Narodziny Jezusa — jak i dlaczego do nich doszło?

„TO NIEMOŻLIWE!” Tak reaguje wielu niechrześcijan, słysząc relację o narodzinach Jezusa. Według nich wiara w to, iż dziewica poczęła i urodziła syna bez udziału mężczyzny, jest sprzeczna z nauką. A co ty o tym sądzisz?

W roku 1984 londyński dziennik The Times opublikował list dotyczący tej kwestii. Można było w nim przeczytać: „Nie jest rzeczą logiczną odwoływanie się do nauki jako argumentu przeciwko cudom. Utrzymywanie, że są niemożliwe, jest takim samym aktem wiary, jak przeświadczenie, iż mogą się zdarzyć”. List podpisało 14 profesorów brytyjskich uczelni. Oświadczyli oni: „Jesteśmy skłonni uznać dziewicze poczęcie, inne cuda opisane w Ewangeliach oraz wskrzeszenie Chrystusa za fakty historyczne”.

Trudno się jednak dziwić, że ktoś, kto po raz pierwszy słyszy o urodzeniu Jezusa przez dziewicę, nie może w to uwierzyć. Nawet sama matka Jezusa była zakłopotana, gdy anioł Boży oznajmił jej: „Oto poczniesz w swym łonie i urodzisz syna, i masz mu nadać imię Jezus”. Zapytała: „Jakże to się stanie, skoro nie współżyję z mężczyzną?” Anioł wyjaśnił jej, że Bóg dokona cudu za sprawą swego świętego ducha, a następnie dodał: „U Boga żadne oznajmienie nie będzie niemożliwe” (Łukasza 1:31, 34-37). Twórca zadziwiającego procesu narodzin z pewnością mógł spowodować, że dziewica stała się brzemienna i urodziła Jezusa. Skoro Bóg stworzył wszechświat i rządzące nim precyzyjnie dostrojone prawa, bez wątpienia potrafił również posłużyć się komórką jajową Marii, by Jego Syn urodził się jako doskonały człowiek.

Dlaczego było to potrzebne?

Gdy Maria poczęła syna, była zaręczona z bogobojnym Józefem. Ujrzał on we śnie anioła, który wyjaśnił mu, dlaczego jego narzeczona w nadprzyrodzony sposób stała się brzemienna. Anioł powiedział: „Nie lękaj się wziąć Marii, swej żony, do domu, bo to, co zostało w niej poczęte, jest za sprawą ducha świętego. Urodzi ona syna, a ty masz go nazwać imieniem Jezus, on bowiem wybawi swój lud od ich grzechów” (Mateusza 1:20,21). Imię Jezus po hebrajsku znaczy „Jehowa jest wybawieniem”. Przypomina nam ono o potrzebie uzyskania wybawienia od grzechu i śmierci oraz o tym, że Jehowa Bóg umożliwi je za pośrednictwem Jezusa.

 Na skutek grzechu pierwszego człowieka, Adama, wszyscy jego potomkowie rodzą się niedoskonali, ze skłonnością do łamania praw Bożych (Rzymian 5:12). W jaki sposób mieli być wyzwoleni z niewoli grzechu i odzyskać doskonałość? Ceną wykupu, równoważącą szale sprawiedliwości, musiało być inne doskonałe życie ludzkie. Właśnie dlatego Bóg doprowadził do cudownych narodzin doskonałego człowieka, Jezusa, a sam Jezus zgodził się zginąć z ręki swych nieprzyjaciół (Jana 10:17, 18; 1 Tymoteusza 2:5, 6). Po zmartwychwstaniu i wstąpieniu do nieba mógł on z przekonaniem powiedzieć: „Byłem martwy, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i Hadesu [wspólnego grobu ludzkości]” (Objawienie 1:18).

Dzierżąc symboliczne klucze śmierci i Hadesu, Jezus może otworzyć grzesznym ludziom drogę do odzyskania tego, co utracił Adam. Chrystus tak to wyjaśnił: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje, a każdy, kto żyje i we mnie wierzy, przenigdy nie umrze” (Jana 11:25, 26). Cóż za wspaniała obietnica! Istnieje jednak jeszcze donioślejsza przyczyna narodzin Jezusa.

Najważniejszy powód

Jezus nie zaczął istnieć dopiero w łonie Marii. Sam przecież wyraźnie powiedział: „Zstąpiłem z nieba” (Jana 6:38). Przebywał w dziedzinie duchowej ze swoim Ojcem od rozpoczęcia dzieła stwarzania. Biblia nazywa go wręcz „początkiem stworzenia Bożego” (Objawienie 3:14). W niebie Jezus był świadkiem buntu zdeprawowanego anioła, który nakłonił pierwszych ludzi do wypowiedzenia posłuszeństwa Bogu. Dostarczyło to Jezusowi najważniejszego powodu, by się narodzić jako doskonały człowieczy Syn Boży. Co to za powód?

Jezus musiał dowieść, że jego niebiański Ojciec ma prawo sprawować władzę nad wszechświatem. Swą wiernością od chwili ziemskich narodzin aż do śmierci pokazał, że uznaje sposób, w jaki Jehowa panuje nad swymi stworzeniami. Zanim poniósł śmierć z rąk przeciwników Bożych, dobitnie podkreślił powód, dla którego zdecydował się podążać drogą prowadzącą do ofiarnej śmierci. Powiedział, że stało się tak, ‛żeby świat poznał, iż on miłuje Ojca’ (Jana 14:31). Gdyby pierwsi ludzie, Adam i Ewa, przejawiali podobną miłość, mogliby dowieść swej wierności w obliczu o wiele łatwiejszej próby (Rodzaju 2:15-17).

Swym wiernym postępowaniem Jezus udowodnił również, że niegodziwy, zbuntowany anioł, Szatan, jest kłamcą. Oczernił on Boga i ludzi, gdy w obecności innych istot niebiańskich oświadczył: „Człowiek gotów jest oddać  za swoje życie wszystko, co posiada” (Hioba 2:1, 4, Biblia Warszawsko-Praska). Postawił niesłuszny zarzut, że w obliczu zagrożenia każdy odwróci się od Boga, byle ratować swe życie.

W ten sposób Szatan zakwestionował prawowitość i słuszność zwierzchnictwa Bożego. Aby rozstrzygnąć tę kwestię, Jezus zgodził się więc narodzić jako człowiek i udowodnić, że można pozostać wiernym Bogu aż do śmierci.

A zatem Jezus pojawił się na ziemi przede wszystkim po to, by jak sam wyjaśnił, „dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Słowem i czynem pokazał, że zwierzchnictwo Boga jest całkowicie słuszne, a uznawanie go jest warunkiem trwałego szczęścia. Wyjawił również, iż przyszedł na świat, by złożyć swe ludzkie życie „jako okup za wielu”, dając tym samym grzesznej ludzkości możliwość uzyskania wiecznego i doskonałego życia (Marka 10:45). Relacja o narodzinach Jezusa ma nam pomóc pojąć te kluczowe kwestie. Ale jak wykazano w następnym artykule, wydarzenia towarzyszące narodzinom Jezusa mogą nas nauczyć jeszcze czegoś innego.

[Ilustracje na stronie 4]

W jaki sposób można było uwolnić potomków Adama od grzechu?