pod względem duchowym i pielęgnowanie pokory. Takie działania ochronią nas przed niewłaściwym towarzystwem, materialistycznym systemem wartości oraz niemoralną i brutalną rozrywką.

Przemówienie kluczowe zatytułowane „Całkowicie wyposażeni do nauczania słowa Bożego” przypomniało nam, że Jehowa szkoli nas na wykwalifikowanych sług za pośrednictwem swego Słowa, ducha świętego oraz swej ziemskiej organizacji. Na temat posługiwania się Słowem Bożym mówca powiedział: „Naszym celem jest niejako wydobycie orędzia biblijnego z wydrukowanej strony i zapisanie go w sercach słuchaczy”.

Pierwsze sympozjum na tym zgromadzeniu nosiło tytuł: „Ucząc drugich, uczmy samych siebie”. W pierwszej części podkreślono, iż powinniśmy trzymać się tych samych wysokich chrześcijańskich zasad moralnych, których uczymy innych. Następne przemówienie zachęciło nas do ‛poprawnego władania słowem prawdy’ (2 Tymoteusza 2:15). Aby uczyć samych siebie, musimy regularnie i wnikliwie studiować Biblię, bez względu na to, od jak dawna służymy Bogu. W ostatniej części sympozjum wykazano, że Diabeł upatruje w nas takiego nastawienia, jak duma, duch niezależności, wygórowane mniemanie o sobie, zazdrość, zawiść, rozgoryczenie, noszenie w sercu urazy i krytykanctwo. Jeżeli jednak stanowczo mu się przeciwstawimy, ucieknie od nas. W tym  celu musimy przybliżyć się do Boga (Jakuba 4:7, 8).

W bardzo aktualnym przemówieniu „Miej wstręt do świeckiej plagi pornografii” pokazano, jak stawić czoło temu upadlającemu zagrożeniu dla naszego zdrowia duchowego. Prorok Habakuk powiedział o Jehowie: „Zbyt czyste masz oczy, aby spoglądać na zło; a na niedolę nie możesz patrzeć” (Habakuka 1:13). Powinniśmy mieć „wstręt do tego, co niegodziwe” (Rzymian 12:9). Rodziców zachęcono, aby sprawdzali, co ich dzieci oglądają w Internecie i telewizji. Mówca powiedział, że ci, których pociąga pornografia, powinni poprosić o pomoc dojrzałego duchowo przyjaciela. Warto też rozmyślać o takich wersetach, jak Psalm 97:10; Mateusza 5:28; 1 Koryntian 9:27; Efezjan 5:3, 12; Kolosan 3:5 oraz 1 Tesaloniczan 4:4, 5, i nauczyć się ich na pamięć.

W następnym punkcie, „Niech strzeże cię pokój Boży”, otrzymaliśmy pokrzepiające zapewnienie, że gdy jesteśmy przytłoczeni troskami, możemy zrzucić swe brzemię na Jehowę (Psalm 55:22). Jeśli otworzymy przed Nim swe serce w modlitwie, On obdarzy nas „pokojem Bożym”, pogodą ducha i spokojem wewnętrznym, wypływającymi z naszej drogocennej więzi z Nim (Filipian 4:6, 7).

Pierwszy dzień zgromadzenia zakończył się niezwykle radosnym akcentem — wykładem „Jehowa upiększa swój lud światłem”, w którym wyjaśniono spełnianie się 60 rozdziału Księgi Izajasza. W mrokach spowijających obecnie świat namaszczeni duchem chrześcijanie wraz z „cudzoziemcami” — czyli wyłaniającą się wielką rzeszą osób przyrównanych do owiec — rozkoszują się światłem od Jehowy. Nawiązując do wersetów 19 i 20, mówca wyjaśnił: „Jehowa nigdy nie ‛zajdzie’ jak słońce ani go nie ‛ubędzie’ niczym księżyca. Wciąż będzie upiększał swój lud, zsyłając nań światło. Jakież to cudowne zapewnienie dla nas, żyjących w dniach ostatnich tego świata pogrążonego w mroku!” Pod koniec przemówienia mówca ogłosił wydanie drugiego tomu książki Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości. Czy przeczytałeś już tę publikację?

Dzień drugi — „Odpowiednio wykwalifikowani do nauczania drugich”

W następnym dniu zgromadzenia omówiono tekst dzienny, po czym z zainteresowaniem wysłuchaliśmy drugiego sympozjum, zatytułowanego „Kaznodzieje, którzy pomagają innym uwierzyć”. Kolejni mówcy uwypuklili trzy etapy pomagania ludziom, by uwierzyli — rozkrzewianie orędzia o Królestwie, pielęgnowanie zainteresowania oraz uczenie okazujących je osób przestrzegania wszystkiego, co nakazał Chrystus. Wywiady oraz scenki pomogły nam dostrzec, w jaki konkretny sposób możemy uczyć drugich, by stali się uczniami.

Następnym punktem programu było przemówienie „Uzupełniaj swą wytrwałość zbożnym oddaniem”. Mówca wykazał, że ostatecznie liczy się to, czy ‛wytrwamy do końca’  (Mateusza 24:13). Chcąc pogłębiać zbożne oddanie, powinniśmy korzystać z wszelkich pomocy udostępnianych przez Boga: z modlitwy, studium osobistego, zebrań i służby kaznodziejskiej. Nie możemy dopuścić, by świeckie pragnienia i zajęcia osłabiły lub podkopały nasze zbożne oddanie.

Gdzie obecnie ludzie obciążeni i utrudzeni mogą zaznać ulgi? Odpowiedzi na to pytanie udzielił wykład „Znajdujmy pokrzepienie pod jarzmem Chrystusowym”. Jezus serdecznie zachęcał swych naśladowców, żeby wzięli na siebie jego jarzmo i uczyli się od niego (Mateusza 11:28-30). Możemy stanąć pod jarzmem Jezusa, dokładnie naśladując jego proste i zrównoważone życie. Główne myśli tego tematu zostały dodatkowo uwypuklone dzięki wywiadom z osobami, które uprościły swe życie.

Jednym z najważniejszych wydarzeń na dużych zgromadzeniach Świadków Jehowy jest chrzest tych, którzy niedawno oddali się Bogu. Brat wygłaszający przemówienie „Chrzest prowadzi do większych przywilejów związanych z nauczaniem” serdecznie przywitał kandydatów do chrztu i zachęcił ich do korzystania z większych przywilejów służby. Nowo ochrzczeni nauczyciele Słowa Bożego, którzy spełniają biblijne wymagania, mogą ubiegać się o różne odpowiedzialne zadania w zborze.

„Naśladuj Wielkiego Nauczyciela” to tytuł pierwszego wykładu w programie popołudniowym. W niebie Jezus przez niezliczone wieki uważnie obserwował i dokładnie naśladował swego Ojca, dzięki czemu stał się Wielkim Nauczycielem. Będąc na ziemi, stosował skuteczne metody nauczania — zadawał wnikliwe pytania i używał prostych, sugestywnych przykładów. Swe nauki opierał na Słowie Bożym i przemawiał ciepło, z zapałem i przekonaniem. Czyż nie zostaliśmy pobudzeni do naśladowania Wielkiego Nauczyciela?

W kolejnym zachęcającym przemówieniu „Czy ochoczo usługujesz drugim?” usłyszeliśmy rady, by wzorem Jezusa usługiwać innym (Jana 13:12-15). Mówca bezpośrednio zachęcił wykwalifikowanych braci, żeby za przykładem Tymoteusza wykorzystywali możliwości wspierania drugich (Jana 13:12-15). Rodziców zachęcono do naśladowania Elkany i Anny i pomagania dzieciom w podjęciu służby pełnoczasowej. A młodzież zachęcono, by naśladowała Jezusa Chrystusa i młodego Tymoteusza, ochoczo poświęcając się na rzecz drugich (1 Piotra 2:21). Pobudziły nas również wypowiedzi osób korzystających ze sposobności usługiwania innym.

Tytuł trzeciego sympozjum brzmiał: „Odnoś pełniejszy pożytek z teokratycznego szkolenia”. Pierwszy mówca podkreślił znaczenie rozwijania zdolności koncentracji. W tym celu możemy zacząć od krótkiego studium osobistego, a potem starać się je stopniowo przedłużać. Ponadto mówca zachęcił słuchaczy, by podczas zebrań odszukiwali wersety biblijne i robili notatki. Drugi mówca zwrócił naszą uwagę na potrzebę mocnego trzymania się „wzoru zdrowych słów” (2 Tymoteusza 1:13, 14). Aby strzec się przed niemoralnym postępowaniem propagowanym w mediach, ludzkimi filozofiami, wyższą krytyką i naukami odstępców, musimy wykupywać czas na studium osobiste i udział w zebraniach (Efezjan 5:15, 16). Ostatni mówca uwypuklił konieczność wprowadzania w czyn tego, czego się uczymy, żebyśmy odnosili pełniejszy pożytek z teokratycznego szkolenia (Filipian 4:9).

Z jakimż ożywieniem wysłuchaliśmy wykładu „Nowe przedsięwzięcia służące naszemu rozwojowi duchowemu”! Z radością przyjęliśmy informację, że niebawem zostanie wydana nowa książka, zatytułowana Odnoś pożytek  z teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej. Mówca rozbudził nasz apetyt, przedstawiając pokrótce jej treść. Na temat części poświęconej cechom przemawiania powiedział: „Ten nowy podręcznik nie przedstawia świeckich poglądów na temat owych 53 cech dobrego czytania, przemawiania i nauczania. Podstawą podanych rad są zasady biblijne”. Publikacja ta pokazuje, jak prorocy, Jezus oraz jego uczniowie stosowali skuteczne metody nauczania. Dzięki niej oraz zmianom w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej z pewnością staniemy się lepszymi nauczycielami Słowa Bożego.

Dzień trzeci — „Ze względu na czas bądźcie nauczycielami”

W ostatnim dniu zgromadzenia po rozważeniu tekstu dziennego wszyscy obecni z uwagą wysłuchali końcowego sympozjum: „Proroctwo Malachiasza przygotowuje nas na dzień Jehowy”. Malachiasz prorokował jakieś 100 lat po powrocie Żydów z Babilonu. Znowu popadli oni w odstępstwo i niegodziwość i przynosili ujmę imieniu Jehowy, lekceważąc Jego sprawiedliwe prawa oraz składając w ofierze zwierzęta ślepe, kulawe i chore. Co więcej, rozwodzili się z żonami swej młodości, zapewne po to, by poślubić poganki.

Pierwszy rozdział Księgi Malachiasza upewnia nas o miłości Jehowy do Jego ludu. Ukazuje konieczność przejawiania nacechowanej szacunkiem bojaźni wobec Boga oraz doceniania rzeczy świętych. Jehowa oczekuje, że będziemy Mu dawać to, co mamy najlepszego, i wielbić Go z bezinteresownej miłości. Nasza święta służba nie powinna być zwykłą formalnością, a wszyscy zdamy sprawę przed Bogiem.

Odnosząc myśli z 2 rozdziału Księgi Malachiasza do naszych czasów, drugi mówca zapytał: „Czy pilnie uważamy, by ‛na naszych wargach nie znaleziono żadnej nieprawości’?” (Malachiasza 2:6). Ci, którzy przewodzą w nauczaniu, powinni być pewni, że ich wywody są mocno oparte na Słowie Bożym. Winniśmy nienawidzić zdrady, jaką jest zabieganie o niebiblijny rozwód (Malachiasza 2:14-16).

W ostatniej części sympozjum, zatytułowanej „Kto przeżyje dzień Jehowy?”, mówca pomógł nam przygotować się na ten dzień. Oznajmił: „Jakże pokrzepia sług Jehowy świadomość, że właśnie na nich znajdują większe spełnienie słowa z 3 rozdziału, 17 wersetu, Księgi Malachiasza! ‚I na pewno staną się moimi — rzekł Jehowa Zastępów — w dniu, gdy uczynię szczególną własność. I okażę im współczucie, jak  człowiek okazuje współczucie swemu synowi, który mu służy’”.

Szczególnym punktem zgromadzenia był też dramat biblijny „Szanuj władzę Jehowy”, mówiący o synach Koracha. Mimo że ich ojciec przejawiał buntownicze nastawienie do Mojżesza i Aarona, oni pozostali lojalni wobec Jehowy i Jego przedstawicieli. Dlatego ocaleli z zagłady, która dosięgła Koracha i jego popleczników. W następnym przemówieniu, „Lojalnie podporządkowuj się władzy Bożej”, odniesiono treść dramatu do każdego z nas. Mówca wskazał na sześć dziedzin, w których Korach i jego stronnicy nie dopisali: nie popierali lojalnie władzy Jehowy; dopuścili, by wzięła nad nimi górę duma, ambicja i zazdrość; koncentrowali się na niedoskonałości osób wyznaczonych przez Jehowę; pielęgnowali ducha narzekania; przestali odczuwać zadowolenie z przywilejów służby; oraz pozwolili, by przyjaźń lub więzy rodzinne były dla nich ważniejsze niż lojalność wobec Jehowy.

Wykład publiczny nosił tytuł: „Kto uczy prawdy wszystkie narody?” Tematem przemówienia nie była prawda w pojęciu ogólnym, lecz prawda o zamierzeniu Jehowy, o której dawał świadectwo Jezus Chrystus. Mówca przeanalizował prawdę zawartą w wierzeniach, prawdę widoczną w sposobie oddawania czci Bogu oraz wpływ prawdy na postępowanie. Dzięki temu porównaniu pierwszych chrześcijan z dzisiejszymi Świadkami Jehowy żywimy jeszcze głębsze przekonanie, że ‛Bóg rzeczywiście jest wśród nas’ (1 Koryntian 14:25).

Po streszczeniu artykułu ze Strażnicy przewidzianego do studium na dany tydzień wszyscy obecni na tych zgromadzeniach nauczyciele słowa Bożego zostali pobudzeni do działania ostatnim przemówieniem „Pilnie wywiązujmy się ze zleconego nam zadania nauczania”. W krótkiej powtórce całego programu uwydatniono, jak ważne jest posługiwanie się podczas nauczania Pismem Świętym, w jaki sposób możemy stać się wykwalifikowanymi nauczycielami, oraz podkreślono, iż trzeba odnosić się z przekonaniem do prawdy, której uczymy innych. Mówca zachęcił nas, żeby ‛nasz postęp był jawny’ i żeby ‛stale zwracać uwagę na siebie i na swe nauczanie’ (1 Tymoteusza 4:15, 16).

Zgromadzenie okręgowe pod hasłem „Nauczyciele słowa Bożego” było dla nas wspaniałą duchową ucztą! A zatem nauczając drugich słowa Bożego, naśladujmy Wspaniałego Nauczyciela, Jehowę, oraz Wielkiego Nauczyciela, Jezusa Chrystusa.

[Ramka i ilustracje na stronie 28]

Nowe publikacje dostosowane do szczególnych potrzeb

Uczestnicy zgromadzeń okręgowych pod hasłem „Nauczyciele słowa Bożego” z wielką radością przyjęli dwie publikacje, które w niektórych częściach świata powinny okazać się ogromną pomocą w nauczaniu ludzi prawdy biblijnej. Traktat zatytułowany Czy masz nieśmiertelnego ducha? będzie przydatny w nawiązywaniu rozmów z mieszkańcami krajów, gdzie w miejscowych językach nie ma różnicy między słowem „dusza” i „duch”. Ta nowa publikacja wyjaśnia, że duch jako siła różni się od ducha jako osoby i że po śmierci człowiek nie staje się istotą duchową.

Pod koniec drugiego dnia zgromadzenia ogłoszono wydanie broszury Jak prowadzić szczęśliwe życie. Przygotowano ją z myślą o zakładaniu studiów biblijnych z tymi, którzy nie wierzą w osobowego Stwórcę i nie uznają żadnych ksiąg spisanych pod Boskim natchnieniem. Czy robiłeś już użytek z tych publikacji w służbie?

[Ilustracje na stronie 26]

W Mediolanie oraz na zgromadzeniach na całym świecie ochrzczono setki osób

[Ilustracja na stronie 29]

Obecnych poruszył dramat „Szanuj władzę Jehowy”