„Bądź odważny i silny”!
„Bądź odważny i silny”!
„Odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (JANA 16:33).
1. Jakie zachęty otrzymali Izraelici w związku z tym, co czekało ich w Kanaanie?
KIEDY Izraelici mieli się przeprawić przez Jordan i wejść do Ziemi Obiecanej, Mojżesz oznajmił im: „Bądźcie odważni i silni. Nie bójcie się ani nie drżyjcie przed nimi, gdyż Jehowa, twój Bóg idzie z tobą”. Następnie wezwał Jozuego, który miał wprowadzić Izraelitów do Kanaanu, i jeszcze raz go zachęcił do przejawiania odwagi (Powtórzonego Prawa 31:6, 7). Po pewnym czasie Jozuego pokrzepił sam Jehowa, mówiąc: „Bądź odważny i silny (...). Tylko bądź odważny i bardzo silny” (Jozuego 1:6, 7, 9). Słowa te naprawdę były na czasie. Izraelici potrzebowali odwagi, by stawić czoła potężnym wrogom mieszkającym po drugiej stronie Jordanu.
2. W jakim znajdujemy się dziś położeniu i czego to od nas wymaga?
2 W dzisiejszych czasach prawdziwi chrześcijanie mają niebawem wejść do obiecanego nowego świata i podobnie jak Jozue muszą być odważni (2 Piotra 3:13; Objawienie 7:14). Jesteśmy jednak w innym położeniu niż on. Jozue walczył na miecze i włócznie. My natomiast uczestniczymy w boju duchowym i nigdy nie sięgamy po literalny oręż (Izajasza 2:2-4; Efezjan 6:11-17). Ponadto Jozue prowadził wiele zaciekłych bitew nawet już po wkroczeniu do Ziemi Obiecanej, my zaś toczymy najcięższe walki teraz — przed wejściem do nowego świata. Przyjrzyjmy się niektórym sytuacjom wymagającym od nas odwagi.
Dlaczego musimy walczyć?
3. Co Biblia mówi o naszym największym wrogu?
3 Apostoł Jan napisał: „Wiemy, że pochodzimy od Boga, lecz cały świat podlega mocy niegodziwca” (1 Jana 5:19). Słowa te wyjawiają główną przyczynę, dla której chrześcijanie muszą walczyć o zachowanie wiary. Gdy jakiś sługa Boży postępuje lojalnie, jest to w pewnej mierze porażka dla Szatana Diabła. Dlatego Diabeł „krąży jak ryczący lew”, starając się zastraszyć i pożreć wiernych chrześcijan (1 Piotra 5:8). W ten sposób toczy wojnę z chrześcijańskimi pomazańcami i ich towarzyszami (Objawienie 12:17). W walce tej posługuje się ludźmi, którzy świadomie bądź nieświadomie popierają jego działania. Przeciwstawianie się Szatanowi i jego poplecznikom wymaga od nas odwagi.
4. Przed czym ostrzegł Jezus i jaki przymiot jest widoczny u prawdziwych chrześcijan?
4 Jezus wiedział, że Szatan wraz ze swoimi zwolennikami będzie zajadle występował przeciw dobrej nowinie. Dlatego ostrzegł swych naśladowców: „Ludzie będą was wydawać na ucisk i będą was zabijać, i ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). Słowa te spełniły się w I wieku i sprawdzają się także obecnie. Istotnie, prześladowania, jakich nieraz doznają nowożytni Świadkowie Jehowy, są równie okrutne jak te, które znosili ich współwyznawcy w przeszłości. Mimo to prawdziwi chrześcijanie nie tracą w takich chwilach odwagi. Wiedzą, że „drżenie przed człowiekiem zastawia sidło”, i bynajmniej nie chcą w nie wpaść (Przysłów 29:25).
5, 6. (a) W jakich sytuacjach musimy przejawiać odwagę? (b) Jak reagują wierni chrześcijanie, gdy ich odwaga zostaje poddana próbie?
5 Oprócz prześladowań są jeszcze inne wyzwania wymagające od nas odwagi. Niektórzy głosiciele muszą się przemóc, by dzielić się dobrą nowiną z nieznajomymi. Dzieci zostają wystawione na próbę, gdy w szkole oczekuje się od nich, że będą śpiewać hymn czy też ślubować wierność państwu bądź sztandarowi. Ponieważ są to w rzeczywistości formy kultu, chrześcijańskie dzieci zdecydowanie obstają przy zasadach Bożych, a ich wzorowa postawa bardzo nas raduje.
6 Odwagi potrzebujemy również wtedy, gdy przeciwnicy wykorzystują środki przekazu do rozpowszechniania niepochlebnych opinii o sługach Bożych albo gdy występują przeciwko prawdziwej religii i usiłują ‛dekretem zgotować niedolę’ (Psalm 94:20). Jak na przykład reagujemy, kiedy w prasie, radiu lub telewizji podaje się wypaczone czy wręcz kłamliwe informacje o Świadkach Jehowy? Czy powinno nas to szokować? Skądże! Przecież tego się spodziewamy (Psalm 109:2). Poza tym nie dziwimy się, że niektórzy wierzą w takie oszczercze lub zniekształcone relacje, ponieważ „niedoświadczony daje wiarę każdemu słowu” (Przysłów 14:15). Lojalni chrześcijanie nie są skłonni wierzyć wszystkiemu, co się mówi o ich współwyznawcach, i z pewnością nie dopuszczają, by niepochlebne doniesienia powstrzymywały ich od udziału w zebraniach i w służbie kaznodziejskiej czy też osłabiały ich wiarę. Przeciwnie — polecają siebie „jako sług Bożych (...) przez chwałę i zniewagę, przez złą opinię i dobrą opinię; jako zwodziciele [w oczach przeciwników], a jednak [w rzeczywistości] prawdomówni” (2 Koryntian 6:4, 8).
7. Jakie wnikliwe pytania warto sobie zadać?
7 Apostoł Paweł napisał do Tymoteusza: „Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, lecz mocy (...). Dlatego nie wstydź się świadectwa o naszym Panu” (2 Tymoteusza 1:7, 8; Marka 8:38). Pamiętając o tych słowach, zadajmy sobie pytania: „Czy wstydzę się swych przekonań, czy też przejawiam odwagę? Czy w pracy (lub w szkole) mówię innym, że jestem Świadkiem Jehowy, czy może próbuję to ukrywać? Czy krępuje mnie to, że się różnię od otoczenia, czy raczej jestem z tego dumny, bo zawdzięczam to więzi z Jehową?” Jeśli ktoś obawia się głosić dobrą nowinę albo obstawać przy niepopularnych wierzeniach, powinien sobie przypomnieć radę Jehowy skierowaną do Jozuego: „Bądź odważny i silny”. Nigdy nie zapominajmy, że najważniejsze jest uznanie w oczach Jehowy i Jezusa Chrystusa, a nie opinia współpracowników czy kolegów szkolnych (Galatów 1:10).
Jak pielęgnować odwagę?
8, 9. (a) Jak pewnego razu została wypróbowana odwaga pierwszych chrześcijan? (b) Jak Piotr i Jan zareagowali na pogróżki i czego doświadczyli razem z innymi braćmi?
8 Jak możemy pielęgnować w sobie odwagę, która pozwoli nam w tych trudnych czasach zachowywać niezłomną lojalność? A jak robili to pierwsi chrześcijanie? Zobaczmy, co się wydarzyło, gdy naczelni kapłani i starsi w Jerozolimie zakazali Piotrowi i Janowi głosić w imię Jezusa. Kiedy uczniowie nie chcieli na to przystać, usłyszeli pogróżki, po czym zostali zwolnieni. Następnie poszli do braci i wspólnie się pomodlili: „Jehowo, zwróć uwagę na ich groźby i daj twym niewolnikom oznajmiać twoje słowo z całą śmiałością” (Dzieje 4:13-29). W odpowiedzi na tę modlitwę Jehowa umocnił swych sług duchem świętym i jak to później poświadczyli przywódcy żydowscy, uczniowie ci ‛napełnili swą nauką Jerozolimę’ (Dzieje 5:28).
9 Przeanalizujmy tamto zdarzenie. Czy uczniowie postanowili się poddać, gdy napotkali sprzeciw i usłyszeli pogróżki od żydowskich przywódców? Ależ skąd — pomodlili się o odwagę, by dalej głosić. Potem zgodnie z tą modlitwą postępowali, a Jehowa za pośrednictwem swego ducha dodał im sił. Ich przeżycia dowodzą, że na prześladowanych chrześcijanach sprawdzają się słowa Pawła napisane później w innych okolicznościach: „Do wszystkiego mam siłę dzięki temu, który mi udziela mocy” (Filipian 4:13).
10. Dlaczego przykład Jeremiasza jest zachęcający dla osób z natury nieśmiałych?
10 Załóżmy jednak, że ktoś jest z natury nieśmiały. Czy mimo to może w czasie sprzeciwu odważnie służyć Jehowie? Oczywiście! Przypomnijmy sobie reakcję Jeremiasza, gdy Jehowa powołał go na proroka. Młodzieniec ów rzekł: „Jestem tylko chłopcem”. Sądził, że się do tego nie nadaje. Ale Jehowa go zachęcił: „Nie mów: ‚Jestem tylko chłopcem’. Lecz do wszystkich, do których cię poślę, masz iść; i wszystko, co ci nakażę, masz mówić. Nie lękaj się ich twarzy, bo ‚ja jestem z tobą, by cię wyzwolić’” (Jeremiasza 1:6-10). Jeremiasz ufał Jehowie i dlatego otrzymał od Niego siły, dzięki czemu przezwyciężył obawy i stał się nadzwyczaj odważnym świadkiem w Izraelu.
11. Co pomaga dzisiejszym chrześcijanom brać wzór z Jeremiasza?
11 Obecnie chrześcijańscy pomazańcy pełnią służbę podobną do działalności Jeremiasza i korzystając ze wsparcia „wielkiej rzeszy” „drugich owiec”, nieustannie obwieszczają zamierzenia Jehowy mimo obojętności, szyderstw i prześladowań (Objawienie 7:9; Jana 10:16). Czerpią otuchę ze słów Jehowy skierowanych do tego proroka: „Nie lękaj się”. Nigdy nie zapominają, iż wykonują zadanie zlecone przez Boga i rozgłaszają orędzie pochodzące od Niego (2 Koryntian 2:17).
Przykłady odwagi godne naśladowania
12. Jaki wspaniały przykład odwagi dał Jezus i jakiej zachęty udzielił swym naśladowcom?
12 W pielęgnowaniu odwagi pomaga nam rozmyślanie o osobach, które podobnie jak Jeremiasz działały nieustraszenie (Psalm 77:12). Na przykład gdy pomyślimy o Jezusie, zdumiewamy się, z jaką odwagą odpierał zakusy Szatana i reagował na zdecydowany sprzeciw przywódców żydowskich (Łukasza 4:1-13; 20:19-47). Dzięki sile od Jehowy pozostał niewzruszony. Dlatego tuż przed śmiercią oświadczył uczniom: „Na świecie doznajecie ucisku, ale odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (Jana 16:33; 17:16). Wzorując się na Jezusie, jego uczniowie również mogli się okazać zwycięzcami (1 Jana 2:6; Objawienie 2:7, 11, 17, 26). Musieli jednak przejawiać odwagę.
13. Do czego Paweł zachęcał Filipian?
13 Jakiś czas po śmierci Jezusa Paweł i Sylas zostali wtrąceni do więzienia w Filippi. Później Paweł zachęcał chrześcijan z tego miasta, by ‛stali niewzruszenie w jednym duchu, jedną duszą walcząc ramię w ramię za wiarę dobrej nowiny, i pod żadnym względem nie dawali się zastraszyć przeciwnikom’. Chcąc ich umocnić w tym postanowieniu, oznajmił: „Właśnie to [prześladowanie chrześcijan] jest dowodem, że (...) [prześladowców] czeka zagłada, a was wybawienie; ten zaś znak pochodzi od Boga, ponieważ z uwagi na Chrystusa dano wam przywilej nie tylko weń uwierzyć, lecz także dla niego cierpieć” (Filipian 1:27-29).
14. Jak śmiałość Pawła podziałała na braci w Rzymie?
14 Gdy Paweł pisał list do zboru w Filippi, znów był w więzieniu, tym razem w Rzymie. Ale w dalszym ciągu śmiało głosił. Z jakim skutkiem? Napisał: „Me więzy stały się w związku z Chrystusem publicznie znane całej Gwardii Pretoriańskiej i wszystkim pozostałym; a większość braci w Panu, żywiąc ufność z racji moich więzów więziennych, okazuje tym większą odwagę, by nieustraszenie mówić słowo Boże” (Filipian 1:13, 14).
15. Gdzie możemy znaleźć wspaniałe przykłady wiary, które zachęcą nas do okazywania odwagi?
15 Przykład Pawła jest dla nas zachętą. Podobnie oddziałuje na nas wzorowa postawa nowożytnych chrześcijan, którzy w obliczu prześladowań trwali i dalej trwają w krajach, gdzie władzę sprawują dyktatorzy lub duchowieństwo. O przeżyciach wielu z tych braci możemy przeczytać w czasopismach Strażnica i Przebudźcie się! oraz w Rocznikach Świadków Jehowy. Czytając te doniesienia, pamiętajmy, że opisani tam nasi współwyznawcy to zwyczajni ludzie, tacy jak my. Gdy jednak znaleźli się w bardzo trudnej sytuacji, zdołali wytrwać, ponieważ Jehowa dał im moc wykraczającą poza to, co normalne. Bądźmy pewni, że w razie konieczności Jehowa tak samo wesprze i nas.
Nasza odwaga podoba się Jehowie i przysparza Mu czci
16, 17. Jak możemy dziś kształtować w sobie odwagę?
16 Zdecydowane obstawanie przy prawdzie i prawości wymaga odwagi. Czynienie tego mimo wewnętrznych obaw wymaga jeszcze więcej odwagi. Każdy chrześcijanin może przejawiać ten przymiot — jeśli naprawdę pragnie wykonywać wolę Jehowy, jeśli stanowczo chce pozostać wierny, jeśli nieustannie polega na Bogu i jeśli nigdy nie zapomina, że Jehowa w przeszłości podobnie umacniał wielu swoich sług. Co więcej, gdy sobie uświadamiamy, że nasza postawa podoba się Jehowie i przysparza Mu czci, jesteśmy jeszcze bardziej zdecydowani zachowywać odwagę. Nie zrażamy się też szyderstwami, a nawet gorszym traktowaniem, ponieważ szczerze kochamy naszego Boga (1 Jana 2:5; 4:18).
17 Poza tym zawsze pamiętajmy: gdy cierpimy za wiarę, nie znaczy to, że w czymś zawiniliśmy (1 Piotra 3:17). Cierpimy, ponieważ popieramy zwierzchnią władzę Jehowy, czynimy dobro i nie jesteśmy częścią świata. Apostoł Piotr nawiązał do tego następująco: „Jeśli cierpliwie znosicie [przeciwności], czyniąc dobro i cierpiąc, jest to rzecz miła Bogu”. Oznajmił także: „Niech więc też ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, polecają swe dusze wiernemu Stwórcy, czyniąc to, co dobre” (1 Piotra 2:20; 4:19). Okazując wiarę, naprawdę radujemy naszego kochającego Boga Jehowę i przysparzamy Mu czci. Jakże ważny to powód do przejawiania odwagi!
Rozmowy z władzami
18, 19. Jakie przesłanie przekazujemy, gdy odważnie stajemy przed sądem?
18 Kiedy Jezus zapowiadał swym uczniom prześladowania, rzekł również: „Będą was (...) wydawać sądom lokalnym i biczować was w swych synagogach. Co więcej, ze względu na mnie będziecie ciągani przed namiestników i królów, na świadectwo im i narodom” (Mateusza 10:17, 18). Wystąpienie przed sędzią lub władcą z powodu fałszywych oskarżeń wymaga odwagi. Kiedy jednak w takich sytuacjach śmiało dajemy im świadectwo, wykorzystujemy trudne okoliczności jako okazję do wykonania ważnego dzieła. W gruncie rzeczy przekazujemy wtedy władzom orędzie od Jehowy zapisane w Psalmie drugim: „Teraz więc, królowie, wykażcie wnikliwość; dajcie się skorygować, sędziowie ziemi. Służcie Jehowie z bojaźnią” (Psalm 2:10, 11). Cenimy sobie, że gdy Świadkowie Jehowy byli niesłusznie oskarżani, sędziowie często bronili swobód religijnych. Jednak niektórzy z nich ulegli wpływowi przeciwników. Do takich sędziów Pismo Święte kieruje wezwanie: „Dajcie się skorygować”!
19 Sędziowie powinni być świadomi, że najważniejsze prawa ustanowił Jehowa Bóg. Powinni też pamiętać, iż wszyscy ludzie, również oni sami, są odpowiedzialni przed Jehową Bogiem i przed Jezusem Chrystusem (Rzymian 14:10). Jeśli chodzi o nas — niezależnie od tego, czy ludzkie sądy oddadzą nam sprawiedliwość, czy nie — mamy wszelkie powody do przejawiania odwagi, ponieważ z nami jest Jehowa. W Biblii czytamy: „Szczęśliwi są wszyscy, którzy się u niego chronią” (Psalm 2:12).
20. Dlaczego znosząc prześladowania i oszczerstwa, możemy być szczęśliwi?
20 W Kazaniu na Górze Jezus powiedział: „Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość. Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach; tak bowiem prześladowali proroków przed wami” (Mateusza 5:11, 12). Oczywiście prześladowania same w sobie nie są przyjemne, ale jeśli się nie zrażamy przeciwnościami — nie wyłączając oszczerczych informacji w mediach — to możemy się radować. Podobamy się Jehowie i zostaniemy za to nagrodzeni. Swą odważną postawą pokazujemy, że żywimy głęboką wiarę i cieszymy się uznaniem Bożym. W ten sposób dajemy też dowód całkowitego polegania na Jehowie. Takie zaufanie jest chrześcijanom niezbędne. Sprawę tę omawia następny artykuł.
Czego się nauczyłeś?
• Jakie sytuacje wymagają dziś od nas odwagi?
• Jak możemy pielęgnować w sobie odwagę?
• Które osoby dały wspaniały przykład odwagi?
• Dlaczego pragniemy postępować odważnie?
[Pytania do studium]
[Ilustracje na stronie 9]
Simone Arnold (obecnie Liebster) w Niemczech, Widdas Madona w Malawi oraz Lidija i Ołeksij Kurdasowie na Ukrainie — zachowali odwagę i przeciwstawili się niegodziwcowi
[Ilustracje na stronie 10]
Nie wstydzimy się dobrej nowiny
[Ilustracja na stronie 11]
Dzięki odwadze uwięziony Paweł przyczynił się do rozprzestrzenienia dobrej nowiny
[Ilustracja na stronie 12]
Gdy odważnie wyjaśniamy nasze biblijne stanowisko sędziemu, przekazujemy mu doniosłe orędzie