Uzupełniaj swą wytrwałość zbożnym oddaniem
Uzupełniaj swą wytrwałość zbożnym oddaniem
„Uzupełnijcie waszą wiarę (...) wytrwałością, waszą wytrwałość zbożnym oddaniem” (2 PIOTRA 1:5, 6).
1, 2. (a) Jakiego rozwoju spodziewamy się w wypadku dziecka? (b) Jakie znaczenie ma rozwój duchowy?
DLA dziecka bardzo ważny jest nie tylko rozwój fizyczny, lecz także umysłowy i emocjonalny. Z czasem wyzbędzie się ono niedojrzałych zachowań i wydorośleje. Nawiązał do tego apostoł Paweł, pisząc: „Kiedy byłem niemowlęciem, mówiłem jak niemowlę, myślałem jak niemowlę, rozumowałem jak niemowlę; ale teraz, skoro stałem się mężczyzną, pozbyłem się cech niemowlęcia” (1 Koryntian 13:11).
2 Wypowiedź Pawła zawiera istotną myśl na temat rozwoju duchowego. Chrześcijanie muszą robić postępy, aby z duchowych niemowląt stać się ludźmi ‛dorosłymi pod względem zdolności rozumienia’ (1 Koryntian 14:20). Powinni usilnie starać się osiągnąć „miarę wzrostu właściwego pełni Chrystusowej”. Wówczas nie będą „niemowlętami, miotanymi jakby przez fale oraz unoszonymi tu i tam każdym wiatrem nauki” (Efezjan 4:13, 14).
3, 4. (a) Co musimy robić, by stać się ludźmi dorosłymi duchowo? (b) Jakie zbożne przymioty winniśmy przejawiać i dlaczego są one bardzo ważne?
3 Jak możemy wydorośleć pod względem duchowym? W normalnych warunkach wzrost fizyczny następuje praktycznie bez naszego udziału, natomiast wzrost duchowy wymaga świadomych wysiłków. Najpierw trzeba nabywać dokładnej wiedzy ze Słowa Bożego i wprowadzać ją w czyn (Hebrajczyków 5:14; 2 Piotra 1:3). Pomaga to przejawiać różne zbożne przymioty. Ich rozwój, podobnie jak to jest z poszczególnymi aspektami wzrostu fizycznego, zwykle przebiega równocześnie. Apostoł Piotr napisał: „Dokładając ze swej strony wszelkich gorliwych starań, uzupełnijcie waszą wiarę cnotą, waszą cnotę poznaniem, wasze poznanie panowaniem nad sobą, wasze panowanie nad sobą wytrwałością, waszą wytrwałość zbożnym oddaniem, wasze zbożne oddanie uczuciem braterskim, wasze uczucie braterskie miłością” (2 Piotra 1:5-7).
4 Wszystkie wymienione przez Piotra cechy są ważne i żadnej nie można pominąć. Apostoł wyjaśnia: „Jeśli bowiem te rzeczy są w was, i to w obfitości, to nie dopuszczą, żebyście byli bezczynni albo bezowocni pod względem dokładnego poznania naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (2 Piotra 1:8). Skupmy uwagę na potrzebie uzupełniania wytrwałości zbożnym oddaniem.
Potrzeba wytrwałości
5. Dlaczego potrzebujemy wytrwałości?
5 Zarówno Piotr, jak i Paweł łączą zbożne oddanie z wytrwałością (1 Tymoteusza 6:11). Człowiek wytrwały nie tylko znosi trudności i zachowuje zdecydowaną postawę, lecz także jest cierpliwy, odważny i nieugięty, a w obliczu prób, przeciwności, pokus czy prześladowań nie traci nadziei. Ponieważ żyjemy „w zbożnym oddaniu w łączności z Chrystusem Jezusem”, spodziewamy się prześladowań (2 Tymoteusza 3:12). Jeśli jesteśmy wytrwali, to dowodzimy tym swej miłości do Jehowy i rozwijamy przymioty niezbędne do wybawienia (Rzymian 5:3-5; 2 Tymoteusza 4:7, 8; Jakuba 1:3, 4, 12). Bez wytrwałości nie dostąpimy życia wiecznego (Rzymian 2:6, 7; Hebrajczyków 10:36).
6. Co trzeba robić, by wytrwać do końca?
6 Niezależnie od tego, jak dobrze wystartowaliśmy, w ostatecznym rozrachunku będzie się liczyć to, czy wytrwamy. Jezus powiedział: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13). Musimy więc wytrwać do końca — do końca naszego życia lub obecnego niegodziwego systemu rzeczy. Tak czy inaczej, musimy zachować niezłomną lojalność wobec Boga. Jeżeli jednak wytrwałości nie uzupełnimy zbożnym oddaniem, nie zaskarbimy sobie przychylności Jehowy i nie uzyskamy życia wiecznego. Ale czym jest zbożne oddanie?
Czym jest zbożne oddanie
7. Czym jest zbożne oddanie i do czego nas skłania?
7 Zbożne oddanie to głęboki szacunek, cześć i służba dla Jehowy Boga, wynikające z lojalności wobec Jego wszechświatowego zwierzchnictwa. Aby okazywać Jehowie zbożne oddanie, potrzebujemy dokładnej wiedzy o Nim i o Jego drogach. Powinniśmy pragnąć poznać Go jak najbliżej. To pobudzi nas do nawiązania z Nim zażyłej więzi, która uwidoczni się w naszych czynach i całym trybie życia. Powinniśmy pragnąć możliwie najściślej wzorować się na Jehowie — naśladować Jego sposób działania oraz odzwierciedlać Jego cechy i osobowość (Efezjan 5:1). Pod wpływem zbożnego oddania rzeczywiście będziemy chcieli podobać się Bogu we wszystkim, co czynimy (1 Koryntian 10:31).
8. W jakim sensie zbożne oddanie ściśle się wiąże z wyłącznym oddaniem Jehowie?
8 Chcąc przejawiać prawdziwe zbożne oddanie, musimy wielbić wyłącznie Jehowę; nie możemy pozwolić, by cokolwiek innego zajęło Jego miejsce w naszym sercu. Jako nasz Stwórca, ma On prawo wymagać od nas wyłącznego oddania (Powtórzonego Prawa 4:24; Izajasza 42:8). Jednakże nie stosuje przymusu. Chce, byśmy służyli Mu dobrowolnie. To z miłości do Boga opartej na dokładnej wiedzy o Nim oczyszczamy swe życie i bezwarunkowo Mu się oddajemy, a potem potwierdzamy to czynem.
Umacniaj więź z Bogiem
9, 10. Jak możemy zadzierzgnąć i pielęgnować bliską więź z Bogiem?
9 Po oddaniu się Bogu i usymbolizowaniu tego chrztem powinniśmy dalej zacieśniać więź z Nim. Pragnienie, by to czynić i wiernie służyć Jehowie, pobudza nas więc do ustawicznego studiowania Jego Słowa i rozmyślania nad jego treścią. Gdy pozwalamy, by duch Boży oddziaływał na nasz umysł i serce, pogłębia się nasza miłość do Jehowy. Dobre stosunki z Nim niezmiennie są dla nas najważniejszą sprawą w życiu. Jehowę uważamy za najlepszego Przyjaciela i zawsze chcemy Mu się podobać (1 Jana 5:3). Zażyła więź z Bogiem przysparza nam coraz więcej radości i jesteśmy wdzięczni, że On życzliwie nas poucza, a w razie potrzeby koryguje (Powtórzonego Prawa 8:5).
10 Gdybyśmy stale nie wzmacniali tej drogocennej więzi z Jehową, mogłaby ona z czasem osłabnąć. Winy za to nie ponosiłby Bóg, gdyż „nie jest on daleko od nikogo z nas” (Dzieje 17:27). Jakże się cieszymy, że Stwórca nie utrudnia przystępu do siebie! (1 Jana 5:14, 15). Oczywiście musimy dokładać starań, by podtrzymywać bliską, osobistą więź z Jehową. Na szczęście On nam w tym pomaga, zapewniając wszelkie środki potrzebne do rozwinięcia i pielęgnowania zbożnego oddania (Jakuba 4:8). Jak możemy w pełni korzystać z tych miłościwych postanowień?
Zachowuj siły duchowe
11. W jaki sposób możemy wyrażać zbożne oddanie?
11 Pod wpływem szczerej miłości do Boga będziemy uzewnętrzniać głębię swego zbożnego oddania w myśl rady Pawła: „Rób wszystko, co możesz, by się stawić przed Bogiem jako godny uznania, jako pracownik nie mający się czego wstydzić, poprawnie władający słowem prawdy” (2 Tymoteusza 2:15). W tym celu musimy regularnie studiować Biblię, uczęszczać na zebrania i uczestniczyć w służbie polowej. Bliską więź z Jehową możemy też podtrzymywać ‛nieustannym modleniem się’ do Niego (1 Tesaloniczan 5:17). Są to wymowne przejawy zbożnego oddania. Zaniedbywanie któregokolwiek z tych elementów może prowadzić do choroby duchowej i osłabić naszą odporność na działania Szatana (1 Piotra 5:8).
12. Dzięki czemu możemy radzić sobie z trudnościami?
12 Dbanie o siły duchowe oraz ciągła aktywność pomagają nam też stawić czoło licznym próbom, i to z różnych źródeł. Czasem trudniej znieść obojętność, sprzeciw czy prześladowania, gdy odczuwa się je ze strony członków rodziny, krewnych bądź sąsiadów. W pracy lub szkole bywamy narażeni na podstępne naciski do złamania zasad chrześcijańskich. Zniechęcenie, jakaś dolegliwość albo depresja może nam odebrać siły fizyczne i dodatkowo utrudniać radzenie sobie z próbami wiary. Zdołamy jednak uporać się z wszystkimi przeciwnościami — pod warunkiem, że trwamy „w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy” (2 Piotra 3:11, 12). Postępując tak, możemy zachowywać radość i być pewni błogosławieństwa Bożego (Przysłów 10:22).
13. Co musimy robić, jeśli chcemy zachować zbożne oddanie?
13 Chociaż osoby okazujące zbożne oddanie stają się celem ataków Szatana, nie musimy drżeć ze strachu. Dlaczego? Ponieważ „Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia” (2 Piotra 2:9). Chcąc podołać trudnościom i dostąpić takiego wyzwolenia, musimy ‛wyrzec się bezbożności i światowych pragnień oraz żyć pośród teraźniejszego systemu rzeczy w trzeźwości umysłu i prawości, i zbożnym oddaniu” (Tytusa 2:12). Jako chrześcijanie, musimy uważać, aby jakaś słabość związana z cielesnymi pragnieniami czy uczynkami nie osłabiła ani nie zrujnowała naszego zbożnego oddania. Rozważmy niektóre z tych zagrożeń.
Strzeż się wszystkiego, co zagraża zbożnemu oddaniu
14. O czym powinniśmy pamiętać, jeśli pociąga nas sidło materializmu?
14 Dla wielu sidłem jest materializm. Moglibyśmy zwodzić samych siebie, ‛mniemając, iż zbożne oddanie jest źródłem zysku’ materialnego, i posunąć się do nadużycia zaufania, którym obdarzyli nas współwyznawcy (1 Tymoteusza 6:5). Moglibyśmy nawet wyciągnąć błędny wniosek, że wolno nam wymóc na bogatszym chrześcijaninie pożyczkę, której najprawdopodobniej nie zdołamy zwrócić (Psalm 37:21). Ale to nie gromadzenie dóbr materialnych, lecz zbożne oddanie „zawiera obietnicę życia teraźniejszego oraz tego, które ma nadejść” (1 Tymoteusza 4:8). Skoro ‛nic nie przynieśliśmy na świat i nic nie możemy wynieść’, bądźmy jeszcze bardziej zdecydowani zabiegać o ‛zbożne oddanie wraz z poprzestawaniem na tym, co mamy’, ‛zadowalając się wyżywieniem i odzieżą oraz schronieniem’ (1 Tymoteusza 6:6-11).
15. Co możemy zrobić, jeśli nasze zbożne oddanie mogłaby przekreślić pogoń za przyjemnościami?
15 Zbożne oddanie mogłaby usunąć w cień pogoń za przyjemnościami. Czy przypadkiem nie musimy pod tym względem bezzwłocznie dokonać zmian? To prawda, że rozrywka i „ćwiczenie cielesne” przynoszą pewne korzyści, lecz są one niewielkie w porównaniu z życiem wiecznym (1 Jana 2:25). Obecnie wielu ‛miłuje bardziej rozkosze niż Boga i zachowuje formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierza się jego mocy’, toteż unikajmy takich osób (2 Tymoteusza 3:4, 5). Każdy, kto przywiązuje wagę do zbożnego oddania, ‛niezawodnie zaskarbia sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia’ (1 Tymoteusza 6:19).
16. Jakie grzeszne pragnienia przeszkadzają niektórym trzymać się prawych wymagań Bożych i jak można zapanować nad tymi pragnieniami?
16 Nasze zbożne oddanie mogłoby zostać zrujnowane przez pijaństwo, narkomanię, niemoralność oraz grzeszne pragnienia. Kto ulega takim pokusom, ten nie trzyma się prawych wymagań Bożych (1 Koryntian 6:9, 10; 2 Koryntian 7:1). Nawet apostoł Paweł musiał prowadzić nieustanny bój z grzesznym ciałem (Rzymian 7:21-25). Aby wyeliminować niewłaściwe pragnienia, trzeba podjąć stanowcze działanie. Na przykład musimy być zdecydowani zachowywać czystość moralną. Paweł radzi: „Zadajcie śmierć członkom waszego ciała, które są na ziemi, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność, która jest bałwochwalstwem” (Kolosan 3:5). ‛Zadawanie śmierci’ członkom swego ciała, jeśli chodzi o takie grzeszne uczynki, czyli dążenie do wyeliminowania ich, wymaga determinacji. Dzięki żarliwym modlitwom o pomoc Bożą zdołamy wyrzec się niewłaściwych pragnień i w tym niegodziwym systemie rzeczy dążyć do prawości oraz zbożnego oddania.
17. Jak powinniśmy się zapatrywać na karcenie?
17 Niekorzystny wpływ na naszą wytrwałość i zbożne oddanie może wywierać zniechęcenie. Odczuwało je wielu sług Jehowy (Liczb 11:11-15; Ezdrasza 4:4; Jonasza 4:3). Może ono działać szczególnie rujnująco, gdy towarzyszy mu uraza wywołana tym, że poczuliśmy się zlekceważeni bądź zostaliśmy surowo napomniani lub skarceni. Tymczasem upomnienie i karcenie świadczą o zainteresowaniu i serdecznej trosce ze strony Boga (Hebrajczyków 12:5-7, 10, 11). Karcenie należy uważać nie tyle za karę, ile za środek służący szkoleniu nas w prawości. Jeżeli będziemy pokorni, to docenimy i przyjmiemy rady, pamiętając, że „upomnienia karności są drogą życia” (Przysłów 6:23). Pomoże nam to robić piękne postępy duchowe w dążeniu do zbożnego oddania.
18. Do czego jesteśmy zobowiązani w razie doznania krzywdy?
18 Nasze zbożne oddanie mogą wystawiać na próbę nieporozumienia i osobiste krzywdy. Niekiedy nadmiernie kogoś martwią lub nawet skłaniają do niemądrego odosabniania się od duchowych braci i sióstr (Przysłów 18:1). Warto jednak pamiętać, że chowanie urazy albo żywienie nienawiści do innych bardzo niekorzystnie odbija się na więzi z Jehową (Kapłańska 19:18). Co więcej, „kto nie miłuje swego brata, którego widział, nie może miłować Boga, którego nie widział” (1 Jana 4:20). W Kazaniu na Górze Jezus podkreślił konieczność natychmiastowego poczynienia kroków, by wyjaśnić nieporozumienie. Polecił: „Gdybyś więc przyniósł swój dar do ołtarza, a tam sobie przypomniał, że twój brat ma coś przeciwko tobie, zostaw swój dar tam przed ołtarzem i odejdź; najpierw zawrzyj pokój ze swym bratem, a potem, wróciwszy, złóż swój dar” (Mateusza 5:23, 24). Pomocą w zagojeniu rany zadanej niemiłym słowem lub czynem bywają przeprosiny. Możemy naprawić szkodę i przywrócić pokojowe stosunki, jeśli poprosimy o wybaczenie i przyznamy, że zachowaliśmy się niewłaściwie. Jezus podał też jeszcze inną radę dotyczącą pokonywania trudności (Mateusza 18:15-17). Jakże się cieszymy, gdy udaje się je rozwiązać! (Rzymian 12:18; Efezjan 4:26, 27).
Naśladuj przykład Jezusa
19. Dlaczego tak ważne jest wzorowanie się na Jezusie?
19 Niewątpliwie będziemy napotykać przeciwności, ale z tego powodu wcale nie musimy wycofywać się z biegu po życie wieczne. Pamiętajmy, że Jehowa może nas z nich wyzwolić. ‛Odłóżmy wszelki ciężar i biegnijmy wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu, uważnie wpatrując się w Naczelnego Pełnomocnika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa’ (Hebrajczyków 12:1-3). Dokładne analizowanie przykładu Jezusa i usilne dążenie do naśladowania go słowem i czynem pomoże nam pielęgnować zbożne oddanie oraz przejawiać je w pełniejszej mierze.
20. Co zyskujemy, dążąc do wytrwałości i zbożnego oddania?
20 Wytrwałość połączona ze zbożnym oddaniem przyczyni się do naszego wybawienia. Okazując te cenne przymioty, możemy wiernie pełnić świętą służbę dla Boga. Będziemy szczęśliwi nawet w obliczu przeciwności, bo gdy trwamy i przejawiamy zbożne oddanie, Jehowa obdarzy nas błogosławieństwem i tkliwymi uczuciami (Jakuba 5:11). A sam Jezus zapewnia: „Dzięki swej wytrwałości zyskacie wasze dusze” (Łukasza 21:19).
Jak byś odpowiedział?
• Dlaczego wytrwałość jest ważna?
• Czym jest zbożne oddanie i jak można je przejawiać?
• Jak możemy zadzierzgnąć i pielęgnować bliską więź z Bogiem?
• Co może zagrażać naszemu zbożnemu oddaniu i jak unikać tych niebezpieczeństw?
[Pytania do studium]
[Ilustracje na stronach 12, 13]
Zbożne oddanie można przejawiać na wiele sposobów
[Ilustracje na stronie 14]
Strzeż się wszystkiego, co zagraża zbożnemu oddaniu