Jehowa zapewnia posłusznym błogosławieństwo i ochronę

„Kto zaś mnie słucha, będzie mieszkał bezpiecznie i nie będzie go trapił strach przed nieszczęściem” (PRZYSŁÓW 1:33).

1, 2. Dlaczego posłuszeństwo wobec Boga ma istotne znaczenie? Zilustruj to przykładem.

ŻÓŁTE, puszyste pisklęta pracowicie wydziobują z niskiej trawy pożywienie — zupełnie nieświadome, iż w górze krąży jastrząb. Nagle kwoka zaczyna przenikliwie, ostrzegawczo gdakać i rozpościerać skrzydła. Pisklęta uciekają do niej i po chwili są już bezpiecznie ukryte pod jej lotkami. Jastrząb rezygnuje z ataku. * Jaka nauka wypływa z tego zdarzenia? Posłuszeństwo ratuje życie!

² Nauka ta jest szczególnie ważna dla dzisiejszych chrześcijan, ponieważ Szatan wszelkimi metodami poluje na sług Bożych (Objawienie 12:9, 12, 17). Chce zniszczyć nasze usposobienie duchowe, abyśmy stracili łaskę Jehowy i widoki na życie wieczne (1 Piotra 5:8). Jeżeli jednak utrzymujemy zażyłą więź z Bogiem i szybko reagujemy na wskazówki, których On nam udziela za pośrednictwem swego Słowa i organizacji, to możemy liczyć na Jego ochronę i opiekę. Psalmista napisał: „Lotkami swymi zagrodzi dostęp do ciebie i pod jego skrzydłami się schronisz” (Psalm 91:4).

Nieposłuszny naród pada łupem wrogów

3. Jakie skutki przyniosło uporczywe nieposłuszeństwo Izraelitów?

³ Kiedy naród izraelski był posłuszny Jehowie, pozostawał pod Jego bacznym okiem. Niestety, lud ten raz po raz porzucał swego Twórcę i zwracał się ku bóstwom z drewna i kamienia — ku „nicościom, które nie przynoszą żadnego pożytku i które nie mogą wyzwolić” (1 Samuela 12:21). Po stuleciach takiego buntowniczego postępowania Izraelici do tego stopnia pogrążyli się w odstępstwie, że nie było już nadziei na poprawę. Dlatego Jezus ubolewał: „Jerozolimo, Jerozolimo, zabijająca proroków i kamienująca tych, którzy zostali do niej posłani — jakże często chciałem zebrać twoje dzieci, jak kokoszka zbiera swe kurczęta pod skrzydła! Ale wyście tego nie chcieli. Oto wasz dom jest wam pozostawiony” (Mateusza 23:37, 38).

4. Jak w roku 70 stało się oczywiste, że Jehowa przestał się opiekować Jerozolimą?

⁴ Jehowa opuścił niewiernych Izraelitów, o czym boleśnie się przekonali w roku 70 n.e. Właśnie wtedy armia rzymska z podniesionymi sztandarami, na których widniał wizerunek orła, spadła na Jerozolimę i urządziła w niej straszliwą rzeź. Do miasta napłynęły akurat tłumy ludzi na święto Paschy. Składane przez nich liczne ofiary nie zapewniły im uznania Bożego. Było to smutne przypomnienie słów, które Samuel wyrzekł do nieposłusznego króla Saula: „Czy Jehowa ma takie samo upodobanie w całopaleniach i ofiarach, jak w posłuszeństwie  wobec głosu Jehowy? Oto posłuszeństwo jest lepsze niż ofiara, zwracanie uwagi — niż tłuszcz baranów” (1 Samuela 15:22).

5. Jakiego posłuszeństwa wymaga Jehowa i skąd wiadomo, że ludzie mogą je przejawiać?

⁵ Chociaż Jehowa kładzie ogromny nacisk na posłuszeństwo, dobrze zna ograniczenia, którym podlegają niedoskonali ludzie (Psalm 130:3, 4). Wymaga miłości, szczerości serca, posłuszeństwa opartego na wierze oraz zdrowej bojaźni przed wywołaniem Jego niezadowolenia (Powtórzonego Prawa 10:12, 13; Przysłów 16:6; Izajasza 43:10; Micheasza 6:8; Rzymian 6:17). Dowodem na to, że ludzie mogą przejawiać takie posłuszeństwo, jest ‛wielki obłok przedchrześcijańskich świadków’, którzy pozostali lojalni w obliczu ogromnych przeciwności, a nawet śmierci (Hebrajczyków 11:36, 37; 12:1). Jakże rozweselali tym serce Jehowy! (Przysłów 27:11). Natomiast inni, początkowo wierni, nie wytrwali w posłuszeństwie. Jednym z nich był starożytny król judzki Jehoasz.

Król zrujnowany przez złe towarzystwo

6, 7. Jakim królem był Jehoasz za życia Jehojady?

⁶ W niemowlęctwie Jehoasz o włos uniknął śmierci. Gdy miał siedem lat, arcykapłan Jehojada odważnie wyprowadził go z ukrycia i obwołał królem. Bogobojny Jehojada zastępował mu ojca i doradcę, toteż młody władca „czynił to, co słuszne w oczach Jehowy, przez wszystkie dni kapłana Jehojady” (2 Kronik 22:10 do 23:1, 11; 24:1, 2).

⁷ Do takich dobrych uczynków Jehoasz mógł zaliczyć coś, co było ‛bliskie jego sercu’ — odnowienie świątyni Jehowy. Aby sfinansować remont, przypomniał arcykapłanowi Jehojadzie o konieczności zbierania w Judzie i Jerozolimie „nałożonego przez Mojżesza” podatku na świątynię. Jehojada najwyraźniej zdołał zachęcić młodego króla do studiowania i przestrzegania Prawa Bożego. W rezultacie szybko ukończono prace w świątyni i skompletowano potrzebne w niej przybory (2 Kronik 24:4, 6, 13, 14; Powtórzonego Prawa 17:18).

8. (a) Co przede wszystkim przyczyniło się do duchowego upadku Jehoasza? (b) Do czego w końcu popchnęło tego króla nieposłuszeństwo?

⁸ Niestety, Jehoasz nie wytrwał w posłuszeństwie wobec Jehowy. Dlaczego? W Słowie Bożym czytamy: „Po śmierci Jehojady przybyli książęta judzcy i pokłonili się królowi. Wówczas król ich wysłuchał. I stopniowo porzucali dom Jehowy, Boga swych praojców, a zaczęli służyć świętym palom i bożkom, tak iż z powodu tej ich winy doszło do oburzenia na Judę i Jerozolimę”. Na skutek niewłaściwego wpływu książąt judzkich król przestał też słuchać proroków Bożych — między innymi syna Jehojady Zachariasza, który odważnie ganił Jehoasza i cały lud za nieposłuszeństwo. Zamiast okazać skruchę, król kazał ukamienować Zachariasza. Jakże okrutnym i krnąbrnym człowiekiem stał się Jehoasz, a wszystko dlatego, że uległ wpływowi złego towarzystwa! (2 Kronik 24:17-22; 1 Koryntian 15:33).

9. Jak ostateczny los Jehoasza i jego książąt uwypukla głupotę tkwiącą w nieposłuszeństwie?

⁹ Jak się potoczyły losy Jehoasza i jego niegodziwych książąt, gdy porzucili Jehowę? Do Judy wtargnęło wojsko syryjskie — „niewielka liczba ludzi” — i ‛wytraciło wszystkich  książąt ludu’. Ponadto najeźdźcy zmusili króla, by oddał własne mienie oraz złoto i srebro z przybytku. Chociaż ocalał, stał się schorowanym rozbitkiem życiowym. Wkrótce zamordowali go spiskowcy spośród jego sług (2 Kronik 24:23-25; 2 Królów 12:17, 18). Jakże prawdziwe okazały się słowa Jehowy skierowane do narodu izraelskiego: „Jeśli nie będziesz słuchał głosu Jehowy, swego Boga, tak by zadbać o wprowadzenie w czyn wszystkich tych przykazań i ustaw, (...) to przyjdą na ciebie (...) przekleństwa i cię dosięgną”! (Powtórzonego Prawa 28:15).

Sekretarz ocalony dzięki posłuszeństwu

10, 11. (a) Dlaczego warto się zastanowić nad radą, której Jehowa udzielił Baruchowi? (b) Co Jehowa mu poradził?

¹⁰ Czy czasem nie czujesz się zniechęcony tym, że w służbie napotykasz mało osób zainteresowanych dobrą nowiną? Czy niekiedy nie patrzysz zazdrosnym okiem na bogatych i na to, jak sobie dogadzają? Jeżeli tak, to zastanów się nad sekretarzem Jeremiasza, Baruchem, i życzliwą radą, której udzielił mu Jehowa.

¹¹ Baruch podczas spisywania jakiegoś proroczego orędzia zwrócił na siebie szczególną uwagę Jehowy. Dlaczego? Otóż zaczął użalać się na swój los i pragnąć czegoś lepszego niż udostępniony mu niezwykły przywilej służenia Bogu. Widząc tę zmianę w postawie Barucha, Jehowa podał mu wyraźną, ale życzliwą wskazówkę: „Szukasz dla siebie wielkich rzeczy. Nie szukaj. Oto bowiem sprowadzam nieszczęście na wszelkie ciało (...) a tobie dam twoją duszę jako łup we wszystkich miejscach, do których byś poszedł” (Jeremiasza 36:4; 45:5).

12. Dlaczego powinniśmy unikać szukania dla siebie „wielkich rzeczy” w obecnym świecie?

¹² Czy wyczuwasz w tych słowach głęboką troskę Jehowy o Barucha, który tak wiernie i odważnie służył Mu u boku Jeremiasza? Podobnie dzisiaj Jehowa naprawdę interesuje się tymi, których bierze pokusa, by udać się na — ich zdaniem — „zieleńsze pastwiska” w obecnym systemie rzeczy. Na szczęście wiele takich osób wzorem Barucha przychylnie reaguje na życzliwe skorygowanie ze strony dojrzałych duchowo braci (Łukasza 15:4-7). Pamiętajmy zatem, że ci, którzy w tym systemie szukają dla siebie „wielkich rzeczy”, nie mają przed sobą przyszłości. Nie tylko nie znajdą prawdziwego szczęścia, lecz co gorsza, wkrótce przeminą z teraźniejszym światem i wszystkimi jego samolubnymi pragnieniami (Mateusza 6:19, 20; 1 Jana 2:15-17).

13. Jaką lekcję pokory zawiera relacja o Baruchu?

¹³ Relacja o Baruchu zawiera też piękną lekcję pokory. Zauważ, że otrzymał on radę nie bezpośrednio od Jehowy, ale od Jeremiasza, którego dobrze znał, wraz z jego przejawami niedoskonałości i ewentualnymi dziwactwami (Jeremiasza 45:1, 2). A jednak nie uniósł się ambicją, lecz pokornie uznał, iż owa wskazówka pochodzi od Jehowy (2 Kronik 26:3, 4, 16; Przysłów 18:12; 19:20). Jeśli więc ‛uczynimy fałszywy krok, zanim to sobie uświadomimy’, i otrzymamy potrzebne rady ze Słowa Bożego, naśladujmy dojrzałość, pokorę i duchowe rozeznanie Barucha (Galatów 6:1).

14. Dlaczego powinniśmy okazywać posłuszeństwo tym, którzy wśród nas przewodzą?

¹⁴ Nasze pokorne nastawienie pomaga też osobom udzielającym nam rad. W Liście do Hebrajczyków 13:17 czytamy: „Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą, i bądźcie ulegli, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać sprawę — żeby mogli to czynić z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to wyszłoby wam na szkodę”. Jakże często starsi wylewają swe serca przed Jehową, modląc się o odwagę, mądrość i takt potrzebne do wywiązywania się z tego niełatwego aspektu pracy pasterskiej! Dlatego ‛uznawajmy takich ludzi’ (1 Koryntian 16:18).

15. (a) Jak Jeremiasz pokazał, że ufa Baruchowi? (b) Jak Baruch został nagrodzony za pokorę i posłuszeństwo?

¹⁵ Baruch skorygował swój sposób myślenia. Wskazuje na to okoliczność, że otrzymał potem  od Jeremiasza bardzo trudne zadanie — miał iść do świątyni i odczytać na głos dobitny wyrok, który spisał pod jego dyktando. Czy wykonał to polecenie? Oczywiście, uczynił „wszystko, co mu nakazał prorok Jeremiasz”. To samo orędzie przedstawił nawet książętom z Jerozolimy, co niewątpliwie wymagało ogromnej odwagi (Jeremiasza 36:1-6, 8, 14, 15). Jakieś 18 lat później owo miasto zdobyli Babilończycy, toteż wyobraź sobie, jak wdzięczny musiał być Baruch za ocalenie, którego dostąpił — usłuchał bowiem ostrzeżenia Jehowy i przestał szukać dla siebie „wielkich rzeczy”! (Jeremiasza 39:1, 2, 11, 12; 43:6).

Posłuszeństwo podczas oblężenia ratuje życie

16. Jak Jehowa okazał współczucie Żydom w Jerozolimie podczas oblężenia jej przez Babilończyków w roku 607 p.n.e.?

¹⁶ Bóg ponownie okazał współczucie posłusznym Mu ludziom, gdy w roku 607 p.n.e. nastąpiło zburzenie Jerozolimy. W szczytowej fazie oblężenia Jehowa powiedział do Żydów: „Oto kładę przed wami drogę życia i drogę śmierci. Kto spokojnie siedzi w tym mieście, umrze od miecza i od klęski głodu, i od zarazy; lecz kto wyjdzie i przejdzie na stronę Chaldejczyków, którzy was oblegają, będzie żył, a jego dusza przypadnie mu jako łup” (Jeremiasza 21:8, 9). Chociaż mieszkańcy Jerozolimy zasługiwali na zagładę, Jehowa okazał współczucie posłusznym jednostkom, i to nawet w tak krytycznym, późnym momencie. *

17. (a) Pod jakimi dwoma względami posłuszeństwo Jeremiasza zostało wystawione na próbę, gdy Jehowa polecił mu zachęcać oblężonych Żydów do ‛przejścia na stronę Chaldejczyków’? (b) Jaki pożytek możemy odnieść z odwagi i posłuszeństwa Jeremiasza?

¹⁷ Zachęcanie Żydów do poddania się wrogom niewątpliwie wystawiło na próbę również posłuszeństwo Jeremiasza. Z jednej strony był on zazdrosny o imię Boże. Nie chciał, by nieprzyjaciele okryli je hańbą, przypisując zwycięstwo martwym bożkom (Jeremiasza 50:2, 11; Lamentacje 2:16). Z drugiej zaś strony Jeremiasz zdawał sobie sprawę, że nakłaniając lud do poddania się, naraża swe życie na olbrzymie niebezpieczeństwo, gdyż wielu mogło odebrać jego słowa jako działalność wywrotową. A jednak się nie uląkł, lecz posłusznie obwieścił wypowiedzi Jehowy (Jeremiasza 38:4, 17, 18). My też — podobnie jak Jeremiasz — przedstawiamy niepopularne orędzie. Za ogłaszanie takiego samego orędzia wzgardzono Jezusem (Izajasza 53:3; Mateusza 24:9). Dlatego nie ‛drżyjmy przed człowiekiem’, ale wzorem Jeremiasza odważnie słuchajmy Jehowy i bezgranicznie Mu ufajmy (Przysłów 29:25).

 Posłuszeństwo w obliczu ataku Goga

18. Jak w przyszłości zostanie wypróbowane posłuszeństwo sług Jehowy?

¹⁸ Wkrótce cały niegodziwy system podległy Szatanowi dosięgnie zagłada w bezprecedensowym „wielkim ucisku” (Mateusza 24:21). Przed tym okresem i w jego trakcie wiara i posłuszeństwo ludu Jehowy niewątpliwie zostaną poddane surowym próbom. W Biblii czytamy na przykład, że „Gog z krainy Magog”, czyli Szatan, zmobilizuje swe hordy, opisane jako ‛liczne wojsko podobne do obłoków mogących pokryć kraj’, i przypuści zmasowany atak na lud Jehowy (Ezechiela 38:2, 14-16). Ustępujący im liczebnie i zupełnie nieuzbrojeni słudzy Boży niejako schronią się pod skrzydłami Jehowy, który osłania posłusznych.

19, 20. (a) Dlaczego posłuszeństwo Izraelitów było szczególnie ważne nad Morzem Czerwonym? (b) Jaki pożytek może nam przynieść rozmyślanie z modlitwą o wydarzeniach nad Morzem Czerwonym?

¹⁹ Sytuacja ta przypomina wyjście narodu izraelskiego z Egiptu. Po zesłaniu na ten kraj dziesięciu niszczycielskich plag Jehowa poprowadził swój lud w kierunku Ziemi Obiecanej — ale nie najkrótszą drogą, lecz ku Morzu Czerwonemu, gdzie Izraelici z łatwością mogli znaleźć się w pułapce i zostać zaatakowani. Z militarnego punktu widzenia posunięcie to wydawało się zgubne w skutkach. Gdybyś tam był, czy usłuchałbyś polecenia Jehowy przekazanego przez Mojżesza i z pełnym zaufaniem powędrował nad Morze Czerwone, wiedząc, iż Ziemia Obiecana leży gdzie indziej? (Wyjścia 14:1-4).

²⁰ Rozdział 14 Księgi Wyjścia ukazuje, w jak zdumiewający sposób Jehowa użył mocy do wyzwolenia swego ludu. Kiedy poświęcamy czas na studiowanie i rozpamiętywanie takich doniesień, wzmacniamy swą wiarę (2 Piotra 2:9). Z kolei ugruntowana wiara dodaje nam sił do okazywania posłuszeństwa Jehowie nawet wtedy, gdy Jego wymagania wydają się sprzeczne z ludzkim rozumowaniem (Przysłów 3:5, 6). Zapytaj więc siebie: „Czy usilnie staram się budować swą wiarę przez pilne studium Biblii, modlitwę, rozmyślanie oraz regularne spotykanie się z ludem Bożym?” (Hebrajczyków 10:24, 25; 12:1-3).

Posłuszeństwo rodzi nadzieję

21. Jakich błogosławieństw mogą teraz i w przyszłości dostąpić ludzie posłuszni Jehowie?

²¹ Osoby, które pielęgnują zwyczaj okazywania posłuszeństwa Jehowie, już teraz przekonują się o prawdziwości zapewnienia z Księgi Przysłów 1:33: „Kto zaś mnie słucha, będzie mieszkał bezpiecznie i nie będzie go trapił strach przed nieszczęściem”. Jakże cudownie te pokrzepiające słowa spełnią się podczas nadchodzącego dnia pomsty Jehowy! Jezus powiedział  swym uczniom: „Gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie” (Łukasza 21:28). Wyraźnie zatem widać, że tylko osoby posłuszne Bogu z ufnością zareagują na tę zachętę (Mateusza 7:21).

22. (a) Jaki powód do żywienia ufności mają słudzy Jehowy? (b) Jakie zagadnienie zostanie omówione w następnym artykule?

²² Innym powodem do żywienia ufności jest to, iż „Wszechwładny Pan, Jehowa, nie uczyni nic, jeśli swej poufnej sprawy nie wyjawił swoim sługom prorokom” (Amosa 3:7). W dobie obecnej Jehowa nie udziela natchnienia prorokom, tak jak to czynił w przeszłości; ustanowił natomiast klasę wiernego niewolnika, mającą dostarczać Jego domownikom aktualnego pokarmu duchowego (Mateusza 24:45-47). Jakie to więc ważne, byśmy okazywali posłuszeństwo temu „niewolnikowi”! Następny artykuł wykaże, iż takie posłuszeństwo odzwierciedla też naszą postawę wobec jego Pana, Jezusa. To „jemu będzie się należeć posłuszeństwo ludów” (Rodzaju 49:10).

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Jakie skutki przyniosło uporczywe nieposłuszeństwo Izraelitów?

• Jaki wpływ wywarli na króla Jehoasza ludzie, z którymi się stykał w początkowym oraz w późniejszym okresie życia?

• Czego możemy się nauczyć od Barucha?

• Dlaczego osoby posłuszne Jehowie nie mają powodów do obaw w obliczu zbliżającego się końca obecnego systemu rzeczy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 13]

Pod kierownictwem Jehojady młody Jehoasz był posłuszny Jehowie

[Ilustracja na stronie 15]

Pod wpływem złego towarzystwa Jehoasz kazał zabić proroka Bożego

[Ilustracja na stronie 16]

Czy okazałbyś posłuszeństwo wobec Jehowy, żeby ujrzeć działanie Jego zdumiewającej zbawczej mocy?