Zaufaj Jehowie całym sercem
Zaufaj Jehowie całym sercem
„Znający twe imię będą ci ufali” (PSALM 9:10).
1, 2. W jaki sposób ludzie nadaremnie usiłują zapewnić sobie bezpieczeństwo?
W DZISIEJSZYM świecie pełnym zagrożeń poszukiwanie kogoś lub czegoś zapewniającego bezpieczeństwo jest całkiem naturalne. Niektórzy sądzą, że spokojną przyszłość zagwarantują im pieniądze, ale w rzeczywistości są one bardzo niepewną ostoją. W Biblii czytamy: „Kto ufa swemu bogactwu, ten upadnie” (Przysłów 11:28). Inni wiążą swe nadzieje z ludzkimi przywódcami, jednak nawet najlepsi z nich popełniają błędy. Wszystkich też dosięga śmierć. W Piśmie Świętym mądrze powiedziano: „Nie pokładajcie ufności w dostojnikach ani w synu ziemskiego człowieka, do którego nie należy wybawienie” (Psalm 146:3). Te natchnione słowa są również przestrogą dla nas, byśmy nie zawierzali jedynie własnym wysiłkom. My także jesteśmy tylko ‛synami ziemskiego człowieka’.
2 Prorok Izajasz napiętnował współczesnych sobie przywódców Izraela, ponieważ zaufali „schronieniu kłamstwa” (Izajasza 28:15-17). Poszukując bezpieczeństwa, zawierali polityczne przymierza z sąsiednimi narodami. Ale takie sojusze były niegodne zaufania — były „kłamstwem”. Podobnie dzisiaj wielu przywódców religijnych zacieśnia więzy z czołowymi politykami. Ich przymierza również okażą się „kłamstwem” (Objawienie 17:16, 17). Nie zapewnią trwałego bezpieczeństwa.
Dobry przykład Jozuego i Kaleba
3, 4. Jakie wieści przynieśli z Kanaanu Jozue i Kaleb, a jakie pozostali zwiadowcy?
3 Gdzie zatem powinniśmy szukać bezpieczeństwa? Tam, gdzie w czasach Mojżesza poszukiwali go Jozue i Kaleb. Krótko po wyswobodzeniu z Egiptu naród izraelski był gotowy wkroczyć do Kanaanu, Ziemi Obiecanej. W celu przeszpiegowania tych terenów wysłano dwunastu zwiadowców, którzy wrócili po 40 dniach i zdali relację. Tylko dwóch z nich, Jozue i Kaleb, miało dobre wieści — zachęcało Izraelitów do podboju Kanaanu. Pozostali potwierdzili, że to ziemia godna pożądania, ale powiedzieli: „Faktem jest, że lud zamieszkujący tę ziemię jest silny, a miasta warowne są bardzo wielkie (...) Nie możemy wyruszyć przeciwko temu ludowi, gdyż oni są silniejsi od nas” (Liczb 13:27, 28, 31).
4 Izraelici dali wiarę dziesięciu zwiadowcom i zlękli się do tego stopnia, że zaczęli szemrać przeciw Mojżeszowi. W końcu Jozue i Kaleb z przekonaniem oznajmili: „Ziemia, przez którą przeszliśmy, by ją przeszpiegować, jest ziemią bardzo, bardzo dobrą. Jeśli Jehowa znalazł w nas upodobanie, to wprowadzi nas do tej ziemi i ją nam da — ziemię mlekiem i miodem płynącą. Tylko się nie buntujcie przeciwko Jehowie i nie bójcie się ludu tej ziemi” (Liczb 14:6-9). Izraelici jednak nie chcieli słuchać i w rezultacie nie było im dane wejść wówczas do Ziemi Obiecanej.
5. Dlaczego Jozue i Kaleb przynieśli pomyślne wieści?
5 Dlaczego Jozue i Kaleb, w odróżnieniu od reszty zwiadowców, przynieśli pomyślne wiadomości? Wszyscy widzieli te same warowne miasta i silne narody. Poza tym owych dziesięciu zwiadowców słusznie oznajmiło, że Izrael jest za słaby, by zdobyć tę ziemię. Jozue i Kaleb też o tym wiedzieli. Ale tych dziesięciu patrzyło na sprawy z ludzkiego punktu widzenia. Tymczasem Jozue i Kaleb ufali Jehowie. Widzieli Jego potężne czyny w Egipcie, nad Morzem Czerwonym i u stóp góry Synaj. Po latach nawet same wieści o tych wydarzeniach skłoniły Rachab z Jerycha do narażenia własnego życia dla dobra ludu Jehowy! (Jozuego 2:1-24; 6:22-25). Jozue i Kaleb, naoczni świadkowie tamtych czynów Jehowy, mieli całkowitą pewność, że dalej będzie On walczył za swój lud. Czterdzieści lat później ich zaufanie zostało w pełni nagrodzone — wtedy to nowe pokolenie Izraelitów pod wodzą Jozuego wkroczyło do Kanaanu i go podbiło.
Dlaczego powinniśmy bezgranicznie ufać Jehowie
6. Dlaczego chrześcijanie napotykają dziś próby i komu powinni zaufać?
6 W obecnych „krytycznych czasach trudnych do zniesienia” podobnie jak Izraelici mamy przeciwników silniejszych od nas (2 Tymoteusza 3:1). Jesteśmy poddawani próbom o charakterze moralnym, duchowym, a niekiedy też fizycznym. O własnych siłach nie zdołalibyśmy się im oprzeć, ponieważ pochodzą z nadludzkiego źródła — od Szatana Diabła (Efezjan 6:12; 1 Jana 5:19). Skąd zatem możemy oczekiwać pomocy? Wierny starożytny sługa Boży powiedział w modlitwie do Jehowy: „Znający twe imię będą ci ufali” (Psalm 9:10). Jeśli więc naprawdę znamy Jehowę i rozumiemy doniosłe znaczenie Jego imienia, to tak jak niegdyś Jozue i Kaleb obdarzymy Go całkowitym zaufaniem (Jana 17:3).
7, 8. (a) Jak dzieło stwórcze pobudza nas do ufania Jehowie? (b) Jak Biblia pomaga nam darzyć Jehowę zaufaniem?
7 Dlaczego powinniśmy ufać Jehowie? Jozue i Kaleb żywili takie zaufanie między innymi dlatego, że widzieli przejawy Jego mocy. To samo można powiedzieć o nas. Zwróćmy uwagę na stwórcze dzieło Jehowy, na przykład na wszechświat z miliardami galaktyk. Potężne siły przyrody, nad którymi Jehowa ma władzę, pokazują, że naprawdę jest On Wszechmocny. Kiedy zastanawiamy się nad Jego cudownymi dziełami, podzielamy zdanie Hioba, który rzekł o Jehowie: „Któż może się mu przeciwstawić? Któż mu powie: ‚Co czynisz?’” (Hioba 9:12). Istotnie, jeśli Jehowa jest po naszej stronie, nie musimy się obawiać nikogo w całym wszechświecie! (Rzymian 8:31).
8 Pomyślmy także o Słowie Jehowy, Biblii. To niewyczerpane źródło mądrości Bożej oddziałuje na nas z mocą i pomaga nam wystrzegać się niegodziwych praktyk oraz dostosowywać życie do wymagań Jehowy (Hebrajczyków 4:12). Dzięki Biblii poznaliśmy Jego imię i to, co ono oznacza (Wyjścia 3:14). Zdajemy sobie sprawę, że Jehowa, realizując swe zamysły, może się stać, kimkolwiek zechce — kochającym Ojcem, sprawiedliwym Sędzią, zwycięskim Wojownikiem. Widzimy też, że Jego wypowiedzi zawsze okazują się prawdziwe. Studiowanie Słowa Bożego skłania nas do powtórzenia za psalmistą: „Zaufałem twojemu słowu” (Psalm 119:42; Izajasza 40:8).
9. Jak okup oraz zmartwychwstanie Jezusa umacniają nasze zaufanie do Jehowy?
9 Kolejnym powodem do ufania Jehowie jest postanowienie o okupie (Mateusza 20:28). To naprawdę niezwykłe, że Jehowa posłał swego własnego Syna, by za nas umarł! Okup ma dla nas ogromne znaczenie. Zakrywa grzechy każdego człowieka, który okazuje skruchę i ze szczerym sercem zwraca się ku Jehowie (Jana 3:16; Hebrajczyków 6:10; 1 Jana 4:16, 19). Z dostarczeniem okupu nieodłącznie wiązało się zmartwychwstanie Jezusa. Ten cud, potwierdzony przez setki naocznych świadków, jest następną podstawą do ufania Jehowie. Stanowi gwarancję, że nasze nadzieje na pewno się spełnią (Dzieje 17:31; Rzymian 5:5; 1 Koryntian 15:3-8).
10. Jakie mamy osobiste powody do ufania Jehowie?
10 Wymieniliśmy tylko kilka przyczyn, dla których możemy i powinniśmy całkowicie ufać Jehowie. Jest ich znacznie więcej, a niektóre dotyczą nas bezpośrednio. Na przykład wszyscy co jakiś czas napotykamy w życiu trudności. Jeśli szukamy wtedy kierownictwa Jehowy, sami widzimy, jaką to ma praktyczną wartość (Jakuba 1:5-8). Im częściej będziemy w codziennym życiu polegać na Jehowie i dostrzegać płynące z tego korzyści, tym bardziej Mu zaufamy.
Dawid ufał Jehowie
11. W jakich okolicznościach Dawid niezmiennie ufał Jehowie?
11 Człowiekiem, który ufał Jehowie, był w starożytnym Izraelu Dawid. Miał przeciw sobie króla Saula czyhającego na jego życie, a także potężną armię filistyńską, zdecydowaną podbić Izrael. Dawid wszystko to przetrwał, a nawet okazał się zwycięzcą. Dlaczego? Sam tak to wyjaśnił: „Jehowa moim światłem i mym wybawieniem. Kogóż mam się lękać? Jehowa twierdzą mego życia. Kogóż mam się bać?” (Psalm 27:1). Jeśli ufamy Jehowie, my również możemy odnieść zwycięstwo.
12, 13. Jak Dawid pokazał, że powinniśmy ufać Jehowie, gdy wrogowie walczą z nami swą nieprzychylną mową?
12 Pewnego razu Dawid prosił Jehowę: „Usłysz, Boże, mój głos w mym zatroskaniu. Życia mego racz strzec przed grozą nieprzyjaciela. Obyś mnie ukrył przed poufną rozmową złoczyńców, przed tumultem krzywdzicieli, którzy język swój naostrzyli jak miecz, którzy wycelowali swą strzałę — gorzką mowę, by z miejsc ukrytych strzelać do nienagannego” (Psalm 64:1-4). Nie wiemy dokładnie, co go skłoniło do napisania tych słów. Ale widzimy, że w dzisiejszych czasach przeciwnicy podobnie ‛ostrzą swój język’ i posługują się swą mową niczym narzędziem walki. „Strzelają” do nienagannych chrześcijan symbolicznymi strzałami, czyli mówią lub piszą o nich kłamstwa. Co wynika z takich prób, gdy niezachwianie ufamy Jehowie?
13 Dawid oznajmił dalej: „Nagle jednak Bóg wypuści na nich strzałę. Odnieśli rany i przywodzą do potknięcia. Lecz ich język jest przeciwko nim samym. (...) Prawy zaś rozraduje się w Jehowie i u niego się schroni” (Psalm 64:7-10). Chociaż więc wrogowie ‛ostrzą swój język’ przeciw nam, ostatecznie „ich język jest przeciwko nim samym”. Jehowa powoduje, że sprawy przybierają w końcu pomyślny obrót, toteż ci, którzy Mu ufają, zaznają dzięki Niemu radości.
Zaufanie Ezechiasza zostaje nagrodzone
14. (a) W obliczu jakiego niebezpieczeństwa Ezechiasz zaufał Jehowie? (b) Jak Ezechiasz pokazał, że nie wierzy w kłamstwa Asyryjczyków?
14 Kolejną osobą, której zaufanie do Jehowy zostało nagrodzone, był król Ezechiasz. W czasie jego panowania Jerozolimie zagrażała wielka armia asyryjska. Rozgromiła ona wiele narodów. Podbiła nawet miasta Judy oprócz Jerozolimy, ale Sancherib chełpił się, że ją także zdobędzie. Za pośrednictwem rabszaka oznajmił — zresztą słusznie — że liczenie na pomoc Egiptu jest daremne. Niemniej dodał: „Niech twój Bóg, któremu ufasz, nie zwodzi cię, mówiąc: ‚Jerozolima nie zostanie wydana w rękę króla Asyrii’” (Izajasza 37:10). Ezechiasz jednak wiedział, że Jehowa go nie zwodzi. Dlatego modlił się: „Jehowo, nasz Boże, wybaw nas z (...) ręki [Asyryjczyka], aby wszystkie królestwa ziemi poznały, że tylko ty, Jehowo, jesteś Bogiem” (Izajasza 37:20). Jehowa wysłuchał tej modlitwy. Jednej nocy anioł zgładził 185 tysięcy asyryjskich wojowników. Jerozolima się ostała, a Sancherib odszedł z ziemi judzkiej i już nigdy tam nie powrócił. Każdy, kto usłyszał o tym wydarzeniu, dowiedział się o potędze Jehowy.
15. Jedynie dzięki czemu będziemy przygotowani na wszelkie trudności mogące się pojawić w tym niespokojnym świecie?
15 Podobnie jak Ezechiasz my także bierzemy udział w wojnie. Ale w naszym wypadku jest to walka duchowa. Jako wojownicy musimy rozwijać różne umiejętności decydujące o przetrwaniu. Powinniśmy spodziewać się ataków i odpowiednio się przygotować, aby umieć je skutecznie odpierać (Efezjan 6:11, 12, 17). W tym niespokojnym świecie sytuacja może się nagle zmienić. Nieoczekiwanie może dojść do niepokojów społecznych. Kraje znane z tolerancji mogą się stać nietolerancyjne. Wszystko to zdołamy jednak przetrzymać — pod warunkiem, że tak jak Ezechiasz należycie się przygotujemy, pielęgnując niewzruszone zaufanie do Jehowy.
Co to znaczy ufać Jehowie?
16, 17. Jak dajemy dowody, że ufamy Jehowie?
16 Zaufanie do Jehowy nie sprowadza się do deklaracji słownych. Jest przymiotem serca i uzewnętrznia się uczynkami. Jeżeli ufamy Jehowie, to całkowicie zaufamy też Jego Słowu, Biblii. Będziemy codziennie je czytać, rozmyślać nad nim i kierować się nim w życiu (Psalm 119:105). Zaufanie do Jehowy wymaga też ufania w potęgę ducha świętego. Z jego pomocą możemy wydawać owoce podobające się Jehowie i wyzbyć się mocno zakorzenionych złych nawyków (1 Koryntian 6:11; Galatów 5:22-24). Dzięki duchowi świętemu wielu zdołało się wyrwać z nałogu palenia lub narkomanii. Inni zaś porzucili niemoralny tryb życia. A zatem jeśli ufamy Jehowie, to polegamy na sile od Niego, a nie na sobie (Efezjan 3:14-18).
17 Ponadto ufanie Jehowie oznacza, że darzymy zaufaniem tych, którym On ufa. Na przykład Jehowa zadbał o to, by o ziemskie sprawy Jego Królestwa troszczył się „niewolnik wierny i roztropny” (Mateusza 24:45-47). Ponieważ ufamy temu postanowieniu Bożemu, nie lekceważymy go ani nie próbujemy działać niezależnie. Poza tym w miejscowym zborze usługują starsi, którzy zgodnie ze słowami apostoła Pawła zostali zamianowani przez ducha świętego (Dzieje 20:28). Współpracując z gronem starszych, również pokazujemy, że ufamy Jehowie (Hebrajczyków 13:17).
Naśladuj przykład Pawła
18. Jak dzisiejsi chrześcijanie naśladują Pawła i na czym nie polegają?
18 Apostoł Paweł — tak jak my — napotykał w służbie wiele przeszkód. Za jego dni oczerniano chrześcijan przed władzami, dlatego Paweł próbował niekiedy korygować błędne poglądy i „prawnie ugruntowywać” dzieło głoszenia (Dzieje 28:19-22; Filipian 1:7). Dzisiejsi chrześcijanie naśladują ten przykład. Gdzie to możliwe, wszelkimi dostępnymi metodami informujemy innych, na czym polega nasza działalność. Podejmujemy też starania służące obronie i prawnemu ugruntowywaniu dobrej nowiny. Jednak nie polegamy wyłącznie na własnych wysiłkach i nie uważamy, że powodzenie dzieła zależy jedynie od wygranych procesów sądowych czy od zyskania sobie dobrej prasy. Przede wszystkim ufamy Jehowie. Pamiętamy Jego zachętę skierowaną do starożytnego Izraela: „Waszą potęgą będzie po prostu zachowywanie spokoju i ufności” (Izajasza 30:15).
19. Jak nasi bracia zostali nagrodzeni za ufanie Bogu w czasie prześladowań?
19 W nowożytnej historii nasza działalność nieraz była ograniczana lub zakazywana — w Europie Wschodniej i Zachodniej, w częściach Azji i Afryki oraz w krajach Ameryki Północnej i Południowej. Czy to znaczy, iż nie warto było ufać Jehowie? Skądże! Chociaż Jehowa z istotnych powodów dopuszcza czasem do ostrych prześladowań, to jednocześnie życzliwie wzmacnia tych, którzy je znoszą. Podczas prześladowań sporo chrześcijan dało wspaniałe świadectwo wiary i zaufania do Boga.
20. W jakich dziedzinach nigdy nie pójdziemy na kompromis, korzystając z prawnie zapewnionej wolności?
20 Z drugiej strony w większości krajów zostaliśmy prawnie uznani i czasami środki przekazu publikują o nas pochlebne opinie. Jesteśmy za to wdzięczni i rozumiemy, że taka sytuacja też służy zamierzeniu Jehowy. Mając Jego błogosławieństwo, nie korzystamy z większej wolności po to, by osiągać osobiste cele, lecz by otwarcie i gorliwie służyć Jehowie. Jednakże w imię dobrej opinii u władz nigdy nie pójdziemy na kompromis w kwestii neutralności, nie zmniejszymy udziału w głoszeniu ani w żaden inny sposób nie zaniedbamy naszej służby dla Jehowy. Jako poddani mesjańskiego Królestwa, zdecydowanie popieramy władzę Jehowy. Swe nadzieje wiążemy nie z tym systemem rzeczy, ale z nowym światem, w którym jedynym rządem nad ziemią będzie niebiańskie Królestwo Mesjasza. Żadne bomby, pociski czy nawet ataki jądrowe nie wstrząsną tym rządem ani nie strącą go z niebios. Jest on niezwyciężony i spełni powzięte przez Jehowę zamierzenie (Daniela 2:44; Hebrajczyków 12:28; Objawienie 6:2).
21. Na co jesteśmy zdecydowani?
21 Apostoł Paweł oświadczył: „Nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują ku zagładzie, lecz z tych, którzy wierzą ku zachowaniu duszy przy życiu” (Hebrajczyków 10:39). Obyśmy wszyscy wiernie służyli Jehowie do końca. Mamy wszelkie powody, by darzyć Go bezgranicznym zaufaniem teraz i przez całą wieczność (Psalm 37:3; 125:1).
Czego się nauczyłeś?
• Dlaczego Jozue i Kaleb przynieśli pomyślne wieści?
• Z jakich powodów powinniśmy bezgranicznie ufać Jehowie?
• Z czym się wiąże ufanie Jehowie?
• Do jakiego zdecydowanego postępowania skłania nas zaufanie do Jehowy?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 15]
Dlaczego Jozue i Kaleb przynieśli pomyślne wieści?
[Ilustracje na stronie 16]
Dzieło stwórcze dostarcza przekonujących dowodów, że należy ufać Jehowie
[Prawa własności]
Zdjęcia: David Malin; za uprzejmą zgodą Anglo-Australian Observatory
[Ilustracja na stronie 18]
Zaufanie do Jehowy oznacza ufanie tym, którym On ufa