Wielkość Jehowy jest niezbadana
Wielkość Jehowy jest niezbadana
„Jehowa jest wielki i nader godzien wysławiania, a jego wielkość jest niezbadana” (PSALM 145:3).
1, 2. Jakim człowiekiem był Dawid i jak oceniał samego siebie w porównaniu z Bogiem?
AUTOR Psalmu 145 jest znaną postacią historyczną. Już jako chłopiec zmierzył się z uzbrojonym olbrzymem i go zabił. A potem jako waleczny król pokonał wielu innych wrogów. Na imię miał Dawid i był drugim z kolei królem starożytnego Izraela. O jego dokonaniach pamiętano nawet po jego śmierci; również w naszych czasach słyszało o nim miliony ludzi.
2 Pomimo tak znacznych osiągnięć Dawid miał o sobie skromne mniemanie. Zwracając się do Jehowy, zaśpiewał: „Gdy widzę twe niebiosa, dzieła twoich palców, księżyc i gwiazdy, któreś ty przygotował, czymże jest śmiertelnik, że o nim pamiętasz, i syn ziemskiego człowieka, że się o niego troszczysz?” (Psalm 8:3, 4). Dawid nie myślał o własnej wielkości — zasługi za uwolnienie od wszystkich swych wrogów przypisywał Bogu, któremu oświadczył: „Dasz mi swą tarczę wybawienia, a pokora twoja czyni mnie wielkim” (2 Samuela 22:1, 2, 36). Jehowa przejawia pokorę, okazując miłosierdzie grzesznikom, a Dawid był Mu głęboko wdzięczny za Jego niezasłużoną życzliwość.
‛Będę wywyższać Boga, Króla’
3. (a) Jak Dawid zapatrywał się na władzę królewską nad Izraelem? (b) W jakiej mierze Dawid pragnął wychwalać Jehowę?
3 Chociaż Dawid został przez Boga wybrany na władcę, uważał, że to Jehowa jest prawdziwym Królem Izraela. Powiedział kiedyś: „Twoje jest królestwo, Jehowo, i ty wznosisz się jako głowa ponad wszystkim” (1 Kronik 29:11). Dawid rzeczywiście szanował Jego zwierzchnictwo! Śpiewał: „Wywyższać cię będę, Boże mój, Królu, i błogosławić twe imię po czas niezmierzony, na zawsze. Przez cały dzień będę cię błogosławić i wysławiać twe imię po czas niezmierzony, na zawsze” (Psalm 145:1, 2). Dawid pragnął wychwalać Boga przez cały dzień — i to przez całą wieczność.
4. Jakie fałszywe zarzuty obala Psalm 145?
4 Psalm 145 dostarcza dobitnej odpowiedzi na twierdzenie Szatana, jakoby Bóg był samolubnym władcą, ograniczającym wolność swoich stworzeń (Rodzaju 3:1-5). Obala także kłamliwy zarzut Szatana, według którego ludzie okazują Bogu posłuszeństwo nie z miłości do Niego, lecz wyłącznie dla własnych korzyści (Hioba 1:9-11; 2:4, 5). Obecnie, wzorem Dawida, odpowiedzi na fałszywe zarzuty Szatana dostarczają prawdziwi chrześcijanie. Cenią swą nadzieję na niekończące się życie pod panowaniem Królestwa, ponieważ pragną przez całą wieczność wywyższać Jehowę. W gruncie rzeczy miliony ludzi już zaczęło tak czynić, okazując wiarę w Jezusową ofiarę okupu oraz posłusznie, z miłością służąc Jehowie jako Jego oddani, ochrzczeni czciciele (Rzymian 5:8; 1 Jana 5:3).
5, 6. Jakie mamy możliwości błogosławienia i wysławiania Jehowy?
5 Pomyśl o rozlicznych możliwościach błogosławienia i wysławiania Jehowy, jakie mają Jego słudzy. Gdy głęboko nas poruszy coś, co przeczytaliśmy w Jego Słowie, Biblii, możemy Mu o tym powiedzieć w modlitwie. Przepełnione wdzięcznością słowa wychwalania i podziękowania cisną się nam na usta, gdy jesteśmy wzruszeni sposobem, w jaki Bóg postępował ze swym ludem lub gdy zdumiewa nas jakiś cud Jego stworzenia. Błogosławimy Go również, kiedy wspominamy o Jego zamierzeniu w gronie współwyznawców na chrześcijańskich zebraniach lub w prywatnych rozmowach. Właściwie wszystkie nasze „szlachetne uczynki” na rzecz Królestwa Bożego przysparzają chwały Jehowie (Mateusza 5:16).
6 Do takich szlachetnych uczynków można zaliczyć na przykład to, że w ostatnich latach słudzy Jehowy wybudowali w biednych krajach wiele Sal Królestwa. Wydatnie przyczyniła się do tego pomoc finansowa współwyznawców z innych państw, jak również praca chrześcijańskich ochotników, którzy udali się w te rejony, by uczestniczyć we wznoszeniu takich miejsc wielbienia. Ale najważniejszym ze wszystkich szlachetnych uczynków jest wysławianie Jehowy przez głoszenie dobrej nowiny o Jego Królestwie (Mateusza 24:14). Jak wynika z dalszych wersetów Psalmu 145, Dawid okazywał szacunek Bogu jako Władcy oraz opiewał Jego królowanie (Psalm 145:11, 12). Czy tak samo doceniasz życzliwy sposób sprawowania władzy przez Boga? I czy regularnie mówisz drugim o Jego Królestwie?
Przykłady Bożej wielkości
7. Podaj jeden z głównych powodów do wysławiania Jehowy.
7 Bardzo ważny powód do wysławiania Jehowy podaje Psalm 145:3. Dawid śpiewał: „Jehowa jest wielki i nader godzien wysławiania, a jego wielkość jest niezbadana”. Wielkość Jehowy jest bezgraniczna. Człowiek nie potrafi jej całkowicie zbadać, zrozumieć ani zmierzyć. Ale z pewnością odniesiemy korzyść z rozważenia przykładów niezbadanej wielkości Jehowy.
8. Co o wielkości i potędze Jehowy mówi wszechświat?
8 Spróbuj sobie przypomnieć chwilę, gdy przebywałeś z dala od świateł miejskich i oglądałeś bezchmurne, rozgwieżdżone niebo. Czy nie zdumiewała cię ogromna liczba gwiazd widocznych na tle czerni kosmosu? Czy nie czułeś się pobudzony do wychwalania Jehowy za stworzenie wszystkich tych ciał niebieskich? Ale to, co ujrzałeś, było tylko znikomą cząstką gwiazd w galaktyce, do której należy nasza planeta. Co więcej, szacuje się, że istnieje ponad sto miliardów galaktyk, z których jedynie trzy można dostrzec bez pomocy teleskopu. Istotnie, niezliczone gwiazdy i galaktyki w przeogromnym wszechświecie są świadectwem mocy stwórczej oraz niezbadanej wielkości Jehowy (Izajasza 40:26).
9, 10. (a) Jakie aspekty swej wielkości Jehowa ujawnił w związku z Jezusem Chrystusem? (b) Jak wskrzeszenie Jezusa powinno wpływać na naszą wiarę?
9 Weźmy pod uwagę jeszcze inne aspekty wielkości Jehowy — związane z osobą Jezusa Chrystusa. Jehowa okazał swą wielkość, gdy stworzył swojego Syna i przez niezliczone wieki posługiwał się nim jako swym „mistrzowskim wykonawcą” (Przysłów 8:22-31). Kiedy zaś dał tego jednorodzonego Syna na okup za ludzkość, ukazał ogrom swej miłości (Mateusza 20:28; Jana 3:16; 1 Jana 2:1, 2). A wspaniałość nieśmiertelnego duchowego ciała, które Jehowa dał Jezusowi po wzbudzeniu go z martwych, daleko przewyższa nasze możliwości pojmowania (1 Piotra 3:18).
10 Wiele imponujących przejawów niezbadanej wielkości Jehowy miało związek ze zmartwychwstaniem Jezusa. Bóg niewątpliwie przywrócił mu pamięć o pracy przy stwarzaniu rzeczy widzialnych i niewidzialnych (Kolosan 1:15, 16). Były wśród nich inne stworzenia duchowe oraz cały wszechświat, w tym także Ziemia oraz wszystkie istniejące na niej formy życia. Ale za sprawą Jehowy Jezus pamiętał nie tylko o tym, co mógł obserwować w niebie i na ziemi w swym bycie przedludzkim, lecz także o tym, co przeżył jako doskonały człowiek. A zatem wzbudzając Jezusa z martwych, Jehowa dowiódł swej niezgłębionej wielkości. Co więcej, ten niezwykły czyn stanowi gwarancję, że możliwe jest także wskrzeszenie innych osób. Powinien wzmocnić naszą wiarę, iż Bóg potrafi przywrócić do życia miliony zmarłych, których przechowuje w swej doskonałej pamięci (Jana 5:28, 29; Dzieje 17:31).
Wspaniałe czyny i potężne dzieła
11. Jakie wielkie dzieło Jehowa rozpoczął w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.?
11 Od czasu wskrzeszenia Jezusa Jehowa dokonał wielu innych wielkich, zdumiewających dzieł (Psalm 40:5). W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. powołał do istnienia nowy naród, „Izrael Boży”, w skład którego weszli uczniowie Chrystusa namaszczeni duchem świętym (Galatów 6:16). Ten nowy naród w niezwykły sposób rozprzestrzenił się na cały ówczesny świat. Pomimo odstępstwa, które po śmierci apostołów Jezusa doprowadziło do powstania nominalnego chrześcijaństwa, Jehowa z myślą o swym zamierzeniu wciąż dokonywał wspaniałych dzieł.
12. O czym świadczy okoliczność, że Biblia jest dostępna w głównych językach świata?
12 Na przykład do naszych czasów zachowały się wszystkie księgi kanonu biblijnego i zostały przetłumaczone na główne języki używane na świecie. Tłumaczenie Biblii odbywało się nieraz w trudnych warunkach i pod groźbą śmierci z rąk popleczników Szatana. Z pewnością nie udałoby się jej przełożyć na ponad 2000 języków, gdyby nie było to wolą niezrównanie wielkiego Boga Jehowy!
13. Jak od roku 1914 Jehowa okazuje swoją wielkość w związku z Królestwem?
13 Wielkość Jehowy uwidoczniła się w związku z Jego zamierzeniem co do Królestwa. Na przykład w roku 1914 ustanowił swego Syna, Jezusa Chrystusa, niebiańskim Królem. Wkrótce potem Jezus wystąpił przeciwko Szatanowi i jego demonom. Usunął ich z nieba i zrzucił w okolice ziemi, gdzie będą przebywać, dopóki nie zostaną wtrąceni do otchłani (Objawienie 12:9-12; 20:1-3). Od tamtej pory namaszczeni naśladowcy Jezusa są celem wzmożonych prześladowań. Jednakże Jehowa udziela im wsparcia przez cały okres niewidzialnej obecności Chrystusa (Mateusza 24:3; Objawienie 12:17).
14. Jakiego zdumiewającego dzieła dokonał Jehowa w roku 1919 i do czego to doprowadziło?
14 W roku 1919 Jehowa znów dokonał zdumiewającego dzieła. Namaszczeni naśladowcy Jezusa, którzy popadli w duchową nieaktywność, zostali ożywieni (Objawienie 11:3-11). Od tego czasu gorliwie głoszą dobrą nowinę o już panującym niebiańskim Królestwie. Zebrano pozostałych z grona 144 000 pomazańców (Objawienie 14:1-3). Posługując się namaszczonymi naśladowcami Chrystusa, Jehowa położył fundament „nowej ziemi” — sprawiedliwego społeczeństwa ludzkiego (Objawienie 21:1). Ale co się stanie z tą „nową ziemią”, gdy wszyscy wierni pomazańcy pójdą do nieba?
15. Jaką działalność nadzorują namaszczeni chrześcijanie i jakie przynosi ona rezultaty?
15 Strażnica z 1 oraz 15 sierpnia 1935 roku (wydania polskie z 1 i 15 października 1935 roku) zawierała artykuły do studium dotyczące „wielkiej rzeszy” wspomnianej w 7 rozdziale Księgi Objawienia. Namaszczeni chrześcijanie zaczęli gorliwie wyszukiwać i zapraszać do współpracy osoby „ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków”. Ta „wielka rzesza” przeżyje nadciągający „wielki ucisk”, a jej członkowie wejdą w skład „nowej ziemi” i będą mieć widoki na życie wieczne w ziemskim raju (Objawienie 7:9-14). Dzięki nadzorowanemu przez pomazańców dziełu głoszenia o Królestwie oraz czynienia uczniów, obecnie już ponad sześć milionów ludzi cieszy się nadzieją na bezkresne życie na naszej planecie. Komu należy zawdzięczać ten wzrost, następujący mimo sprzeciwu Szatana i podległego mu świata? (1 Jana 5:19). Dokonać tego mógł tylko Jehowa swym świętym duchem (Izajasza 60:22; Zachariasza 4:6).
‛Chwalebna wspaniałość dostojeństwa’ Jehowy
16. Dlaczego ludzie nie mogą dosłownie ujrzeć ‛chwalebnej wspaniałości dostojeństwa’ Jehowy?
16 Żadne ze „zdumiewających dzieł” i „potężnych czynów” Jehowy nigdy nie odejdzie w zapomnienie. Dawid napisał: „Pokolenie za pokoleniem będzie chwalić twe dzieła i o twych potężnych czynach będą opowiadać. Chwalebną wspaniałością twego dostojeństwa i sprawami twych zdumiewających dzieł będę się zajmować. I oni będą mówić o sile twych czynów napawających lękiem, ja zaś ogłaszać będę twoją wielkość” (Psalm 145:4-6). Ale co Dawid mógł wiedzieć o ‛chwalebnej wspaniałości’ Jehowy, skoro „Bóg jest Duchem” i pozostaje niewidzialny dla ludzkich oczu? (Jana 1:18; 4:24).
17, 18. Jak Dawid mógł pogłębiać swój podziw dla ‛chwalebnej wspaniałości dostojeństwa Jehowy’?
17 Co prawda Dawid nie mógł ujrzeć Boga, nie był jednak pozbawiony możliwości pogłębiania swego szacunku dla Jego dostojeństwa. Na przykład mógł czytać relacje o potężnych czynach Jehowy, takich jak zniszczenie niegodziwego świata w ogólnoziemskim potopie. Dawid z pewnością wiedział, jak Bóg upokorzył fałszywe bóstwa egipskie, gdy oswobadzał Izraelitów z niewoli. Takie dokonania świadczą o dostojeństwie i wielkości Jehowy.
18 Nie ulega wątpliwości, że Dawid coraz bardziej podziwiał dostojeństwo Jehowy nie tylko dzięki czytaniu świętych Pism, ale także dzięki rozmyślaniu nad nimi. Na przykład rozważał, co się wydarzyło, gdy Jehowa nadawał Izraelowi Prawo. Towarzyszyły temu grzmoty, błyskawice, ukazał się ciężki obłok i rozległ się donośny dźwięk rogu. Góra Synaj zadrżała i zaczął się z niej unosić dym. Zebrani u jej podnóża Izraelici usłyszeli „Dziesięć Słów” pośród ognia i obłoku, gdy Jehowa przemówił do nich za pośrednictwem anielskiego reprezentanta (Powtórzonego Prawa 4:32-36; 5:22-24; 10:4; Wyjścia 19:16-20; Dzieje 7:38, 53). Cóż za majestatyczny pokaz potęgi Jehowy! Miłośnicy Słowa Bożego, którzy rozmyślają nad tymi sprawozdaniami, nie mogą pozostać obojętni wobec ‛chwalebnej wspaniałości dostojeństwa Jehowy’. W naszych czasach dysponujemy całą Biblią, która zawiera różne niezwykłe wizje ukazujące wielkość Jehowy (Ezechiela 1:26-28; Daniela 7:9, 10; Objawienie, rozdział 4).
19. Co pomoże nam rozwinąć w sobie szacunek i podziw dla dostojeństwa Jehowy?
19 Innym sposobem poznawania imponującego dostojeństwa Jehowy było dla Dawida studiowanie Prawa, które Bóg dał Izraelowi (Powtórzonego Prawa 17:18-20; Psalm 19:7-11). Posłuszne przestrzeganie norm prawnych ustanowionych przez Jehowę wyróżniało Izraelitów spośród innych narodów (Powtórzonego Prawa 4:6-8). Podobnie jak to było w wypadku Dawida, również nam regularne czytanie Pisma Świętego, głębokie rozmyślanie nad nim oraz skrupulatne studiowanie zawartych w nim myśli pomoże rozwinąć szacunek i podziw dla dostojeństwa Jehowy.
Jakże wspaniałe są przymioty Boga!
20, 21. (a) Jakie przymioty Jehowy wymieniono w Psalmie 145:7-9 dla podkreślenia Jego wielkości? (b) Jak wymienione tu przymioty Boga wpływają na wszystkich, którzy darzą Go miłością?
20 Jak już zauważyliśmy, w pierwszych sześciu wersetach Psalmu 145 podano ważkie powody do wysławiania Jehowy za Jego niezbadaną wielkość. Wersety od 7 do 9 opiewają wielkość Jehowy, wskazując na Jego przymioty. Dawid śpiewa: „Tryskać będą wspominaniem obfitości twej dobroci, a z powodu twej prawości będą wołać radośnie. Jehowa jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w lojalnej życzliwości. Jehowa jest dobry dla wszystkich, a jego zmiłowania są nad wszystkimi jego dziełami”.
21 Dawid podkreśla tutaj najpierw dobroć i prawość Jehowy — przymioty, które zakwestionował Szatan Diabeł. Jaki wpływ mają one na wszystkich, którzy miłują Boga i poddają się Jego władzy? Czcicieli Jehowy tak raduje Jego dobroć oraz nacechowany prawością sposób sprawowania władzy, że wprost nie mogą się powstrzymać od wychwalania Go. Ponadto dobroć Jehowy obejmuje wszystkich. Mamy nadzieję, że pomoże to jeszcze wielu osobom okazać skruchę i zostać chwalcami prawdziwego Boga, zanim będzie za późno (Dzieje 14:15-17).
22. Jak Jehowa traktuje swych sług?
22 Dawid cenił również te przymioty, które wymienił sam Jehowa, kiedy „przechodził przed (...) obliczem [Mojżesza] i oznajmiał: ‚Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę’” (Wyjścia 34:6). Dlatego król ten mógł oświadczyć: „Jehowa jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w lojalnej życzliwości”. Chociaż Jehowa jest niezrównanie wielki, zaszczyca swych ziemskich sług łaskawym traktowaniem. Okazuje miłosierdzie i na podstawie Jezusowej ofiary okupu chętnie przebacza skruszonym grzesznikom. Jest także nieskory do gniewu, gdyż daje swym sługom sposobność do przezwyciężania słabości, które mogłyby im uniemożliwić wejście do nowego, prawego świata (2 Piotra 3:9, 13, 14).
23. Jaki cenny przymiot rozważymy w następnym artykule?
23 Dawid wysławia również lojalną życzliwość Jehowy, czyli Jego lojalną miłość. Pozostała część Psalmu 145 ukazuje, jak Jehowa przejawia tę cechę i jak na nią reagują Jego lojalni słudzy. Zagadnienia te omawia następny artykuł.
Jak byś odpowiedział?
• Jakie mamy sposobności, by wychwalać Jehowę „przez cały dzień”?
• Jakie przykłady ukazują, że wielkość Jehowy jest niezbadana?
• Jak możemy pogłębiać swój szacunek dla ‛chwalebnego dostojeństwa Jehowy’?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 10]
Galaktyki rozsiane po całym wszechświecie świadczą o wielkości Jehowy
[Prawa własności]
Dzięki uprzejmości Anglo-Australian Observatory; zdjęcie: David Malin
[Ilustracja na stronie 12]
Jak Jehowa okazał swą wielkość w związku z Jezusem Chrystusem?
[Ilustracja na stronie 13]
Kiedy Izraelici u stóp góry Synaj otrzymali Prawo, ujrzeli dowody chwalebnego dostojeństwa Jehowy