Pytania czytelników

Czy podana przez Jezusa modlitwa wzorcowa sugeruje, że wola Boża działa się w niebie, mimo iż jeszcze nie zostali stamtąd wyrzuceni zdeprawowani aniołowie?

W Ewangelii według Mateusza 6:10 zapisano następujące słowa Jezusa: „Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi”. Wypowiedź tę można rozumieć na dwa sposoby: po pierwsze, jako prośbę, by wola Boża działa się na ziemi tak, jak to już było w niebie, i po drugie, jako błaganie, by w pełni działa się zarówno w niebie, jak i na ziemi. * Wcześniejsze słowa tej modlitwy: „Niech przyjdzie twoje królestwo”, wskazują, że to drugie zrozumienie lepiej harmonizuje z całym Pismem Świętym. Pasuje też do sytuacji panującej w czasach ziemskiego życia Jezusa i jeszcze długo potem. Dlaczego?

Księga Objawienia zapowiada dwojakie następstwa ustanowienia niebiańskiego Królestwa Bożego. Pierwsze miały dotyczyć nieba, a drugie ziemi. W Księdze Objawienia 12:7-9, 12 czytamy: „Wybuchła wojna w niebie: Michał i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie. Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu”.

Gdy po ustanowieniu Królestwa w roku 1914 Szatana i jego demony wyrzucono z nieba, miejsce to zostało raz na zawsze uwolnione od zbuntowanych aniołów — ku wielkiej radości lojalnych anielskich synów Jehowy, stanowiących zdecydowaną większość Jego duchowych stworzeń (Hioba 1:6-12; 2:1-7; Objawienie 12:10). W ten sposób spełniła się prośba z modlitwy wzorcowej dotycząca nieba. Pozostali tam jedynie ci, którzy są wierni i całkowicie podporządkowani zwierzchnictwu Jehowy.

Należy jednak pamiętać, że nawet wtedy, gdy niegodziwi aniołowie mieli jeszcze dostęp do nieba, byli wykluczeni z rodziny Bożej i podlegali surowym restrykcjom. Na przykład 6 werset Listu Judy wskazuje, że już w I wieku n.e. byli trzymani „wiekuistymi więzami w gęstej ciemności [duchowej] na sąd wielkiego dnia”. A w Liście 2 Piotra 2:4 czytamy: „Bóg nie powstrzymał się od ukarania aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz przez wtrącenie ich do Tartaru [stanu zupełnego poniżenia] wydał ich czeluściom gęstej ciemności [duchowej], aby byli zachowani na sąd”. *

 Chociaż zbuntowani aniołowie byli w niebie zupełnie wyłączeni poza nawias, sprawują nad ziemią wielką władzę. Słowo Boże nazywa Szatana „władcą tego świata”, a demony „światowymi władcami tej ciemności” (Jana 12:31; Efezjan 6:11, 12; 1 Jana 5:19). Właśnie dlatego Diabeł mógł zaoferować Jezusowi „wszystkie królestwa świata oraz ich chwałę” w zamian za jeden akt czci (Mateusza 4:8, 9). Wyraźnie zatem widać, że dla ziemi ‛przyjście’ Królestwa Bożego będzie oznaczać radykalne zmiany.

Jego nadejście doprowadzi do ustanowienia zupełnie nowego systemu rzeczy. Królestwo to usunie wszystkie ludzkie rządy i samo będzie sprawować władzę nad „nową ziemią”, czyli społeczeństwem złożonym z bogobojnych poddanych (2 Piotra 3:13; Daniela 2:44). Ponadto uwolni posłuszną ludzkość z niewoli grzechu, a ziemię przekształci w raj. W ten sposób po panowaniu Szatana zniknie wszelki ślad (Rzymian 8:20, 21; Objawienie 19:17-21).

Po upływie Millennium, gdy ów mesjański rząd spełni zadania wyznaczone mu przez Boga, „również sam Syn podporządkuje się temu, który mu wszystko podporządkował, tak by Bóg był wszystkim dla każdego” (1 Koryntian 15:28). Wtedy też nastąpi końcowa próba, po której Szatan, demony i wszyscy zbuntowani ludzie zostaną raz na zawsze usunięci — spotka ich „druga śmierć” (Objawienie 20:7-15). Odtąd wszystkie rozumne stworzenia w niebie i na ziemi będą po wiek wieków z radością uznawać miłościwe panowanie Jehowy. Tak oto całkowicie spełnią się słowa modlitwy wzorcowej podanej przez Jezusa (1 Jana 4:8).

[Przypisy]